Virtueel lunchen met Edwin

Gisteren hadden we in de lunchinformatiebijeenkomst een bijzondere gast, die ons als een Wizzard of Oz leek toe te spreken, althans, hij werd op groot scherm geprojecteerd via Google Hangouts geïnterviewd door onze onvolprezen Pieter.

Nadat hij eerst verteld had wat hij vóór en tijdens zijn bibliotheekleven allemaal gedaan had, en nu als zzp-er allemaal doet, kwamen de adviezen en tips. Met name op het gebied van community's, want dat lijkt toch zo langzamerhand wel zijn specialiteit te worden.

Zijn tips (geparafraseerd):
☺ benader je publiek als bibliotheek zo persoonlijk mogelijk (maar dat kost wel tijd en soms ook niet-kantoortijd; idealiter faciliteert het management dit)
☺ zorg voor een gezellige sfeer in je publieksruimtes en zet er bij voorkeur ook een paar backofficewerkplekken tussen, zodat je letterlijk dicht bij de klant bent
☺ maar zorg vooral dat de techniek op orde is in je bibliotheek (bijvoorbeeld geen goede, maar supergoede wifi)
☺ probeer niet alles zelf uit te vinden, maar sluit je waar mogelijk aan bij wat er al is en probeer daar zo goed mogelijk je rol (in) te spelen; ga er ook weer weg als blijkt dat je er niets te zoeken hebt; maak zo nodig gebruik van meerdere platforms
☺ heb wat lef en verwijs ook naar minder legale en open bronnen
☺ plaats je erfgoedcollectie zo veel mogelijk in een context en zoek daarbij de interactie met je publiek

Met ons publiek had hij in ieder geval meteen een klik; vooral met de opmerking dat hij zo graag met vrouwen van 50 + had gewerkt, pakte hij ons helemaal in...

Afgestompte samenleving?

Bij de MIT-universiteit hebben ze iets nieuws ontwikkeld: een boek dat de lezers zich met behulp van verschillende sensoren, licht en temperatuurwisselingen wil laten inleven in de personages uit het boek.

Door middel van de sensoren kan worden afgelezen waar de lezer zich in het boek bevindt en daar wordt de lichtintensiteit op afgesteld: sfeerverlichting waar nodig.

Alsof dat nog niet genoeg is, wordt er ook een vest bij het belevingspakket geleverd: luchtkussens in het vest zorgen ervoor dat het vest strakker gaat zitten op het moment dat het verhaal spannend wordt en verwarmingselementen maken het de lezer benauwd waar nodig.

Nu vraag ik je: is een samenleving waarbij woorden niet meer voldoen om spanning te voelen niet een totaal afgestompte samenleving?

De uitgestelde prijsuitreiking

Je zult het geloven of niet, maar ik heb een PRIJS gewonnen. Via Facebook. Door een site (Nijmegen Noord) te liken en aan te geven waarom ik een van de twee prijzen (een ingelijste foto van de Rolling Stones die een straatnaambordje van de Rolling Stones omhoog houden, zie hierboven) zou moeten winnen.

Nou, nogal simpel, omdat ik er woon en 'm niet zwart ga verven.

Dat was blijkbaar het goede antwoord en dus had ik recht op de prijs.

En wat blijkt, de prijs wordt niet opgestuurd, maar persoonlijk aan mij en mijn medewinnaar uitgereikt. Door de wethouder. Bij het straatnaambordje van onze straat. En de foto van die uitreiking komt in De Brug te staan. Fissa!

Ik werd opgebeld door de gemeente voor een afspraak (ja sorry, wat aan de late kant, want mijn collega dacht dat ik ging bellen en ik dacht dat hij ging bellen). Of ik werkte en zo ja tot hoe laat. Een uur of vijf of zo? 'Ja, dat klopt, maar jullie wilden toch een foto maken? Is het dan niet donker?'

O ja.

