Dit is de dag op zondag

Ik werd vanmorgen wakker. Suf. Zette de radio aan om weer een beetje in de wereld te komen. Hé, geen vroege vogels, maar dit is de dag op zondag en het is toch al half negen. Hoe kan dat nou? Geen gaaitjes maar paapjes. Ik wrijf in mijn ogen.

En de wereld is geopend: wintertijd.

Héél Nederland?

Nee, Nijmegen niet. Nijmegen wil zich niet laten verwilderiseren en zich dus onafhankelijk laten verklaren. Goede actie! Allemaal tekenen!

Ook niet te versmaden

Maar ja, ook niet te versmaden: een e-reader met 10 e-books (welke?) voor 99 euro bij Bol.com. Ik weet wel waar het uiteindelijk op uitdraait: dat ik niets koop omdat ik niet kan kiezen.

Dat is 'm!

Volgens mij is nu mijn apparaatje op de markt: de kleurennook. Veel aandacht voor boek en weinig afleiding. De prijs valt met 249 dollar mee als je 'm vergelijkt met de iPad.

via boekeman

Schaamnamen

Bij mijn dochter zit een jongen in de klas die Bo heet. Voor de grap zegt ze altijd dat hij van de achternaam Ter Ham heet. Als dat zo was, had hij daar natuurlijk mee gepest kunnen worden.

Maar sommige ouders schijnen zich er niets van aan te trekken of hun toekomstige kroost gepest gaat worden op grond van hun naam; ze willen alleen maar even de blits maken met een geweldige grap bij de geboorte. Of hebben echt niet opgelet. Of zo.

En zo kan het voorkomen dat er mensen zijn die Con Domen heten. Of Fokje Modder. Of Stanley Messie. En wat dacht je van Metje Hol, Klaartje Komen, Justin Case of Piet Saman?

Elk jaar wordt er een verkiezing gehouden van de vreemdste naam. En wie denk je dat dit jaar gewonnen heeft? Juist, Con Domen.

Zou hij katholiek zijn?

Louis Nanet

Eindelijk ben ik er aan toegekomen om Louis Nanet (het door David Pefko verzonnen irritante personage dat ik via kamer in het verleden leerde kennen en waarvan ik dacht dat-ie echt was, wat een bak) eens op Facebook op te zoeken. Daar is-ie immers geboren.
Hij zou volgens zijn profiel in Beverwijk geboren zijn en nu - ziekelijk en wel - in Thailand wonen. Hij zou dichter (maar voorheen schipper) zijn en door Gerrit Komrij ('Gerrie Komrij') ontdekt.
Hij heeft ook een stem, die op zijn videodagboek te horen is. Hieronder een impressie uit zijn eerste videodagboek; dan weet je meteen wat voor vlees je in de kuip hebt....

Nederland leest

Nederland leest en ik lees dus ook. En ik ben blij dat ik gelezen heb dat het boek de grote zaal ook in grootletterformaat wordt uitgebracht (weliswaar niet als gift, maar te leen in de bibliotheek en vooral omdat het bij het thema van dit jaar: ouderenzorg past). Ik dacht meteen aan (voorheen) schrijverdezes, die hier zo hard voor gepleit heeft.

En zo begin je soms (aan iemand) te denken terwijl je leest.

En geniet je dubbel.

Griekse geneesmiddelen en zonnebloemen

Men heeft met moderne technieken als DNA een aantal geheimen weten te ontfutselen aan geneesmiddelen die op een scheepswrak van een klassiek Grieks schip dat naar Rome koers had gezet, zijn gevonden.

Radijs, selder, wilde ui, eik, kool, luzerne, hibiscus en duizendblad. Dat zijn enkele van de ingrediënten in medicijnen die de oude Grieken al gebruikten en die ook de Romeinen graag lieten invoeren. Ze zijn dankzij DNA-analyse geïdentificeerd in resten van verrassend goed geconserveerde pillen die reeds in 1989 gevonden waren in een scheepswrak voor de Italiaanse kust. Het schip moet omstreeks 130 voor Christus gezonken zijn, en vervoerde een lading glaswerk en medicijnen naar Italië.

