Scholierensupermarkt

Mijn zoon is er blij mee, met z'n baantje als supermarktmedewerker. Heel afwisselend werk ook; de ene helft van de tijd als vakkenvuller, de andere helft van de tijd achter de kassa. Maar het fijnste van alles: hij kan er een heerlijk leventje van leiden en er voldoende smartphoneabonnementen, festivalkaartjes, kleding en spiritualiën van bekostigen.

En dat alles op loopafstand, hij kan er bij wijze van spreken heen rollen!

Mijn dochter (14 jaar) kan niet wachten tot ze oud genoeg is om eindelijk ook toe te mogen treden tot het gewilde gilde van middelbarescholier-supermarktmedewerkers.

En ze zal straks niet de enige uit haar vroegere lagere schoolklas zijn. Zowat alle koppies die ik vroeger op het schoolplein zag, werken er inmiddels al vanaf hun vijftiende.

Best een leuk gezicht en ze doen het goed, die middelbare scholieren. Ze hebben officieel een baas, maar eigenlijk hebben ze die niet nodig; ze regelen alles zelf en inspireren elkaar tot hard werken (een enkele uitzondering daargelaten).

Zo af en toe komt de filiaalchef eens kijken hoe het gaat en wat jongeren onterecht uitkafferen. Achter zijn rug wordt hij keihard uitgelachen; de scholieren en studenten die er werken zijn een stuk slimmer dan hij. Het Engels dat hij bijvoorbeeld produceert ten overstaan van klanten schijnt bijvoorbeeld ronduit lachwekkende te zijn. Daar win je geen respect mee bij deze generatie. Met een dictatoriale top-downmethode van leidinggeven ook niet. Deze generatie werkt prima in zelfsturende teams. Ze houden zelf in de gaten of de rijen bij de kassa niet te druk worden; ze roepen er zelf een van hun collega-vakkenvullers bij in dat geval. 'Jelle kassa 4 alsjeblieft'.

Menig organisatie zou hier een voorbeeld aan kunnen nemen.

Er is alleen één probleem: als ze er drie jaar gewerkt hebben, moeten ze er automatisch uit en wordt hun plek weer ingenomen door een onervaren vijftienjarige. Wég vloeit de ervaring! Kostenbesparing is belangrijker. Hoewel, het is de vraag of je zoveel kosten bespaart door steeds weer onervaren krachten aan te nemen. Iemand zou hier eens onderzoek naar moeten doen.

Misschien wel iemand die er nu werkt.

Het Griekse alfabet leren op de melodie van vader Jacob

Altijd al de volgorde van het Griekse alfabet willen leren maar nooit gelukt? Probeer het eens op de melodie van Vader Jacob, dan lukt het je gegarandeerd!

Meer van dergelijke filmpjes via het YouTubekanaal tu quoque

OERLibrarian

Gisteren, op de themamiddag bibliotheken en open en online onderwijs, ben ik weer een term wijzer geworden: OERLibrarian: een bibliothecaris die zich bezighoudt met (het faciliteren van) open en online onderwijs.

Tijdens de middag stond de vraag centraal of en zo ja hoe hogeschool- en universiteitsbibliotheken zich hier mee bezig moeten houden. Moeten zij trekker zijn, moeten zij zelf open en online courses ontwikkelen, of moeten ze het onderwijsmateriaal (kennisclips, weblectures, MOOCs) gaan opslaan en/ of metadateren? En: ligt dat niet te ver van hun kerntaken af of hebben ze hier de juiste mensen wel voor in huis?

Het thema leeft blijkbaar, want er waren veel mensen op afgekomen.

Door Karianne Vermaas (die ooit een studie BDA heeft gedaan en dacht 'maar ik wil me meer met de relatie tussen mens en techniek bezig gaan houden', en nu zag dat dat eigenlijk precies is wat bibliotheken tegenwoordig doen) was een vooronderzoek gedaan. Hieruit bleek dat de meningen over dit onderwerp soms nogal ver uiteen liepen en dat dat mede te maken heeft met het verschil in instellingen en de rol die de bibliotheek daarin al heeft.

Er was behoefte aan nadere duiding rondom het begrip 'open': wanneer kun je precies spreken van een 'open course'? Gelukkig hielp Janina van Hees, programmamanager van open en online onderwijs  van SURFnet, ons wat dat betreft met haar definitie uit de brand.