Oké, woensdag dan. Om twaalf uur.

Vandaag kreeg ik bericht. Er stond een dubbele afspraak in de agenda van de wethouder. Of ik ook volgende week woensdag kan. Om half vier.

Ja hoor; ik ben een geduldig mens en zelf ook (semi)ambtenaar.

Dubbelganger

Van de week kreeg ik op mijn werk een mailtje met de volgende vraag:

Ik ben op zoek naar Monique Schoutsen die in 2009 een artikel schreef in een feestbundel voor Jan Boogaarts (0ver Gajard?). Bent u de auteur? Kunt u mij de titel van het boek doorgeven?

Eh, nee, ik heb geen artikel geschreven in een feestbundel. Maar er is dus nóg een Monique Schoutsen in Nederland, een die in tegenstelling tot mijzelf wél artikelen schrijft. Nu wist ik al wel langer dat ik een naamgenoot had, want er hebben ook wel eens mensen gevraagd of ik de Hogeschool voor de Kunsten in Den Haag heb gedaan. Nee, dat is een andere Monique Schoutsen.

Maar nu blijkt er dus nog een derde te zijn, een die iets met psychologie te maken heeft (de mail kwam van een Nijmeegse professor in de psychologie). Of is het misschien Monique Schouten? Die heeft wel iets met psychologie te maken. Dan heeft de professor wellicht niet goed opgelet.

Of zou ik misschien in een vorig leven...

Ostinato

Die Canto Ostinato, die is echt koppig! Zondag heb ik een prachtige uitvoering ervan bijgewoond in de Woudkapel in Bilthoven door Kees Wieringa en hij blijft maar door mijn hoofd galmen.
Best knap van die componist.
En vertolker Wieringa natuurlijk, voor wie 'm niet kent: hier twee keer bij DWDD:


(ca. minuut 27-29)


(vanaf ca. minuut 4)

Katharina, bedankt voor deze fantastische ervaring!

Bezoek van Wilfred Rubens

Vandaag hadden we hoog bezoek: Wilfred Rubens, dé e-learningexpert (al is hij daar zelf wat bescheidener over) op het gebied van e-learning in Nederland gaf een lezing op de UB over blended learning.

Nu is blended learning helaas gewoon een vorm van fysiek en digitaal onderwijs en geen les met whiskey of zo, maar met behulp van blended learning middels slimme toepassingen van ICT kun je je lessen wel smakelijker en effectiever maken. En als je het nóg slimmer aanpakt zelfs op maat gesneden.

De lezing zelf was - onder het mom van practice what you preach - ook interactief: we mochten als zaal 'meepraten' via het student response systeem Socrative.

En natuurlijk kwamen de MOOCs ook even om de hoek kijken, al was het alleen al omdat MOOCs soms ook ingezet worden als vorm van blended learning: dan wordt bijvoorbeeld het inhoudelijke deel van de MOOC aan studenten ter voorbereiding aangeboden, terwijl er in de les/ het college verwerkingsopdrachten bij worden gemaakt of over wordt gediscussieerd. Alle mixen zijn mogelijk.
En het belangrijkste daarbij is natuurlijk, zoals de Romeinen al doorhadden, so what's new: variatio delectat.

Wat het in het vooruitzicht gestelde miljoen van Jet Bussemaker betreft: de OU zou er best voor in zijn om samen met de RU een MOOC te ontwikkelen. Wordt hopelijk vervolgd!

Zie hier het verslag (inclusief de slides) van Wilfred zelf.

THATCamp

'De Koninklijke Bibliotheek? Dan moet u hier rechtsaf slaan en dan een stuk rechtdoor en dan weer rechts afslaan. Doet u mijn broer de groeten, want die werkt daar'. Aldus de man die ik de weg vroeg naar de KB en die vervolgens bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken naar binnen ging.

Ja, dat is Den Haag.

