Vrouwelijke held(inn)en vind ik mogelijk nog stoerder dan mannelijke helden. Vooral omdat ze zich, hoe je het ook wendt of keert, tóch (en hier moet ik heel voorzichtig zijn) vaak op de een of andere manier vanuit een soort van achterstand hebben moeten invechten.
Eén van mijn heldinnen is, sinds ik haar autobiografie tot aan haar haar huidige leeftijd (42) heb gelezen, Masih Alinejad. Zij is geboren in een klein dorpje in Iran en heeft zich (zonder haar middelbare school te hebben kunnen afmaken, onder andere door haar detentietijd) opgewerkt tot parlementair verslaggever. In het Iraanse parlement viel ze vooral op door haar dwarse gedrag en pittige vragen, ook aan de Grote Leiders. Fascinerend om te lezen hoe ze zich, ondanks de vijf jaar voorwaardelijke gevangenisstraf die haar nog steeds boven het hoofd hing, niet liet kleineren.
Ze heeft onder andere gevochten tegen de corruptie en het verplicht dragen van de hoofddoek. De verplichte hoofddoek was haar sowieso een gruwel, maar helemaal omdat ze een grote bos sterk krullend haar had. Zie die maar eens in bedwang te krijgen!
Uiteindelijk is ze tijdens de groene revolutie van 2009 naar Engeland gevlucht. Dat was in eerste instantie niet de bedoeling, maar ze kwam er toevallig 'vast' te zitten. Tegenwoordig woont ze in Amerika.
Maar de Iraanse autoriteiten zijn nog niet van haar af. Want hoewel ze uit Iran weg is, is ze meer dan ooit in Iran aanwezig. Met als wapen: de sociale media. Ze heeft al enkele zeer succesvolle campagnes gevoerd, waaronder mijn stiekeme vrijheid (het posten van foto's zonder hoofddoek op Facebook door Iraanse vrouwen) en witte woensdagen (het dragen van witte hoofddoeken of andere witte kledij - mannen mogen ook meedoen) op een woensdag; het idee kwam bij haar op toen er door een actiegroep een autovrije dinsdag werd georganiseerd ter bestrijding van de smog in Teheran.
Ik vind dat zij echt enorm lef heeft, want de Iraanse autoriteiten zijn, op z'n zachts gezegd, niet voor de poes. En de hoofddoek lijkt misschien een klein dingetje, maar is natuurlijk een enorm beladen onderwerp. Prachtig hoe vrouwen altijd weer middelen weten te vinden om met woord en beeld in plaats van met geweld en repressie hun punt duidelijk te maken.
Moge zij zegevieren - ik gun het haar!
Haar boek: The wind in my hair (recensie)
De facebookcampagne: my stealthy freedom
De twittercampagne: #whitewednesdays
Haar Instagramaccount: @masih.alinejad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten