Klusjesmannendag

Van de week had ik toch zo'n geluk: twéé klusjesmannen in plaats van de gebruikelijke één. We hadden namelijk ook twee problemen: een met de televisie-ontvangst en een met de laminaatvloer.

De ene klusjesman (een officiële, van het telecombedrijf) kwam vroeger dan de andere. Hij was wat aan de chagrijnige kant. 'Haal die spinnenwebben eens weg uit de meterkast, mevrouw, zo kan ik niet werken'. 'Pff, zit die router in uw slaapkamer, dat mag helemaal niet. Wie heeft dat zo gemaakt?'. Ik liet 'm maar een beetje mopperen en gaandeweg ontdooide de man wat.

Met name toen ik hem koffie gaf. Die vond-ie echt heel lekker. 'Ja, ik krijg wel eens van die koffie dat je denkt 'gatsie'! Of oploskoffie, die is helemaal erg. Nee, uw koffie is echt heerlijk'. Niet beseffende dat mijn koffie ook oploskoffie was, daar heb ik wijselijk mijn mond maar over gehouden.

Ondertussen was de tweede klusjesman ook gearriveerd. Hij wilde vooral heel veel suiker in z'n koffie (dan maakt het namelijk niet meer uit hoe de koffie smaakt).

De twee mannen raakten met elkaar in gesprek en staken elkaar de loef af over de ellende die ze bij de afhandeling van klussen meegemaakt hadden. De telecomman spande duidelijk de kroon wat betreft zijn belevenissen: geweigerd om voor oppas te spelen bij een mevrouw die haar kind naar school moest brengen en het ander kind thuis bij de monteur wou laten, gebeten door een gevaarlijke hond, beticht van aanranding en diefstal. Ja, het leven van een telecommman gaat duidelijk niet over rozen.
Vandaar dat de man verbaasd was over het feit dat ik gewoon eerlijk was. Dat maakte hij toch bijna nooit mee. Toen hij namelijk vroeg wanneer de draadloze installatie, die met name de laatste paar maanden problemen gaf bij de televisie-ontvangst, geplaatst was, zei ik eerst 'een jaar', maar toen ik de papieren erbij pakte, zag ik dat het in mei 2014 was geplaatst. 'Minder dan een jaar geleden dus', zei de man. 'Eh, bijna twee jaar geleden dus', zei ik.

'Ja, dat is waar, dan moet ik het dus in rekening brengen'. 'Dat snap ik', zei ik, allang blij dat het televisieprobleem (en het bijbehorende gehoon van de kinderen) voorbij was. 'Nou, dan reken ik in ieder geval geen voorrijkosten. En de koffietijd reken ik ook niet mee. De kabellengte maak ik ook korter op papier, hoor'. Uiteindelijk werd het een minimale rekening en ik vraag me af of hij zich oprecht vergist had qua jaartal van oorspronkelijke aanleg.

Wat goede koffie al niet kan doen.

En de tweede klusjesman? Ach, dat is gewoon een schat van zichzelf en maakt me altijd vrolijk met z'n gefluit. Niet naar mij, maar als achtergrondmuziek bij z'n werk, opgezweept door de extra suiker.

Mailetiquette

Mails, onontbeerlijk in het kantoorleven. Maar wat maken sommige mensen er een potje van, zeg! Geen onderwerpregel, zodat je de mail later nóóit meer terug kunt vinden, of afsluiten met Gr. Brrrr. Alsof die extra drie letters typen werkelijk zo'n moeite is - voor de luie mensen onder ons: je kunt je mail automatisch zó instellen dat het 'Groet' automatisch onder elke mail die je verstuurt wordt gezet.

Sommige kantoormensen, bijvoorbeeld de wetenschappers bij de Humaniorafaculteiten op onze universiteit, sluiten altijd af met 'Met hartelijke groet'. Dat vind ik heel sympathiek. En dan kun je niet even je antwoordmail aan deze mensen afsluiten met 'Gr'; dat zou echt een grove belediging zijn. Zelf heb ik mijn mail zó ingesteld dat er automatisch 'Groet' onder aan mijn antwoordmail verschijnt. Maar om een 'Hartelijke groet' nu met alleen het neutrale 'Groet', af te sluiten, vind ik een beetje droog. Dus typ ik het hartelijk er meestal maar bij. Alleen ben ik altijd bang dat het 'hatelijk' in plaats van 'hartelijk' wordt. Dat check ik dan dus ook drie keer. Best tijdrovend, maar wel heel sympathiek, al zeg ik het zelf.

Waarom ik mijn mail dan niet zó instel dat er automatisch 'hartelijke groet' komt te staan? Nou ja, dat vind ik in de meeste gevallen dan weer overdreven - de meeste van mijn mededelingen op kantoor zijn nu eenmaal droog en zakelijk: geen (extra) warmte nodig. Soms - bij vervelende mail - bekruipt mij weleens de neiging om af te sluiten met Gr, maar daar ben ik dan tóch net weer te beleefd voor.

