Heldin

Vrouwelijke held(inn)en vind ik mogelijk nog stoerder dan mannelijke helden. Vooral omdat ze zich, hoe je het ook wendt of keert, tóch (en hier moet ik heel voorzichtig zijn) vaak op de een of andere manier vanuit een soort van achterstand hebben moeten invechten.

Eén van mijn heldinnen is, sinds ik haar autobiografie tot aan haar haar huidige leeftijd (42) heb gelezen, Masih Alinejad. Zij is geboren in een klein dorpje in Iran en heeft zich (zonder haar middelbare school te hebben kunnen afmaken, onder andere door haar detentietijd) opgewerkt tot parlementair verslaggever. In het Iraanse parlement viel ze vooral op door haar dwarse gedrag en pittige vragen, ook aan de Grote Leiders. Fascinerend om te lezen hoe ze zich, ondanks de vijf jaar voorwaardelijke gevangenisstraf die haar nog steeds boven het hoofd hing, niet liet kleineren.

Ze heeft onder andere gevochten tegen de corruptie en het verplicht dragen van de hoofddoek. De verplichte hoofddoek was haar sowieso een gruwel, maar helemaal omdat ze een grote bos sterk krullend haar had. Zie die maar eens in bedwang te krijgen!

Uiteindelijk is ze tijdens de groene revolutie van 2009 naar Engeland gevlucht. Dat was in eerste instantie niet de bedoeling, maar ze kwam er toevallig 'vast' te zitten. Tegenwoordig woont ze in Amerika.

Maar de Iraanse autoriteiten zijn nog niet van haar af. Want hoewel ze uit Iran weg is, is ze meer dan ooit in Iran aanwezig. Met als wapen: de sociale media. Ze heeft al enkele zeer succesvolle campagnes gevoerd, waaronder mijn stiekeme vrijheid (het posten van foto's zonder hoofddoek op Facebook door Iraanse vrouwen) en witte woensdagen (het dragen van witte hoofddoeken of andere witte kledij - mannen mogen ook meedoen) op een woensdag; het idee kwam bij haar op toen er door een actiegroep een autovrije dinsdag werd georganiseerd ter bestrijding van de smog in Teheran.

Ik vind dat zij echt enorm lef heeft, want de Iraanse autoriteiten zijn, op z'n zachts gezegd, niet voor de poes. En de hoofddoek lijkt misschien een klein dingetje, maar is natuurlijk een enorm beladen onderwerp. Prachtig hoe vrouwen altijd weer middelen weten te vinden om met woord en beeld in plaats van met geweld en repressie hun punt duidelijk te maken.

Moge zij zegevieren - ik gun het haar!

Haar boek: The wind in my hair (recensie)
De facebookcampagne: my stealthy freedom 
De twittercampagne: #whitewednesdays
Haar Instagramaccount: @masih.alinejad

Lents strandprotest

Gemeenten zijn soms onbetrouwbaar. Neem de gemeente Nijmegen. Die heeft in Lent een schitterende recreatieplas laten aanleggen. En er dure huizen omheen laten bouwen: het project Groene Oever. Prachtig.

Maar nu wil diezelfde gemeente de nog niet opengestelde recreatieplas vervuilen door er verontreinigd slib in te storten. What the fuck?

Ons is in allerlei folders voorgespiegeld dat we er zouden kunnen gaan recreëren; er is zelfs een strandje aangelegd. En er wonen allemaal kleine kinderen. Die ga je toch niet aan verontreinigd water blootstellen?

Natuurlijk was de actiebereidheid heel groot toen actiegroep de 'Schone Waaijer' voorstelde om bij wijze van protest een Lentse Stranddag te houden om te laten zien wat wij Lentenaren willen: strandrecreatie! Dus liep iedereen vandaag met z'n parasols, badlakens, ligstoelen, bootjes en luchtbedjes richting het strandje aan de recreatieplas.

Dat zal ze leren, die ambtenaren met hun verontreinigde geesten; wij willen een groene oever, geen gifgroene!

Istanbul is waiting for us

Geheel tegen onze gewoonte in hebben we dit jaar al in februari onze zomervakantie vastgelegd, omdat onze zoon heel vroeg zijn vakantiedagen op zijn werk moest doorgeven. En de reis gaat naar... Istanbul!

Maar als ik de huidige ontwikkelingen een beetje volg, hoop ik dat er nog iets van de stad overeind staat tegen de tijd dat wij daar heengaan.

Zo ja, dan ben ik zeer benieuwd naar de bezienswaardigheden van deze boeiende stad. En wat mij betreft hoeft er geen moskee of winkelcentrum meer bij; daar geef ik de betogers gelijk in. Als ze de rest maar laten staan.

Lütfen!

Hieronder overigens de mening van de Nederlands-Turkse schrijver Özcan Akyol, die vermoedelijk die van veel jonge, moderne Turken is:

Mooie foto

Mooie foto van de week in NRC-next van de protesen van jongeren tegen het aanblijven van Berlusconi. Vooral die opgestoken middelvinger in het midden en het omhooggegooide flesje aan de rechterkant van de foto doen het 'm, maar natuurlijk ook de schildpadformatie van de politie en het okergele gebouw op de achtergrond. Ze hebben helaas wel wat schade aangericht, die jongeren.

P.S. klik op de foto voor een groter beeld

Sportief protest

Stoer, dat groene protest van deze sporters! Zouden ze allemaal naar Amsterdam komen zaterdag?