Prima idee van de openbare bibliotheek Nijmegen om tijdens het zomerfeestengedruis ook een paar rustpunten te organiseren, zoals lezingen van schrijvers in de Stevenskerk.
Wat een genot om naar Rodaan Al Galidi te luisteren! Veel mensen hadden dat al ontdekt tijdens de DWDD- uitzending waarin hij door Adriaan van Dis geïnterviewd werd, maar echt, in het echt is hij nog leuker. Hij heeft humor en is een rasechte dichter, in die zin, dat hij het liefst in metaforen denkt. En hij houdt ons Nederlanders een spiegel voor, bijvoorbeeld met betrekking tot ons inhumane asielbeleid in zijn jongste roman Hoe ik talent voor het leven kreeg.
Maar ook in zijn gedichten, zoals in de fiets of de vergadering.
Hij vertelde hoe hij op advies van zijn vader bouwkundig ingenieur werd, maar dat eigenlijk niet zijn wilde - er komen wel veel verwijzingen naar bouwkundige elementen in zijn poëzie voor, dus zijn referentiekader heeft hij er in ieder geval gedeeltelijk aan kunnen ontlenen, een schrale troost. Zijn eerste twee romans (over en vanuit het perspectief van een schaap en, jawel, een WC) flopten, maar zijn net genoemde nieuwste roman (vanuit zijn eigen perspectief, over zijn tijd in het asielzoekerscentrum, die hij eigenlijk liever wilde vergeten) lijkt een groot succes te worden; dat had hij natuurlijk nooit verwacht (en de Bezige Bij, die het niet wilde uitgeven ook niet).
Hij kan er in ieder geval prachtig over vertellen en uit voorlezen. Eigenlijk, zo zei hij, had hij het boek 'de ontdekking van de hemel' willen noemen (maar dat klonk volgens de uitgever te Mullischiaans) en ook zijn voorstel om het 'het verdriet van Nederland' te noemen werd afgewezen (te Clausiaans).
Aangezien ik het boek al had, en ook bij me had - ik heb al vakantie en dan denk ik aan dat soort dingen - heb ik het laten signeren. Voor mijn dochter, met op mijn verzoek een aansporing om het uit te lezen en sowieso meer te lezen. Hij schreef er de volgende opdracht in: als je mijn boek leest, krijg je de volgende gratis!!! Echt :-)
Kijk, dan heb je bewezen dat je de Hollandse geest begrijpt.
Ook de Nederlandse vrouw heeft hij mooi getypeerd, en wel in het volgende gedicht uit Koelkastlicht:
De
Amerikaanse vrouw zegt: ‘Ik wil met je vrijen.’
De Arabische vrouw zegt: ‘Maak kinderen met mij!’
De Franse vrouw zegt: ‘Zullen we zoenen?’
De Spaanse vrouw zegt: ‘Ik wil met je dansen.’
De Belgische vrouw zegt: ‘Rode wijn of witte?’
En de Nederlandse vrouw… Ach,
de Nederlandse vrouw zegt:
‘Ik wil oud met je worden.’Ik zei het toch al: een spiegel!
4 opmerkingen:
Deze zaterdag stond hij nog in de Volkskrant (magazine). Ik had nog nooit van hem gehoord en ergerde mij bijzonder aan zijn uitspraken over Nederland in het algemeen en Nederlandse auteurs in het bijzonder. Als je zó de aandacht op jezelf moet vestigen...
Ik heb het even opgezocht; niet zo collegiaal inderdaad...
Maar z'n boek is wel heel mooi!
Dankzij jou (en een beetje Van Dis) ga ik het toch lezen.
Groetjes,
Ben benieuwd wat je ervan vindt!
Een reactie posten