Ten Bos in de kerk

René ten Bos in de peinspose

Een goed idee van de bibliotheek om René ten Bos uit te nodigen voor een lezing; hij kan goed vertellen en onderzoekt interessante thema's, zoals ik al eerder schreef.

Ook zelfonderzoek schuwt hij niet; hij observeert wat er met hem gebeurt nu hij denker des vaderlands is. Het meest in het oog springend vind hij dat overal zijn beeltenis verschijnt, waardoor hij een ander soort relatie met zijn gezicht krijgt, verwrongener.

Iedereen verwacht trouwens dat hij de hele dag denkt. Maar hij denkt echt niet de hele dag (en zijn kinderen zijn daar maar wát blij mee, bekende hij). En hij word constant gebeld om zijn mening over iets te geven, bijvoorbeeld het plasincident rondom Patricia Paay. Maar daar hééft hij helemaal geen mening over, tenminste niet een andere dan wij, het publiek.

Wat mensen niet altijd snappen is dat de filosofie ook helemaal geen meningenfabriek is. De filosofie is juist op zoek naar de paradox en stelt liever de goede vragen om boven het niveau van de mening uit te stijgen. Paradox betekent ook letterlijk 'tegen de mening' (para is tegen en doxa is mening).

De hoofdthema's uit zijn werk zijn transparantie en ecologie. Zijn proefschrift ging over managementgoeroes, waaronder Trump (toen al bekend, maar nog niet zoals nu, en in een andere functie). De invloed van managementgoeroes op managers is bijzonder groot. Managers hebben namelijk niet echt een professionele identiteit en zoeken dus houvast. Die vinden ze in de managementtheorieën zoals die van Trump (toen die nog 'gewoon' manager was). In een ander interview met hem las ik dat de invloed van met name de Angelsaksische managementtheorieën hier ontzettend gegroeid is, onder andere omdat de managers van tegenwoordig geen Frans of Duits meer lezen, terwijl de managementtheorieën die in die talen geschreven worden/ zijn, vaak beter toepasbaar op Europese bedrijven zijn.

Hij onderzoekt ook hoe Trump z'n (management)ideeën nu op de politiek loslaat. Interessant, want politiek is een andere business dan het zakenleven, maar er zijn ook parallellen, ondanks dat politiek voornamelijk over in- en uitsluiting (van groepen) gaat; in het zakenleven is iedereen juist welkom - als consument!

Ondertussen is het verkopen van boeken en lezingen over managementtheorieën een hele industrie geworden. De belangrijkste stroming is die van volgelingen van Carl Schmitt, die ook een belangrijke inspiratiebron voor ....Adolf Hitler was.
Graag leest Ten Bos dit soort geschriften niet, maar ja, you have to read the enemy om je eigen standpunten nog helderder te krijgen (en munitie te verzamelen).

Als filosoof ergert hij zich natuurlijk enorm aan de 'alternative facts' en versimpeling van ingewikkelde problemen. Een interessante tijd dus voor deze man, met een overvloed aan hyperobjecten en hypokritiek. Jazeker, mensen, ik heb een paar nieuwe woorden geleerd, en dat op de maandagmiddag tijdens de Vierdaagse/ zomerfeesten.

Laat dat wandelen maar aan anderen over. Voorlopig.