En wellicht heeft men ook sporen van zonnebloemen gevonden (waarvan men altijd gedacht heeft dat die voor de tijd van Columbus alleen in Amerika voorkwamen), maar dat is niet zeker, omdat het kan gaan om moderne zonnebloemen die per ongeluk bij de spullen terechtgekomen zijn.

Slimme mensen, die moderne westelingen.

Treinreis naar Deventer

Het is vakantie, dus mijn dochter wilde graag bij haar oma logeren. Ik zou haar brengen. Met het openbaar vervoer.

Allereerst waagden we ons leven door op te stappen bij het station van Lent (zie vorige post). Vervolgens kwamen we aan in Arnhem. Daar zou - gezien de werkzaamheden aan het spoor tussen Arnhem en Zutphen - om 15.12 een snelbus naar Zutphen klaarstaan. We zouden 6 minuten vanaf de aankomst van de trein hebben om over te stappen, aldus de reisplanner. Dat werden er 4, omdat de trein even voor het station moest wachten. Te krap, we haalden de bus niet. 'Nee, de bus van 15.12 is net vertrokken.' Onze reis zou in plaats van 50 minuten geen 2, maar 2 en een half uur gaan duren.

Maar het was vakantie, dus we gingen in het cafeetje tegenover de NS-snelbussen even wat drinken. Daar zagen we na een kwartiertje een bus stoppen, waar veel mensen instapten. We gingen kijken of dat al de bus van 15.42 naar Zutphen was. En ja hoor, dat bleek 'm te zijn. Om 15.32 (10 minuten te vroeg dus) reed deze bus weg. 'Hij is vol, dus rijden maar'.

Evengoed moesten we in Zutphen nog rennen om de trein naar Deventer te halen.

Voor de terugreis had ik me dus al op het een en ander voorbereid. Maar niet op het feit dat de buschauffeur de weg naar het station in Arnhem niet kon vinden, bij Westervoort afsloeg, daar - nu hij daar toch was - een vrouw afzette bij haar huis en er vervolgens een kwartier over deed om te keren uit het krappe straatje met zijn verlengde bus.

Hoera, de werkzaamheden bij station Arnhem duren (met tussenpozen) nog tot 2014.

Station Lent

Het station in Lent dreigt weg te rotten. Het was altijd al een gammele tijdelijke constructie, maar nu roest-ie ook nog eens helemaal weg. Met als gevolg dat nu haast niemand meer met de trein durft, tenminste niet vanuit Lent. Er wordt massaal opgestapt in Nijmegen. Schandalig, vooral als je bedenkt dat de Waalsprong groen zou worden en zou inzetten op het stimuleren van fiets en openbaar vervoer. Nou, de eerste vijf jaar was er geen buslijn extra te bekennen in nieuw-Lent.

Groene molens malen blijkbaar langzaam.

Groen roest.

Kassen verkassen

Toen ik in Lent ging wonen, waren mijn ouders blij: gelukkig ging tenminste één van hun kinderen weer tussen de kassen wonen - mijn vader was immers vroeger een echte Westlandse kweker.

Maar successievelijk worden alle kassen in Lent afgebroken. Om nog meer plaats te maken voor nog meer huizen. En eigenlijk is dat toch wel een soort van jammer.

Nijmeegse inbrekers

Tja, met Nijmeegse inbrekers heb je geen rechts kabinet nodig! De een probeert zijn gestolen waar (mp3-spelers) aan de politie te verkopen en de ander lukt het niet om de geldautomaat bij de universiteit op te blazen.

Zware jongens?