Ten eerste en vooral moet de online cursus een Creative Commens Licentie hebben, zodat het leerobject hergebruikt en aangepast kan worden. Ten tweede moet het aan minstens één van de volgende kenmerken voldoen:

• open in tijd
• open in plaats
• open in programma
• open in toegang
• gratis beschikbaar

De cursussen die wij als UB Nijmegen in Xerte hebben gemaakt (zie hier een voorbeeld), hebben gelukkig al deze kenmerken van  openheid in zich; we zijn dus goed bezig! En bovendien zijn onze Xerties ook nog eens met open source software gemaakt.

Na de pauze was het de beurt aan drie good practices:

Nicole Will van de TU Delft Library:
In Delft worden veel kennisclips opgenomen bij het New Media Centre, dat bij de bibliotheek hoort. Tevens wordt er ondersteund bij de MOOCs waar Delft inmiddels beroemd om is en gezorgd dat de daar gebruikte materialen ook hergebruikt wordt bij de colleges voor de eigen studenten. De verregaande ondersteuning, opslag en openbaarstelling van deze 'onderwijsoutput' past goed bij het streven naar Open Science, dat de meeste bibliotheken middels Open Access en Open Data al hoog in hun vaandel hebben. Heerlijk ambitieus en modern.

Marie-José Lampe van de Mediatheek Hogeschool Rotterdam:
In Rotterdam heeft de mediatheek van de hogeschool een zogenaamd Digital Learning Lab opgezet. Het fungeert als een soort speeltuin voor docenten die hun lessen willen verrijken met ICT en eens wat dingetjes willen uitproberen, bijvoorbeeld met apps. Dat kunnen ze daar naar hartelust (zonder de tussenkomst van strenge ICT-mensen) doen. Tevens kunnen ze er kennisclips opnemen; deze worden door de mediatheek opgeslagen. Hun bevindingen kunnen ze kwijt in een door de mediatheek opgezette wiki.
Door dit DLL hebben ze als het ware een voet tussen de deur gekregen bij het onderwijs en worden ze meer en meer als een serieuze partner/adviseur in het ondersteunen van ICT in het onderwijs gezien. Mooi voorbeeld van hoe je met iets kleins iets groots kunt bereiken.

Frederike Verminnen van de UB Maastricht:
Bij de UB Maastricht is er een heuse afdeling e-learning support. Die bestaat onder andere uit enkele onderwijskundigen en functioneel beheerders van Blackboard. Tevens is er een Edlab, leveren ze op bestelling digitale readers en zit men er over te denken om in de toekomst kennisclips op te gaan slaan: UM Videoservices. Mooie totaalservice. Leuk dat er ook als vaste waarde een paar studenten in het team informatievaardigheden zitten.

Ben benieuwd wanneer we de eerste OERmensen in Nijmegen gaan ontmoeten!

De bouw van de zuil van Trajanus

Via de Classics Library stuitte ik op een mooi en leuk stop motion filmpje over de bouw van de zuil van Trajanus. Compleet met anachronismen als smartphones en gymschoenen.

Indrukwekkend hoe ze dat enorme 'stripverhaal in steen' met heldendaden van keizer Trajanus hebben vervaardigd. Knappe jongens die Romeinen!

Twintig vijftien

En zo leefden we ineens in het jaar twintigvijftien. Twintigvijftien? Bedoel je tweeduizendvijftien? Ja, twintigvijftien.

Sinds er allerlei beleidsnotities tot het jaar tweeduizendtwintig (twintigtwintig) verschenen zijn, heeft men het op het werk ineens over het jaar twintig dit en twintig dat. Ik vind dat verwarrend. Het doet me te veel aan de stand van een sportwedstrijd denken. Wat is er ineens mis met tweeduizend?

Of word ik nu definitief een oude zeur? Vermoedelijk. En dat nog wel op de iden van maart (vier vier voor Christus, het jaar waarin Caesar werd vermoord).

De zomer hou je niet tegen

Het lezen van het boekenweekgeschenk ook niet. Zeker met dit weer niet. ´Boeken, de beek waaruit wij dromers drinken´. Mooi geallittereerd en gezegd door Verhulst.

Als je het me vergeeft, ga ik nu nadenken over de door hem opgesomde ideale leeftijden: zestien, drieëndertig, vijfenveertig en achtenzeventig. Wat deed ik toen en wat ga ik dan doen?

Waarschijnlijk wegdromen; dat houd je immers ook niet tegen.