En ik mocht daar de eerste dag van de THATCamp bijwonen. Een unconference over de gevolgen van de digitalisering van het historisch onderzoek. Vandaag gaat-ie verder, maar vandaag ben ik vrij.

Het was een mooie, goed georganiseerde (kan dat bij een unconference? ja dat kan) bijeenkomst, waarbij tevens de lancering van het vernieuwde, interactief gemaakte historici.nl plaatsvond.

Op dat historici.nl zijn meteen ook de verslagen van verschillende sessies neergezet. Ik hoef er dus geen te maken (*leunt achterover*). 's Ochtends heb ik de sessie over Digitale Tools voor historici gevolgd (zie hier het verslag). En 's middags heb ik anderhalf uur geboeid naar het verhaal van de WIR (Wikipedian in Residence) Hay Kranen geluisterd. Mooi wat er allemaal al kruisbestuivend gebeurt tussen Wikipedia, de KB en het Nationaal Archief!

Tussendoor heb ik met veel mensen bijgepraat en ook andere interessante mensen leren kennen. Als een volwaardige 'unconferencer'. Mocht je de happening van vandaag willen volgen, zoek dan op de hashtag #THATCampDH. Je zult versteld staan!


uit de goodiebag van THATCampDH

Edubloggersbijeenkomst over MOOCs en ander online onderwijs

Onze programmamanager zei: 'dat is echt iets voor jou': een edubloggersmeetup over MOOCs en Open Educational Resources. Okay, dan ga ik daar heen, maar ik ben niet echt een edublogger. Welles. Nietes.

Enfin, ik ging erheen en had er geen spijt van.

MOOCs zijn hot, zo hot dat er deze week bij DWDD een item aan werd gewijd. Het nieuws uit dat item was dat de onderwijsminister de Nederlandse studenten studiepunten voor (uit het binnen- en buitenland afkomstige) MOOCs wil laten halen en een miljoen beschikbaar stelt om het ontwikkelen van MOOCs bij de Nederlandse Universiteiten te stimuleren.



Nu ligt het niet voor de hand dat wij als (kleine) universiteitsbibliotheek een MOOC gaan ontwikkelen, maar we zouden ons wel kunnen aansluiten bij een landelijke of internationale MOOC op het gebied van informatievaardigheden. En we zijn druk bezig om ons op allerlei vormen van online en blended onderwijs te oriënteren. Het liefst open en het liefst in samenwerking met anderen.

De meetup begon met een voorstelrondje. Iedereen (er waren 12 deelnemers) moest zeggen wie hij was en welke MOOC hij/zij volgde of gevolgd had. Bijna iedereen bleek er een te volgen (ik gelukkig ook) of had er een of meerdere gevolgd, maar Willem van Valkenburg van de TU Delft spande de kroon: 'ik ben er drie aan het máken.' Delft loopt dan ook voorop in Nederland qua MOOC-aanbod.

De aanwezige NRC-next journaliste bekende dat ze veel over MOOCs had geschreven, maar er nog geen had gevolgd. Ook de dagvoorzitter zelf bleek nog niet te hebben 'gemooct'.

Alle aanwezigen waren het er over eens dat de MOOCs geen bedreiging, maar juist een verrijking van het hoger onderwijs zouden kunnen zijn. Stichting Surf, organisator en aanwezig met drie vertegenwoordigers, zou centraal platforms kunnen aanbieden en de awareness kunnen vergroten, voor zover dat nog nodig mocht zijn, want bijna alle universiteiten zijn al flink zelf aan de slag gegaan. In Nijmegen is men rustig aan gestart met weblectures.

Weblectures kunnen natuurlijk geen MOOC genoemd worden, maar er is een groot grijs gebied en ook de ene MOOC is de andere niet. Zo heb je (ja, dat heb ik allemaal geleerd daar) xMOOCs, cMOOCs, anti-MOOCs (voor een opsomming zie hier) en ook alle vier de letters M-O-O-C zijn onderhandelbaar (zie het plaatje hierboven).