Kamer in het verleden

Toen aangekondigd werd dat men ter ere van het vijftienjarig bestaan bij de avonden van de VPRO een speciaal project had waarbij vijftien schrijvers een week lang opgesloten zouden worden op een soort onbewoond eiland zonder radio, televisie, krant en internet, dacht ik 'wat een SAAI project'. Maar het levert fantastische radio op! De schrijvers moeten elke dag een radioverslag van ongeveer een kwartier maken dat door een boot (!) wordt opgehaald. Dat wordt dan dagelijks bij de avonden uitgezonden. Het levert een prachtig mozaïek van zeer intieme gevoelens van geluk en eenzaamheid en creatieve uitingen op. Tevens worden door de schrijvers foto's of filmpjes meegestuurd die op de site bij de radiobijdragen worden geplaatst om het beeld te complementeren.

Het is eigenlijk een beetje een herhaling van het experiment uit 1971 met Jan Wolkers en Godfried Bomans die een week lang op Rottumerplaat werden gedropt. Hun verbinding met de buitenwereld bestond uit een dagelijks radioverslag met Willem Ruis. Heel Nederland keek destijds reikhalzend uit naar de volgende gedenkwaardige aflevering met deze markante mannen. Ik niet, want ik was toen nog maar 3 jaar.
Jan Wolkers vond het een schitterende week, maar Godfried Bomans - toch al een beetje ziekelijk - overleed enkele weken later. Maar hij had dan ook heel slecht weer en dan is zo'n tentje koud en eenzaam.

Tot nu toe zijn bij de moderne dropping de schrijvers Pauline Cornelissen, Gerbrand Bakker, David Pefko, Atte Jongstra en Joke Hermsen geweest. Voor Franca Treur zit het er bijna op.

Pauline Cornelissen werd heerlijk rustig en traag in de goed geoutilleerde boot (geen armzalig tentje dus), kreeg ongepland toch nog wat bezoek, Gerbrand Bakker vond het er heerlijk en kon maar moeilijk afscheid nemen van het eiland (hij was veel buiten - is naast schrijver ook hovenier - en heeft het eiland min of meer ontgonnen door er allerlei paden aan te leggen), David Pefko werd - hoewel gehopen door zijn irritante 'vriend' Louis Nanet - bijna gek van eenzaamheid, Atte Jongstra had het ook wel naar zijn zin, hoewel hij de directe feedback op z'n maaksels via Facebook miste, Joke Hermsen viel het alleen zijn eigenlijk een beetje tegenvallen (terwijl ze met haar boek stil de tijd juist pleit voor meer tot jezelf komen door dit soort stiltepauzes), met name toen het zonnetje ophield met schijnen en Franca Treur houdt het er ook best goed uit, maar heeft dan ook een vlag gehaakt.

Je vraagt je natuurlijk af hoe je zelf zou reageren op zo'n eiland omringd door (een beetje) natuur en verder alleen je CD's en boeken. Ik denk dat ik me wel zou vermaken. Ik houd namelijk enorm van stilte en natuur. Maar ik zou m'n dierbaren wel missen. Denk ik.

Hoera!

Hoera, we krijgen van ons college de middelen (= het geld) om onze plannen met betrekking tot een stevige digitale bibliotheek uit de voeren. Kunnen we eindelijk een discovery tool aanschaffen om intuïtief zoeken mogelijk te maken, onze repository naar behoren vullen, een ERM-systeem aanschaffen, ons mooie erfgoed professioneel scannen en dus breder beschikbaar stellen en nog veel en veel meer.

Het worden drukke tijden, want alles moet binnen vier jaar klaar zijn. En de 'gewone' bibliotheek moet natuurlijk ook gewoon door blijven draaien.

Maar.....we zijn er klaar voor! Vermoed ik tenminste.

Linke hobby's

Liever linkse hobby's dan linke hobby's! En nu even een (taalkundige, dus linkse) vraag: is het nou hobby's of hobbies? Of mag allebei?

