And now for something completely different

Een animatiefilmpje in stijl over de mythe van Orpheus en Euridike. Omdat-ie zo leuk is en zo lief (niet zo tragisch als in het echte verhaal) eindigt:



via

Sic transit gloria mundi

Heb je er problemen mee om in het Engels de afkortingen e.g, i.e. en etc uit elkaar te houden? Nou, dan heb je mooi geluk, want de Engelse overheid wil binnenkort al deze afkortingen uit haar taal gaan bannen.

De reden? Ten eerste zorgen ze soms voor verwarring, ook onder hoogopgeleiden, en ten tweede herkent voorleessoftware de termen soms niet (e.g. wordt bijvoorbeeld voor egg aangezien).

Zijn ze nu definitief de weg kwijt daar op dat eiland?

Zomerfeesten: totaalplaatje

Waar ik die blauwe plek op m'n linkerbovenarm vandaan had, vroeg mijn man. Nou, eh, waarschijnlijk omdat er tegen mij aangepogood werd gisteravond, tijdens het optreden van Che Sudaka. Ja, ruige bende bij de illegalen-uit-Zuidamerika-feestband uit Barcelona.

En die takken dan? Tja, die heb ik gebietst bij iemand die zo'n beetje een hele boom bij zich had en waar iedereen takken af kon scheuren om me te zwaaien tijdens het optreden van Kees van Hondt. Dat schijnt erbij te horen, evenals het gooien van strandballen en opblaasbootjes; kijk maar op hun site. Wat ze willen brengen is namelijk 'kwalitatief hoogstaande flauwekul voor de intelligente onbenul'.

Oké, maar je was toch ook naar dominee Gremdaat? Ja, dat klopt, maar dat was helaas maar een half uurtje. En ik kreeg ook nog eens een microfoon voor m'n snufferd geduwd. Wat ik zoal deed in het leven was de vraag van de dominee. Uh, dat kan ik niet in een paar woorden samenvatten hoor; nu heb ik in elk geval vakantie. 'Vakantie, dat kan wel, maar dat hoeft niet', riep het hele publiek de dominee na. Want dat riep het na elk antwoord op instrueren van de dominee. Het roer omgooien was het thema van de voorstelling. En dat roer omgooien, je raadt het al, dat kan wel, maar dat hoeft niet. Qua voorstelling hoefde hij niets meer om te gooien trouwens, want die was erg leuk, ondanks dat het kort was.

Ja, het was een geslaagde avond, net als alle avonden van de zomerfeesten geslaagd waren. Soms de drukte en soms de rust opzoeken, alles is mogelijk. Soms de bandjes in de stad opzoeken en soms op het eiland. Swingen in het Valkhofmuseum. Of gewoon een verjaardagsfeestje op een van de waalstrandjes, ook weer eens wat anders. Akoestisch concert van de Common Linnets in de Stevenskerk, ook bezocht, evenals het optreden van tukkerse cabaretier André Manuel. Kiek 'm zitt'n na z'n optreden in de theatertent, heerlijk toch?

Kortom, een geweldige week om de vakantie mee te beginnen. Of er ook wandelaars waren? Ja, ik geloof het wel, maar heb ze niet gezien. Het stoerst is het om ze om vijf uur te zien, als jij naar bed gaat en zij aan hun zware dagmars beginnen. Maar dát heb ik nou net niet gered dit jaar. Te warm. Jammer voor de wandelaars, want er liepen twee collega's van me mee. Of die het niet warm hadden? Jawel, maar dat zijn (ex) UB'ers, die hebben wel voor hetere vuren gestaan....

Een tijdje geleden alweer, die Bukowski

Zoals ik al zei, de Openbare Bibliotheek Nijmegen laat zich van z'n beste (culturele) kant zien tijdens deze zomerfeesten. Het is dan ook het jaar van het boek en de bibliotheek bestaat dit jaar 100 jaar.

Gisteren was er bijvoorbeeld een speciale voorstelling over Charles Bukowski in het Eilandtheater op het altijd toffe Festival op het Eiland. Het stond geprogrammeerd onder de spannende naam Stoere mannen, sterke verhalen. Die titel stond me wel aan en ik had de film Barfly over (een periode uit het leven van) de dranklustige schrijver wel eens gezien. De boeken en dichtbundels van de man, nee, daar heb ik me nog nooit aan gewaagd. Maar wie weet, de tijdens de voorstelling voorgedragen en op muziek gezette teksten spraken me wel aan.

De uitgenodigde bukowski-fans waren dan ook bijzonder onderhoudend en konden zeer aanstekelijk over hun idool praten en zingen. Ik kende ze niet van tevoren, maar vond ze erg leuk, getalenteerd en interessant, de langharige Jerry Hormone en Rocco Ostermann; de laatste leek een beetje een kruising tussen Meatloaf en Ilja Leonard Pfeijffer, om je een beetje een beeld te geven.

Mooie avond met ook nog een saillant detail: in de jaren tachtig is Tales of ordinary madness een tijdje verboden geweest in de bibliotheek van Nijmegen. In het archief is nog een brief bewaard van de reactie van Bukowski daarop. Tekstfragmentje daaruit: In my work as a writer, I only photograph in words, what I see. If I write of sadism, it is because it exists, I din't invent it. I am not on the side of evil.

Geweldige hernieuwde kennismaking.

Op onze FB pagina een Bukowski nummer van Rocco Ostermann @Donnerwetter_NL https://t.co/v0yKBeFSeY pic.twitter.com/Kl9Bcqbivl

— Gelderland Zuid (@bieb024) 19 juli 2016

You go, Rodaan!

