Onze buren hebben katten en die zijn in de vakanties van ons, tenminste in de tijden dat zij op vakantie zijn en ze zijn sowieso het meest in onze tuin; ze hebben namelijk niet in de gaten dat onze tuin niet de hunne is. Een beetje kan ik me dat wel voorstellen, hoor, want onze tuin is niet helemaal afgeschut. Zowel onze buren als wij vonden het namelijk een nogal claustrofobisch idee om helemaal afgeschut te zitten, en dus hebben we een niet afgeschut gezamenlijk perkje tussen onze tuinen. Met een paadje ertussen, zodat de kinderen heen en weer kunnen banjeren. En de poezen weten natuurlijk niet dat dat paadje voor de kinderen gemaakt is.
Deze poezen zijn overigens niet DE poezen van het eerste uur, want die zijn allang kwijt of overreden of hebben zelfmoord gepleegd. Van de moeder van de huidige moederpoes heb ik echt dat vermoeden, omdat die aan ernstige depressies leek te lijden; dat begon toen zij kinderen had. Ze keek me sindsdien aan met een blik van 'nu is mijn leven voorgoed verpest'. En nu is ze er dus niet meer.
Maar haar dochter en kleinzoon des te meer. Ach, en eigenlijk zijn ze best leuk. En aaibaar.
Maar ik ben toch meer een hondenliefhebber. Maar die stinken zo, vindt Kousbroek.
5 opmerkingen:
Ik hou niet zo van honden, maar van twee literaire honden hou ik wel: Tikker en Rekel, resp. uit van Siebelink en Het complete Rekelboek van Van Zomeren. Aanraders voor als je ze nog niet kent.
Iets weggevallen: Mijn leven met Tikker.
Nee, van beide boeken nog noooit gehoord! Ha, weer wat leesbrokjes in het vooruitzicht dus!
Wist jij dat je oma een bloedhekel aan honden had?
Ooit had ik er een en door haar ben ik er helemaal van afgekickt.
Ze kon kijken naar mijn Boef en zijn gelurk met een blik.... die gun je niemand!
Oei, nee, dat wist ik niet. Mijn moeder is ook al niet zo'n liefhebber. Mijn vader daarentegen is gek op honden (daar zal ik het wel van hebben).
Een reactie posten