Studiedag met Warwick: een verslagje

Gisteren hadden we collega's van een bevriende universiteitsbibliotheek uit Warwick op bezoek. En bij zo'n bezoek hoort natuurlijk een heuse studiedag met lezingen en discussie.

Robin Green, de adjunctdirecteur van de bibliotheek aldaar en tevens Schot, mocht het spits afbijten. Hij had een mooie powerpointpresentatie over wat de bibliotheek allemaal kan doen voor de universitaire gemeenschap. Zijn belangrijkste boodschap: de bibliotheek moet niet een passieve beschikbaarsteller van informatie zijn, maar een actieve partner van de onderzoekers en studenten. Ze moet proberen de onderzoekers en studenten steil achterover te laten slaan: 'My goodness, I didn't know the library could do this for me.' Hij vindt dat er een belangrijke rol is weggelegd voor de bibliotheek in het tot stand brengen van de ontmoeting tussen wetenschappers onderling en wetenschappers en studenten (en bibliotheekpersoneel). Daar zijn de bibliotheekgebouwen en media aldaar ook helemaal op ingericht. De onderste paar verdiepingen zijn echte ontmoetingsruimten waar gepraat, overlegd en gegeten mag worden. Ze hebben studenten in dienst die (herkenbaar aan hun t-shirts) rondlopen om vragen te beantwoorden. De bovenste verdiepingen zijn stilteruimtes. Het meubilair is (door de studenten en onderzoekers zelf) op alle verdiepingen verschuifbaar: de inrichting is zo geen dag hetzelfde. De bibliotheek doet haar best om op allerlei gebieden grenzen te slechten.

Qua digitalisering vraagt Robin zich af of we snel genoeg zijn om met Google te kunnen concurreren. Wat wel moet, volgens hem. Om onze waarde te behouden en uit te breiden naar de digitale wereld, is wel geld nodig; daarvoor wordt er veel beroep gedaan op fondsen. De traditionele rollen kunnen grotendeels nog niet worden afgestoten namelijk, hoewel het wel noodzakelijk is om forse keuzes te maken. Daarvoor moet er wel een mindshift plaatsvinden. Er moet meer in termen van marketing tools gedacht worden, we moeten meer op de voorgrond treden. Want we mogen dan wel een partner willen zijn, we kunnen de wetenschappers en studenten geen zaken opleggen (in de zin van thou must....), wel enthousiasmeren. Tevens hield hij een pleidooi voor het oprichten van een universitaire uitgeverij op alle universiteiten. Wetenschappers zijn immers niet alleen informatiezoekers en -gebruikers, maar ook informatiepublicéérders. Vandaar ook het enorme belang van de repositories, ook voor de masterscripties van de studenten.

Vervolgens kwam onze directeur Graham aan het woord over Library Advocacy (let op de foto: hij danst soms tijdens zijn lezingen). Zijn stelling: The library is dead. Long live the information service. Over wat een naamsverandering bijvoorbeeld kan doen. De uitdagende stelling werd overigens door één van de aanwezige wetenschappers van de faculteit managementwetenschappen totaal verkeerd opgevat.

De klacht die Graham naar voren bracht, is dat de universiteiten de bibliotheek niet als core business zien. Maar hij doet dagelijks z'n best om ze het tegendeel te bewijzen. Marketing is volgens hem een te commerciële term voor Nederland; wij spreken liever over externe communicatie. Zijn dia's met veel facts and figures waren gelardeerd met foto's van aantrekkelijke Nijmeegse studenten en studentes, waardoor er bijna een wedstrijd ontstond over wie nou de aantrekkelijkste studenten had, Warwick of Nijmegen.

Hierna was het de beurt aan Antony Brewerton, hoofd academische ondersteuning, door zijn collega's liefkozend Anth genoemd. Hij was ook meteen mijn favoriet, omdat ik later in de pauze van hem een tasje met 'I love the library' kreeg.

Hij begon met de ladder of loyalty, waarbij de hoogste sport de partner is (nou ja, de dia zag er een beetje anders uit, maar voor het idee).

