Het aantal vrienden dat het mensenlijk brein maximaal aankan is 150, het zogenaamde getal van Dunbar. Een vriend wordt daarbij gedefinieerd als iemand om wie je geeft en met wie je minstens één keer per jaar contact hebt. Meer dan 150 vrienden kan stress veroorzaken, omdat mensen verslaafd kunnen raken aan vriendschappen maken en zoveel mogelijk vrienden willen maken om populair en succesvol te lijken.
Misschien zou er - ter bescherming - een stop moeten komen op Facebook na het 'halen' van 150 vrienden. Ik ben in ieder geval blij dat ik er nog niet zo veel heb en voel je vooral niet aangemoedigd het alsnog te worden. Hoewel, ik ben een vrouw en vrouwen schijnen beter te zijn in het onderhouden van vriendschappen op sociale netwerken. Mannen hebben meer fysiek contact nodig. Schijnt.
Op het plaatje hierboven kun je zien dat Ilja Leonard Pfejiffer sinds vorige week ook enige moeite heeft met het onderhouden van zoveel vriendschappen. Maar hij lost het charmant op, vind je niet?
17 opmerkingen:
Hebben ze ook een ondergrens onderzocht denk je?
Tja, daar zeg je wat. Als ik de Romeinse filosoof Seneca mag geloven, is 1 vriend genoeg....
Ik begrijp niet dat iedereen het maar over vrienden blijft hebben in deze context. Het is een interactief adresboek. Het zijn contacten.
Maar er zitten ook vrienden tussen die contacten, dat dan weer wel :-)
Een vriend van het kaliber van ILP zou genoeg zijn denk ik. Maar ik denk dat zelfs 0 mogelijk is zonder ongelukkig te worden, als je tenminste een beetje met jezelf overweg kunt...
Ik vind zelf sociaal doen vaak een hele belasting ;-)
@ Edwin: bij twitter en blogspot e.d. heten ze dan ook volgers; misschien dekt dat meer de lading. En op facebook heb ik meer familie staan (makkelijk met foto's uitwisselen). Maar bekende personen hebben vooral bewonderaars en potentiële klanten voor hun producten op facebook verzameld; die kun je toch met geen mogelijkheid vrienden noemen, is ook geen gelijkwaardige relatie meer.
Contacten (net als bij LinkedIn) is misschien een beter woord, maar dat klinkt weer zo afstandelijk....
@ schrijver: een leven met 0 vrienden lijkt me ook weer wat kaal. Je moet toch met iemand kunnen sparren?
een pakketje schroot met een dun laagje chroom :-)
Ik snap het label "dom vrouw"hier niet helemaal.
S vond jouw omschrijving van interactief adresboek de beste omschrijving....
@ Annie: Dom vrouw? Waar zie je dat dan staan?
het is een tag/ label onder je bericht.
Ah, nou zie ik het (wat ben ik toch een domme vrouw ;)
Ah, nou zie ik het (wat ben ik toch een domme vrouw ;)
Sommigen hebben met het onderhouden van 4, 5 vrienden al hun handen vol...
mijn blog
Ha, jij had het artikel dus ook gezien :-)
Het lukt me overigens niet om me via de Googlereader te abonneren op jouw blog. Ben zelf geen hyver...
Facebook wordt niet enkel meer gebruikt als sociaal netwerk, maar ook als een 'mensenboekje'. Iedereen met wie ik ooit sprak voeg ik toe (zolang ze aan mijn criteria voldoen (o.a. een volledige naam hebben, ...)). Waarom? Omdat ik die mensen misschien ooit nog eens nodig heb. Zo heb ik toch nog iets van contact en kan ik hun later snel en makkelijk bereiken ;).
Ja, dan is het idd een soort adresboekje voor het leven! Zo gebruik ik zelf LinkedIn...
Een reactie posten