Zaken met betrekking tot open en online onderwijs - MOOC of niet - die nog aandacht behoeven zijn:

• het meekrijgen van het docentencorps (ook qua hergebruik van onderwijsmateriaal; de vulling van Wikiwijs valt nog behoorlijk tegen bijvoorbeeld); sense of urgency nodig
• auteursrechtelijke kwesties
• de training van de mensen op de werkvloer (online onderwijs is tóch een andere tak van sport dan fysiek onderwijs, waarbij aanvullende kennis en vaardigheden nodig zijn)
• volledige erkenning door bestuurders, docenten, studenten en werkgevers
• de samenwerking met de uitgevers (deze zijn niet per definitie enthousiast)
• ontwikkelen games (voor Delft bijvoorbeeld: war of watercraft?)
• hard werken aan mooie vormgeving (in samenwerking met kunstacademies en andere creatieve opleidingen?)
• het aanpassen van de soms beklemmende school- en werktijden (half negen tot half vijf, vaste vakanties et cetera) die nog uit het industriële tijdperk komen

Genoeg te doen nog!

Het was in ieder geval een interessante bijeenkomst, waarop ik veel nieuwe mensen heb mogen leren kennen, hoewel ik er ook een aantal miste. Maar die deden voor een gedeelte mee via Twitter en vroegen zich al af of wij het miljoen al verdeeld hadden.

@Festinaatje @wfvanvalkenburg @fagottissimo zitten jullie daar nou die miljoen van Bussemaker onderling te verdelen bij @SURF_NL ?
— Pierre Gorissen (@PeterMcAllister) 10 januari 2014

Hier het officiële verslag van SURF

Op welke antieke held(in) lijk jij het meest?

Via de Liviusnieuwsbrief (een maandelijkse door Jona Lendering verspreide schat aan nieuwtjes en wetenswaardigheden over de oudheid) stuitte ik op een quizje genaamd which classical character are you?.

Van de klassieke heldinnen kwam ik het meest overeen Penelope, de hondstrouwe vrouw die twintig jaar lang op de terugkomst van haar echtgenoot Odysseus wachtte en met behulp van sluwe listen de vrijers op afstand wist te houden. En natuurlijk beloond werd met zijn terugkomst.

Ben benieuwd waar jij op uitkomt!

Pacman in het Latijn

Een van de leuke tips die ik van Addisco heb, is die van het spelletje Pacman in het Latijn. Jammer dat ik morgen weer moet werken....

P.S. Deze versie van Pacman is zo oud, dat-ie alleen op Windows draait.

Addisco

Mensen die het Grieks en Latijn tot leven willen brengen, daar heb ik altijd een zwak voor. En van de week kwam ik er weer een tegen: Casper Porton. Op Facebook. Via Saskia.

Casper Porton is een vrolijke classicus van rond de dertig, die vindt dat de klassieke talen niet behandeld moeten worden als dode talen, maar gewoon gesproken moeten worden. Hij geeft veel bijles en beginners- en gevorderdencursussen, met name ook aan volwassenen, en is bovendien sinds 2010 als docent klassieke talen verbonden aan de Kees Boeke school in Bilthoven.

Zijn lessen geeft hij als het even kan niet in het Nederlands, maar in het Latijn en hij probeert daarbij zo veel mogelijk gebruik te maken van ICT en speelsheid. Natuurlijk heeft hij als moderne classicus ook een website, een weblog, een Twitter-, YouTube- en Facebookkanaal. Allemaal onder de swingende naam Addisco: ik leer bij.
Want hij is erg open en gecharmeerd van het delen en leren van elkaar.

Lekker, daar krijg ik energie van. Disco!

Gelukkig nieuwjaar!

Een gelukkig nieuwjaar, mensen! Enjoy the changes!