Ook hij hamerde op de zichtbaarheid, middels folders, tasjes (!) et cetera. De door de bibliotheek behaalde resultaten moeten volgens hem zo prominent mogelijk gepresenteerd worden op strategische plaatsen. Slimme marketing dus. Ze luisteren erg goed naar de wensen van de studenten en onderzoekers en hebben bijvoorbeeld filmpjes gemaakt met studenten die suggesties doen aan de bibliotheek. Het grappigste advies was dat je niet naast een te aantrekkelijk iemand moet gaan zitten. Leuk, maar wát een saaie achtergrond!

Na de pauze kwam Donna Carroll (hoofd research en development) aan het woord over de fysieke bibliotheek. Vier zaken zijn daarbij essentieel volgens haar:

- adept and embrace technology
- engage with users
- learn from each other
- remain flexible

Een enthousiaste dame, die de bibliotheek volgens mij goed kan 'verkopen'. Ze had mooie dia's van de (levendige) learning grids en teaching grids met voor het onderwijs vernieuwende apparatuur die daar uitgeprobeerd kan worden. De bibliotheek maakt een dynamische indruk door de events die door henzelf en anderen georganiseerd worden in de verschillende grids. Eén van de succesnummers zijn bijvoorbeeld de 'food for thought' sessies, waarbij de wetenschappers in ruil voor advies en suggesties aan de bibliotheek een lunch aangeboden krijgen. Dit soort events helpt enorm om op informele wijze een goed contact met de (academische) universiteitsmedewerkers te krijgen.

Daarna kwamen er nog twee praatjes over wat voor mensen je voor die toekomstige functies nou nodig hebt. Volgens mij waren ze daar in Warwick een stuk verder in dan wij in Nijmegen. Wij zijn nog in de onderzoekende fase (work force profile preview), terwijl ze in Warwick al spijkers met koppen geslagen hebben.

Interessante dag al met al. Weer veel food for thought voor de organisatie zullen we maar zeggen.

Voor foto's zie vorige post en Picasa.

Studiedag met Warwick

Create your own video slideshow at animoto.com.
We hadden vandaag een studiedag met collega's uit Warwick. Hierbij een Animoto-impressie.

RU wéér in de prijzen!

De Nobelprijs is nog niet binnen, of de RU valt al weer in de prijzen: als beste beoordeeld door de studenten van alle Nederlandse universiteiten dit keer! De onderzoekers van onze universiteit waren iets minder enthousiast over onze universiteit, maar misschien komt dat doordat ze kritischer zijn?

Wie het weet mag het zeggen.

Gebak!

Leuke verrassing op het werk vanochtend: alle 5.300 medewerkers kregen een gebakje naar aanleiding van het winnen van de Nobelprijs voor de Natuurkunde gisteren door 'onze' prof.dr. Geim. En gelukkig werd het gebak niet alleen onder professoren verdeeld!

Arme bakker: moest de hele nacht doorbakken. Maar hij zal het er graag voor over gehad hebben!

Hieronder de heldere uitleg bij DWDD over wat dat grafeen nou precies is:


Proost!

Nobelprijswinnaar

En eindelijk heeft de Radbouduniversiteit haar eigen Nobelprijswinnaar. Hoewel, zo eigen is-ie ook weer niet, want hij is geboren in Rusland en is tussendoor lange tijd in Denemarken en Engeland geweest. En ook nu nog is hij voornamelijk als hoogleraar werkzaam in Manchester.

Maar....hij heeft hier 7 jaar als universitair hoofddocent gewerkt en is hier sinds een half jaar bijzonder hoogleraar.

Zijn naam is Andre Geim en hij heeft nadat hij het ontdekt heeft baanbrekend onderzoek gedaan naar grafeen, het dunste materiaal ter wereld, dat onder andere in touchscreens en zonnecellen is verwerkt.

Heel tof spul dus.

