Nee, dit stukje gaat niet over de filmpremière van de nieuwste film van Harry Potter. Het gaat over de filmpremière van mijn zoon, zijn buurmeisje en zijn huidige en toekomstige klasgenootje. De film speelt zich ook niet af op een tovernaarsschool, maar in het klaslokaal en in het natuurgebied tussen Arnhem en Nijmegen: Park Lingezegen.De kinderen hadden meegedaan aan een project rondom Park Lingezegen en hadden de 'hoofdrol' in een film rondom dit educatieve project.
Staatsbosbeheer had bedacht dat het leuk zou zijn om - nu de film klaar was - een rode loper voor de kinderen uit te rollen en er als het ware een soort filmpremière/ Oscaruitreiking van te maken. Daarvoor was het nodig dat wij allemaal in galakleding zouden verschijnen, zowel de kinderen als wijzelf.
Liepen we daar om half twee vanmiddag op ons paasbest door de straat. Je maakt wat mee als ouder!
En morgen onszelf weer allemaal in het rood, zwart en groen hijsen omdat de directeur van de school afscheid neemt en zware fan van NEC is.Wat een carnaval zo aan het eind van het schooljaar!
Zie artikel Gelderlander
7 opmerkingen:
Een mooi verhaal, maar wat zóu ik ervan in de stress geschoten zijn! Een galajurk, toe maar. Gelukkig kwamen zulke dingen nog niet voor toen mijn kinderen die leeftijd hadden.
Maar een mooi verhaal blijft het!
Nou, ik was in eerste instantie ook behoorlijk in de war: hoe kom ik aan galakleding? Overal een beetje rondgevraagd: had iemand iets in mijn maat en zo. Maar toen dacht ik: KISS! (keep it simple) en mijn kerstkleren met boa deden het uitstekend!
En D. wilde niet als een gedresseerd aapje rondlopen, dus daar waren we eigenlijk ook gauw mee klaar: broekje/ gestreken bloesje. Strikje wilde hij niet.
Dat zou bij mij niet geholpen hebben, want ik heb helemaal geen kerstkleren... Maar ik hoefde gelukkig ook niet. Ik hoorde pas nog van een gala voor het eindexamen waar ook de ouders in gala moesten komen. Hoe bedenken ze het.
Alles waar je iets speciaals voor aan moet vind ik een ramp en vermijd ik zoveel mogelijk (lukt heel aardig).
KISS kende ik niet, leuke term!
Ja, het wordt steeds gekker; moet je maar eens kijken wat een kermis bij sommige huizen als er een kind geboren is! Opblaasooievaars, minstens 3 borden met de naam van het kind in de tuin en voor het raam....
Ook wij zijn liever observeerders dan participanten!
Die KISS is een interessante benaderingswijze die ik zelf ook graag toepas. Waar de tweede S voor staat is omstreden.
Leuk & interessant en geheel nieuw voor me.
Ja, die ooievaars e.d.! Die zie je in de stad niet zo vaak, want daar worden ze natuurlijk gestolen. Ik weet nog wel dat je vroeger (en het zal nog wel zo zijn) op de kraamafdeling van die waslijntjes met (gekregen) babykleertjes had. Ik nam me voor om, als ik daar ooit terecht zou komen, daar niet aan mee te doen. Gelukkig konden mijn kinderen thuis geboren worden.
Ja, dat wordt allemaal van boven geregeld!
Daar geloof ik niet zo in, eerlijk gezegd...
Een reactie posten