De nieuwste trend die ik heb waargenomen is de afsluiting met Groet! Die vind ik wel leuk, want amicaal en enthousiast. Maar ik houd me voorlopig toch maar bij m'n neutrale Groet.

Dan de beantwoording. Zelf heb ik me aangeleerd om mails altijd te beantwoorden, al is het maar kort, bijvoorbeeld tx als iemand iets voor je gedaan heeft. Maar daarbij behoor ik geloof ik tot een minderheid. Heeft de rest van de kantoormensen het te druk daarvoor, of zijn dat dezelfde mensen die je niet teruggroeten op straat? Waarom alleen terugmailen of -groeten als je iets van iemand moet?

Interessante psychologische fenomenen. Leuk ook om te observeren. Wordt het kantoorleven toch nog een beetje enerverend. Tussen de cc's.

Tom Holland over z´n liefde voor Herodotus

Hoe ik erbij kwam om een lezing van Tom Holland over Herodotus op YouTube te bekijken, weet ik ook niet, maar ik vermoed dat het iets te maken heeft met de voorbereiding op het Cambridge Examen morgen en overmorgen: veel Engels luisteren, maar dan het liefst iets leuks en/of iets interessants.

Enfin, het voelde alsof ik naar een geestverwant aan het luisteren was. Ook ik was - o.k., een paar jaar later dan hij - ooit meteen gegrepen door Herodotus. Niet vanuit de Engelse vertaling, zoals hij, maar tijdens mijn eerste schreden op het gebied van Grieks.

De lesmethode die wij gebruikten, Peri Aristoon van Joseph Ysebaert, schotelde ons namelijk vanaf het begin teksten uit Herodotus' Historiën voor. Eerst zeer gesimplificeerd, later de échte. En ik was werkelijk gefascineerd door de prachtige verhalen over de Grieken, Skythen, Indiërs, Egyptenaren en Perzen. Vooral de Perzen. Of het door Herodotus komt dat ik uiteindelijk met een Pers getrouwd ben, weet ik niet, maar ik hield van ze, van hun voorliefde voor beschaving en gastvrijheid, hun stoere broeken (de Grieken vonden het overigens maar verwijfd van ze, dat ze broeken droegen, maar dat was makkelijk bij het paardrijden) en hun bourgondisch verfijnde leefwijze.

In zijn lezing benadrukt Holland ook mooi hoe Herodotus de niet-Griekse volkeren, waaronder dus de Perzen, de grootste vijanden van de Grieken, vol eerbied en interesse beschrijft; hij probeert als het ware in hun huid te kruipen. Sowieso was hij een soort Wikipedia van zijn tijd; als je iets van een bepaald volk wilde weten, dan zocht je het niet op internet op, maar bij Herodotus.

Wat een geschenk uit Halicarnassus, die Herodotus. Maar ook zijn vertaler en collega, Tom Holland. Geniet mee met zijn vertelkunst:

Xertetalk over samenwerking

Net voor de Open Education Week, namelijk afgelopen vrijdag, hebben collega Gemma en ik voor het eerst in ons leven opgetreden in een webinar, ofwel Xertetalk. Kei-eng vonden we het, dat praten tegen een computerscherm. Gelukkig maar dat we samen waren.
Het ging dan ook heel toepasselijk over samenwerken met en in Xerte en hoe wij dat bij de UB doen. Eigenlijk zou Saskia ook nog meedoen, maar die was geveld door de griep. Duh ;)

Ons gestuntel kun je via deze link beluisteren; we beginnen pas in de 25ste minuut (en mochten na de 47ste minuut al weer opgelucht ademhalen dat het voorbij was....)

Open Education Week

foto: @ElviraCaneda

Een goed initiatief van een van de themagroepen van de nieuwe werkgroep Open en Online Onderwijs van de gezamenlijke universitaire en hogeschoolbibliotheken: een informatiemarkt bij Surf over wat de bibliotheken nou te bieden hebben op dit gebied.

Best veel al.

Er waren stands van bibliotheken die interactieve digitale readers via de bibliotheek beschikbaar stelden, anderen hielden een presentatie estudybooks en over een gezamenlijke Wikipedia (erfgoed) Expeditie, weer anderen over het gebruik van feedback fruits en online hospitality als hulpmiddel bij online onderwijs.

Natuurlijk waren er ook bibliotheken die zélf open online onderwijsmateriaal maken en dat presenteerden, zoals wij, met ons E-liteproject, dat overigens weer verder ontwikkeld is de laatste tijd: wegens de toename aan het aantal e-modules is de portal met ingang van deze week opgesplitst in een algemeen deel en afzonderlijke minilites.

Gezien het grote aantal Xerte-foldertjes en E-litesleutelhangertjes dat op was aan het eind van de middag, was er veel belangstelling voor ons project in den lande....

Mooie dag om de Open Education Week mee te beginnen. En wat is de TU-Delft goed bezig op dit gebied zeg:



Daar kan de Radboud Universiteit nog een puntje aan zuigen.....