Prima idee van de openbare bibliotheek Nijmegen om tijdens het zomerfeestengedruis ook een paar rustpunten te organiseren, zoals lezingen van schrijvers in de Stevenskerk.

Wat een genot om naar Rodaan Al Galidi te luisteren! Veel mensen hadden dat al ontdekt tijdens de DWDD- uitzending waarin hij door Adriaan van Dis geïnterviewd werd, maar echt, in het echt is hij nog leuker. Hij heeft humor en is een rasechte dichter, in die zin, dat hij het liefst in metaforen denkt. En hij houdt ons Nederlanders een spiegel voor, bijvoorbeeld met betrekking tot ons inhumane asielbeleid in zijn jongste roman Hoe ik talent voor het leven kreeg.

Maar ook in zijn gedichten, zoals in de fiets of de vergadering.

Hij vertelde hoe hij op advies van zijn vader bouwkundig ingenieur werd, maar dat eigenlijk niet zijn wilde - er komen wel veel verwijzingen naar bouwkundige elementen in zijn poëzie voor, dus zijn referentiekader heeft hij er in ieder geval gedeeltelijk aan kunnen ontlenen, een schrale troost. Zijn eerste twee romans (over en vanuit het perspectief van een schaap en, jawel, een WC) flopten, maar zijn net genoemde nieuwste roman (vanuit zijn eigen perspectief, over zijn tijd in het asielzoekerscentrum, die hij eigenlijk liever wilde vergeten) lijkt een groot succes te worden; dat had hij natuurlijk nooit verwacht (en de Bezige Bij, die het niet wilde uitgeven ook niet).

Hij kan er in ieder geval prachtig over vertellen en uit voorlezen. Eigenlijk, zo zei hij, had hij het boek 'de ontdekking van de hemel' willen noemen (maar dat klonk volgens de uitgever te Mullischiaans) en ook zijn voorstel om het 'het verdriet van Nederland' te noemen werd afgewezen (te Clausiaans).

Aangezien ik het boek al had, en ook bij me had - ik heb al vakantie en dan denk ik aan dat soort dingen - heb ik het laten signeren. Voor mijn dochter, met op mijn verzoek een aansporing om het uit te lezen en sowieso meer te lezen. Hij schreef er de volgende opdracht in: als je mijn boek leest, krijg je de volgende gratis!!! Echt :-)

Kijk, dan heb je bewezen dat je de Hollandse geest begrijpt.

Ook de Nederlandse vrouw heeft hij mooi getypeerd, en wel in het volgende gedicht uit Koelkastlicht:

De Amerikaanse vrouw zegt: ‘Ik wil met je vrijen.’

De Arabische vrouw zegt: ‘Maak kinderen met mij!’

De Franse vrouw zegt: ‘Zullen we zoenen?’

De Spaanse vrouw zegt: ‘Ik wil met je dansen.’

De Belgische vrouw zegt: ‘Rode wijn of witte?’

En de Nederlandse vrouw… Ach,

de Nederlandse vrouw zegt:

‘Ik wil oud met je worden.’

Ik zei het toch al: een spiegel!

Daar had ze me mooi te pakken!

Paulien Cornelisse, met haar college voor de DWDD Summerschool, waarin ze in haar 'vrolijke doch informatieve spreekbeurt' over taalfouten al in een van haar eerste zinnen achteloos 'dan besef je je' uit haar mond liet rollen.

'Nou, dat is ook lekker, in een college over taalfouten zélf een taalfout maken', zei ik tegen mijn man.

Toen ze een minuut of 10 verder in het college was, zei ze dat er natuurlijk van die zeikerds thuis zaten, die tegen de televisie geroepen hadden, dat ze zelf een taalfout had gemaakt in het begin, door zich te bedienen van de foutieve uitdrukking 'ik besef me'.

Oei, wat voelde ik me betrapt als taalnazi....

Om het goed te maken mag je van mij voortaan best 'hun hebben' zeggen hoor! Niks mis mee.

Waarom heeft Van der Valk een toekan als logo?

Dat vroeg ik me af toen ik langs het van de week in Lent geopende hotel reed. Een valk is toch minstens even mooi als een toekan?
Blijkbaar vragen zich meer mensen dit af, zoals te zien is in dit fragment met intelligent antwoord van een Van der Valkmedewerker.

Het juiste antwoord staat op Wikipedia (where else?) te lezen en luidt als volgt:

Toen het vogelpark Avifauna in Alphen aan den Rijn door de familie werd gekocht, had het reeds het toekan-logo in gebruik. Besloten werd om het te handhaven, en ook voor de hotels en restaurants van het concern te gaan gebruiken.

Begrijpelijk. Zolang ze het maar uit hun hoofd laten hier een vogelpark aan te leggen. Hoewel, dat zou er vast mooier uitzien dan het mislukte tetrisblok dat ze er nu neergeplant hebben...

Open Access voor 1 cent

Als je voor de bibliotheek een boek wilt kopen en het is gedrukt voor 135 euro te koop, maar ook als Open Access boek gratis beschikbaar, ga je dat natuurlijk niet apart nog eens aanschaffen.

Maar wat doe je als het Open Accessboek 1 eurocent kost? Dan ga je je achter de oren krabben. Het is toch Open Access? Waarom dan 1 eurocent vragen als uitgever? Dat kost de bibliotheek een hoop werk en aan administratiekosten minstens 25 euro!

Het blijft een moeilijk product, die e-bookerij in de wetenschappelijke bibliotheek!

Update: inmiddels is staat het boek als 'gewoon' Open Accessbook open. Zou de uitgever mijn blogpost gelezen hebben?