Kamer in het verleden

Toen aangekondigd werd dat men ter ere van het vijftienjarig bestaan bij de avonden van de VPRO een speciaal project had waarbij vijftien schrijvers een week lang opgesloten zouden worden op een soort onbewoond eiland zonder radio, televisie, krant en internet, dacht ik 'wat een SAAI project'. Maar het levert fantastische radio op! De schrijvers moeten elke dag een radioverslag van ongeveer een kwartier maken dat door een boot (!) wordt opgehaald. Dat wordt dan dagelijks bij de avonden uitgezonden. Het levert een prachtig mozaïek van zeer intieme gevoelens van geluk en eenzaamheid en creatieve uitingen op. Tevens worden door de schrijvers foto's of filmpjes meegestuurd die op de site bij de radiobijdragen worden geplaatst om het beeld te complementeren.

Het is eigenlijk een beetje een herhaling van het experiment uit 1971 met Jan Wolkers en Godfried Bomans die een week lang op Rottumerplaat werden gedropt. Hun verbinding met de buitenwereld bestond uit een dagelijks radioverslag met Willem Ruis. Heel Nederland keek destijds reikhalzend uit naar de volgende gedenkwaardige aflevering met deze markante mannen. Ik niet, want ik was toen nog maar 3 jaar.
Jan Wolkers vond het een schitterende week, maar Godfried Bomans - toch al een beetje ziekelijk - overleed enkele weken later. Maar hij had dan ook heel slecht weer en dan is zo'n tentje koud en eenzaam.

Tot nu toe zijn bij de moderne dropping de schrijvers Pauline Cornelissen, Gerbrand Bakker, David Pefko, Atte Jongstra en Joke Hermsen geweest. Voor Franca Treur zit het er bijna op.

Pauline Cornelissen werd heerlijk rustig en traag in de goed geoutilleerde boot (geen armzalig tentje dus), kreeg ongepland toch nog wat bezoek, Gerbrand Bakker vond het er heerlijk en kon maar moeilijk afscheid nemen van het eiland (hij was veel buiten - is naast schrijver ook hovenier - en heeft het eiland min of meer ontgonnen door er allerlei paden aan te leggen), David Pefko werd - hoewel gehopen door zijn irritante 'vriend' Louis Nanet - bijna gek van eenzaamheid, Atte Jongstra had het ook wel naar zijn zin, hoewel hij de directe feedback op z'n maaksels via Facebook miste, Joke Hermsen viel het alleen zijn eigenlijk een beetje tegenvallen (terwijl ze met haar boek stil de tijd juist pleit voor meer tot jezelf komen door dit soort stiltepauzes), met name toen het zonnetje ophield met schijnen en Franca Treur houdt het er ook best goed uit, maar heeft dan ook een vlag gehaakt.

Je vraagt je natuurlijk af hoe je zelf zou reageren op zo'n eiland omringd door (een beetje) natuur en verder alleen je CD's en boeken. Ik denk dat ik me wel zou vermaken. Ik houd namelijk enorm van stilte en natuur. Maar ik zou m'n dierbaren wel missen. Denk ik.