Sssst

Stiltecoupés zijn heerlijk om in te vertoeven. Als het er echt stil is, om lekker rustig te kunnen lezen of werken (dat heeft mijn voorkeur) en als het er niet stil is, om te observeren hoe mensen op die niet-stilte reageren.

Soms verdenk ik de NS ervan dat ze samen met wetenschappers een sociaal experiment aan het uitvoeren zijn, dat er camera's hangen en dat ze het gedrag van mensen in een situatie waarbij de regels in overleg moeten worden nageleefd bestuderen. Niet iedereen snapt het concept immers, en héél duidelijk staat het (expres?) ook allemaal niet aangegeven.
Hoe hard vecht de mens voor zijn behoefte aan stilte en hoe hardnekkig zijn de stilteverstoorders precies?

Afgelopen week week zat ik met een vriendin - zij is ook stiltecoupéfan - in een niet-stiltecoupé. De bovenste helft van de coupé was stilte, dat hadden we al geconstateerd, vandaar dat we beneden waren gaan zitten, want we wilden gezellig bijpraten.

Alleen was er een jonge, Elsevierlezende vrouw, die daar anders over dacht. 'Ssssst, het is hier een stiltecoupé!', beet ze ons toe.
'Sorry mevrouw, maar het is hier geen stiltecoupé, die is boven. Misschien dat u daar kunt gaan zitten.'
'Het is hier wel een stiltecoupé'.
'Nee hoor, er staat geen silence op de ramen, kijk maar.'

Wij als stiltecoupé-experts wisten dat we gelijk hadden, dus we negeerden de jonge Elseviermevrouw verder.

'Ik vraag het niet nog een keer! Jullie kletsen gewoon door. Wat een onbeleefdheid!'
'Mevrouw, nogmaals, het ís hier geen stiltecoupé.'
'Dan vragen we het aan de conducteur.'
'Prima, als die langskomt.'
Die kwam natuurlijk niet langs.

'En nú ben ik het zat!', zei de vrouw.
'Wij ook', zeiden wij. 'Fijne dag nog verder, wij gaan ergens anders zitten; we hopen dat u van uw tijdschrift geniet.'

Soms is het beter om je op te offeren als je je dag niet wilt laten verpesten door een per se-gelijk-willende-hebben-onsympathieke-rotmevrouw. Zeker als je in een leuk gesprek zit.

We vroegen ons nog wel af of de mevrouw niet een door de NS of wetenschappers ingehuurde actrice was en ze haar rol extra zuur had ingezet.

Wie weet.

We zagen haar later in de stationshal nog in de rij voor de geldautomaat staan. Ze zag er niet gelukkig uit. We hadden geen medelijden.