Overmorgen wordt de winnaar van de Nobelprijs voor de literatuur bekendgemaakt. Zal het deze keer de bibliotheek zijn die de prijs wint? Voor de niet aflatende zorg voor en promotie van literatuur? Zou dat niet een mooie geste zijn?

CDA-congres

Best bekeken partijcongres ooit gisteren: het CDA-congres. Ook in huize Festina. Hoe dan ook spannende televisie. Volgens Gerrit Komrij (op Facebook) heeft hij niet meer zo'n mooie voorstelling gezien sinds het Winterswijkse operettegezelschap. En zelf weet hij er ook nog een dramatisch schepje bovenop te doen als hij zegt dat hij nog 'nahuivert van de brulspeech van Camiel Eurlings op de CDA-kermis van gisteren. De Gluiper van Valkenburg trok zijn pistool. Naar de schuilkelders, lieve vrienden'.

Waarheen waarvoor? Not at YOUR service....

Europa 2010

Bij Tegenlicht is een mooie serie gestart: Aanval op Europa.

De tweede aflevering ging over het land waar de naam Europa via de mythologie vandaan komt: Griekenland. Filmbeelden uit Griekenland kunnen op mijn warme belangstelling rekenen: ik heb altijd nog een soort vage wens om ooit in Griekenland te gaan wonen; heerlijk, dit soort vage wensen. Je hebt er vast ook een paar.

Economisch gaat het op z'n zachts gezegd niet zo goed met het land dat ook wel de bakermat van onze beschaving wordt genoemd. Gelukkig (?) gaat China nu de helpende hand bieden, maar dat was ten tijde van het maken van het programma nog niet bekend. Toen was het alleen nog maar kommer en kwel.

Centraal in de aflevering staat een boer die hoopte uit de financiële problemen te komen door het verkopen van archeologische voorwerpen: 2 manshoge beelden (zogenaamde kouroi) uit de 7e eeuw voor Christus. Dat werd ontdekt door de politie en mislukte dus. En nu zit de man in de gevangenis. Een triest verhaal, maar het levert wel een prachtig portret op van het dorp en zijn bewoners ter illustratie van de crisis waar Griekenland zich in bevindt.

Google vertalen: nu ook Latijn

Ik las het bij Opinor (Mijns Inziens) en kreeg de tip daarna ook van andere mensen: Google vertalen is nu uitgebreid met de taal Latijn. En ik ben meteen even een kijkje gaan nemen natuurlijk! Heb ik mijn studie helemaal voor niets gedaan? Vooralsnog niet, gelukkig.....

Natuurlijk begon ik mijn testsessie met het intypen van festina lente; de vertaling hiervan luidt bij Google Vertalen langzaam haast maken: hij herkent de imperativusvorm duidelijk niet.

De vertaling van Quod licet Iovi non licet bovi levert ook een rommeltje op: waarin het geoorloofd is om Jupiter is niet geoorloofd een os.

En andersom dan? Daar lijkt het beter te gaan; als ik haast je langzaam intyp, komt daar netjes festina lente te staan. Bovendien in een soort marmeren blok, alsof het een opschrift betreft. Met Festina Lente mag dat natuurlijk. Maar om nou een opschrift te maken van difficiles omnium principium, dat de Grote Vertaler als vertaling van alle begin is moeilijk geeft (het eigenlijke spreekwoord is omne initium grave), dat gaat mij wat ver gezien de knoeperd van grammaticale fout.

En hoe zit het dan met eigentijdse woorden, woorden die in de Romeinse tijd nog niet voorkwamen, zoals fietsen? Intypen van de Nederlandse zin ik ga fietsen levert de 'Latijnse' zin vado biking op. En ik ga boodschappen doen wordt vado shopping.

Kom op Google, oefening baart kunst (studiorum volgens jou).

Het is maar goed dat de knop 'betere vertaling bijdragen' is bijgevoegd. In de hoop dat dat helpt....