Harvard in Deventer

Toen het aanbod kwam om weer een training van Rianca den Ouden te volgen, zei ik meteen ja. En al helemaal toen bekend werd dat de training in de Latijnse School in Deventer was, de school waar Erasmus ooit les had.

Wat een feest!

Want binnen de kortste keren waren we stoelen aan het omverwerpen (een opdracht waarbij alle leden van de groep een elkaar tegensprekende stoelentaak kregen en we daar niet over mochten communiceren - hoe krijg je daar toch lijn in?). En daarna hebben we natuurlijk de stoelen in goed overleg weer rechtgezet en verschillende onderhandelingssituaties nagespeeld volgens de Harvardmethode.

Het grappige was dat onze medecursisten de medewerkers van de Latijnse School zelf waren; van hen hoorden we dat de School nu voornamelijk gebruikt als vergader- en cursuscentrum en dat mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt er de catering verzorgen.

Mooi op deze bijzondere plek: met z'n allen werken en leren voor het leven. Dat lijkt me wel in de geest van Erasmus. En Rianca.

Anchoring Innovation

Vandaag hadden we weer eens een boeiende lunchlezing op het werk. Het onderwerp was oudheid en innovatie: wat zouden wij van de oude Grieken en Romeinen kunnen leren op het gebied van innovatie? Want die hebben in die eeuwen dat ze de macht hadden, toch wel het een en ander geïnnoveerd (denk aan het omvormen van de staatsvorm tot een democratie in het 5e eeuwse Athene, denk aan de uitvinding van het geld, denk aan de wegen, huizen en aquaducten....).

Een interessante vraag in dat verband is hoe ze die innovaties aan de man brachten. Het antwoord daarop is eigenlijk heel simpel: door de nieuwe producten enigszins op de oude te laten lijken en/of door terug te grijpen op (eventueel zeer) oude voorbeelden. Of door ze te legitimeren door er een afbeelding van een godheid op te zetten (de godin Athene op het Atheens muntgeld).

Want mensen zijn rare jongens (wat dat betreft is er weinig veranderd): aan de ene kant houden ze van nieuwe dingen, maar aan de andere kant zijn ze zo conservatief als de pest en willen ze het oude en vertrouwde eigenlijk niet opgeven - een enkeling daargelaten).

Boeiende materie op levendige wijze verteld door professor André Lardinois, die onlangs anderhalf miljoen voor zijn landelijke project Anchoring innovation binnengehaald heeft.

Goed werk van deze geesteswetenschapper, die dat laatste voor elkaar heeft gekregen in een tijd waarin men vooral (en liefst alleen maar) geld wil pompen in techniek en bètawetenschappen.

Change perspective!

Blauw noorderlicht

'Wat waren dat voor een foto's van jou op Instagram pas, met dat blauwe noorderlicht?' vroegen mensen mij.

Van een kunstwerk van Daan Roosegaarde! Gemaakt in opdracht van het waterschap Rijn en IJssel, om te laten zien hoe hoog het water zou kunnen komen als er geen dijken zouden zijn om ons te beschermen.
Mooie bewustwordingskunst - het voelde een beetje alsof wij toeschouwers met z'n allen in een videoclip van Pink Floyd waren beland. En we voelden ons bevoorrecht, want het was voorlopig maar één weekend zichtbaar voor het publiek.

Waterlicht. Mooie naam ook.

Lents strandprotest

Gemeenten zijn soms onbetrouwbaar. Neem de gemeente Nijmegen. Die heeft in Lent een schitterende recreatieplas laten aanleggen. En er dure huizen omheen laten bouwen: het project Groene Oever. Prachtig.

Maar nu wil diezelfde gemeente de nog niet opengestelde recreatieplas vervuilen door er verontreinigd slib in te storten. What the fuck?

Ons is in allerlei folders voorgespiegeld dat we er zouden kunnen gaan recreëren; er is zelfs een strandje aangelegd. En er wonen allemaal kleine kinderen. Die ga je toch niet aan verontreinigd water blootstellen?

Natuurlijk was de actiebereidheid heel groot toen actiegroep de 'Schone Waaijer' voorstelde om bij wijze van protest een Lentse Stranddag te houden om te laten zien wat wij Lentenaren willen: strandrecreatie! Dus liep iedereen vandaag met z'n parasols, badlakens, ligstoelen, bootjes en luchtbedjes richting het strandje aan de recreatieplas.

Dat zal ze leren, die ambtenaren met hun verontreinigde geesten; wij willen een groene oever, geen gifgroene!