Studenten gaan steeds meer in appartementen in plaats van in studentenhuizen (met gedeelde keuken en douche) wonen. Dat lijkt me eigenlijk best jammer. Het is natuurlijk wel fijn om veel privacy te hebben, maar het is ook ontzettend gaaf met z'n allen in een huis te wonen en alles te delen. Ik heb er tenminste altijd fijne tijden gehad. Veel geleerd van anderen en veel gelachen.Mijn eerste verblijf in Nijmegen was bij een hospita (minder leuk), maar al gauw kon ik terecht in een klooster, daarna boven een sportschool, en vervolgens nog een tijdje in een luxe bungalow van de studentenhuisvesting (dat was toen ik al werkte, zou nu niet meer mogen).
In het klooster met z'n prachtige tuin zat ik tussen de vegetariërs (bijna allemaal antropologen). Heb daar zilvervliesrijst, tofu, tahoe, gierst en couscous leren eten, en een voor mij tot dan toe onbekend alternatief leven leren leiden.
Boven de sportschool woonde ik samen met een toekomstig journaliste, een student communicatiewetenschappen die meer 's nachts dan overdag leefde, een Iraniër en een overjarige hippiemevrouw. De overjarige hippiemevrouw (die volgens mij ook aan anorexia leed) at altijd alleen maar rijst, die de hele middag opstond, en nam 's avonds altijd een modderbad. Ze was broodmager en had altijd een touwtje om haar middel. Dat is wat ik me van haar herinner. De rest was gelukkig redelijk normaal.
De bungalow was een grote luxe met een hele grote kamer en een eigen terras. De meesten uit het huis hadden allang een baan, maar we bleven gewoon als studenten leven en we aten altijd samen. Onwijs gezellig.
Maar ja, kom daar in deze tijd van indivualisme nog maar eens om.
9 opmerkingen:
Ben het geheel met je eens. Ik heb erg veel geleerd van alle verschillende mensen met wie ik in studentenhuizen heb samengeleefd. Mooie tijden, zelfs al was de keuken vies.
Wat een leuk plaatje!
Heb pas nog de vloer gedweild in een studentenhuis... (Mijn eigen keuken zou er overigens prima passen.)
Het vergroot je wereld inderdaad: wonen in een studentenhuis. Ik maakte in Tilburg en later in Amsterdam op een vergelijkbare manier kennis met voor mij volstrekt onbekende leefwerelden.
(een danseres die alleen witte rijst met gedroogd zeewier at bv.)
In een studentenhuis heb ik nooit gezeten, en dat vind ik altijd nog jammer.
Mijn eerste kamertje op mijn 18e zat wel in een huis waar 8 jongeren woonden. Die studeerden alleen niet. Het was er niet minder gezellig om. Wat een jaar :-)
@ Tenaanval,
In veel studentenhuizen moet je eerst 'solliciteren'. Als je niet in het groepje past kom je er niet in. M.i. vergroot zoiets je wereld niet echt.
@ LeWi, ach ja die keukens! Ik was het bijna al weer vergeten; de communicatiewetenschapper had de gewoonte om 's avonds na het uitgaan nog satésaus voor zichzelf te maken. Met knoflook. Naar een week stonden al die pannetjes aangekoekte satésaus er nog. En over de rest van de viezigheden zal ik het maar niet hebben....
@ schrijver: arme jij, schoonmaker dezes!
@ ten aanval: nog leuker: in twee steden; je kunt dus vergelijken!
@ Edwin: misschien romantiseer ik ook wel te veel. Vast.
@ schrijver,
In de huizen waar ik woonde niet hoor. Solliciteren gold in mijn tijd alleen voor huizen van studentenverenigingen. En de diverse huisjesmelkers en huisvestingscorporaties doen volgens mij nog steeds niet selectieprocedures. Heb wel ooit een huisbaas gehad die alleen maar meisjes in zijn huizen wilde want die waren netter volgens zijn vrouw...
@ ten aanval: wij mochten ook kiezen; ik heb regelmatig in zo'n ballotagecommissie gezeten. Oe, wat een macht heb je dan ineens!
@ Tenaanval,
Bij huizen van Stadswonen (grote huisbaas) in R'dam mogen de bewoners ook bepalen wie er bijkomt. Ik vind dat ook niet zo gek, alleen zou ik het zelf vreselijk vinden.
Een reactie posten