Gaming! in de bibliotheek

Een absoluut interessante presentatie in Tallinn was die over het inzetten van Alternate Reality Games voor het aanleren van informatievaardigheden in de VS (Kansas om precies te zijn). Het opzetten van deze game(s) was een initiatief van onder andere Dan Ireton en Joelle Pitts.

Zij wilden graag informatievaardigheden aanleren aan eerstejaars (en wie verder maar wil), maar dan op een wat avontuurlijkere wijze dan middels gewone bibliotheekinstructies. Het probleem: ze hadden geen geld om games te ontwikkelen. De oplossing: ze maakten gebruik van gratis tools als ADVENTR en Twine.

Ze gebruiken de UB als hub voor de realitygames (een mengeling van real world en mulitmedia-opdrachten) en hebben een LibGuide voor verschillende soorten Mystery Games (raadsels e.d.) ontwikkeld. Goede graphics zijn volgens hen belangrijker dan ingewikkelde en dure IT-toepassingen. De studenten, die het spel overigens vrijwillig spelen, kunnen kiezen uit verschillende adventures. Met behulp van de game leren ze niet alleen de belangrijkste principes op het gebied van informatievaardigheden, maar ook de campus goed kennen.

Het zal geen verrassing voor jullie zijn dat Joelle, Dan en ik tijdens het congres goede vrienden zijn geworden. Virtueel en in het echt.

artikel over het project
Slide uit (oudere) presentatie

Het inzetten van apps in instructies informatievaardigheden

Hoewel ze superhandig zijn, doen we er bij de UB Nijmegen helaas nog maar weinig mee: activeringsapps als Mentimeter, Socrative, Kahoot, Padlet, TodaysMeet, PollEverywhere, Educanon en ga zo maar door.

Vandaar dat ik in Tallinn maar eens een workshop op dit gebied gevolgd heb. De dame die de workshop gaf, is een Amerikaanse, maar werkt in de Verenigde Arabische Emiraten, zoals we er wel meer ontmoet hebben tijdens dit congres. It's big money they are making there! Maar dit terzijde. Hoewel terzijde, ze verdienen 65 duizend dollar netto daar (en hebben gratis huisvesting, ziektekostenverzekering en eenmaal per jaar gratis naar huis vliegen). Kijk, daar worden informatiespecialisten nog gewaardeerd!

Enfin, ook de Arabieren lusten wel pap van deze apps, die met name ook de wat stillere studenten (jongens en meisjes gescheiden!) een stem geven.

Informatievaardigheden, terminologie en presenteren

Net als vorig jaar, kwam ook nu in Tallinn weer de terminologie aan de orde: is er een verschil tussen digital literacy, media literacy en information literacy of is dat gewoon een pot nat? Of kun je misschien beter spreken van i-skills? Of IPS (Information Problem Solving; de term die de Open Universiteit bezigt)? Feit is in ieder geval dat (nog steeds) niemand buiten de club van de bibliotheekwereld weet wat er met informatievaardigheden bedoeld wordt.

Een tip van veel van de sprekers: mijd de term informatievaardigheden als je met iemand van buiten de bibliotheek (bijvoorbeeld de faculteit) spreekt; dan gaan er ineens veel meer deuren open en vindt men het interessant waar je mee bezig bent.

Goed presenteren zou ook helpen. Want er waren heel wat sprekers die op z'n zachtst gezegd moeite hadden de boodschap over te brengen. Droog, saai, bulletpoint powerpoints met lappen tekst zonder plaatje. We hoopten nog dat deze mensen slechts onderzoekers waren en geen instructies gaven, maar dat bleek in veel gevallen ijdele hoop. Ook de beheersing van het Engels was in veel gevallen zwaar onder de maat. Ik kan het me verbeeld hebben, maar volgens mij zat iemand tijdens een van deze drooglezingen een Tinderdate te maken. En daar kon ik hem geen ongelijk in geven....

Nee, dan mensen als Jane Secker. Die hield maar liefst drie presentaties. Een over het SADL (student ambassadeurs) project, een over de copyrightcampagne (met speciaal ontworpen T-shirts) en een over het onder de aandacht brengen van informatievaardigheden (onder andere namen) voor een breed publiek. Die presentaties hadden vaart en swongen de pan uit!

En natuurlijk waren er meer; daarover in volgende blogposts.

ECIL 2015: Tallinn

Tallinn: kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen?

En daar zat ik ineens zomaar in Tallinn, een prachtige plaats in Estland, waar ik normaliter nooit naar toe zou gaan, maar waarvan ik blij ben dat ik er toch een keer geweest ben. Want wat een sprookjesachtige, middeleeuwse en tegelijk moderne en dynamische stad is het! Voor dat eerste moet je maar eens Tallinn in Google afbeeldingen opzoeken, en voor het tweede raad ik je aan de Tegenlichtdocumentaire E-stonia: een land als start-up te bekijken.

Hoe dat zo kwam? Vier letters zijn daarvoor verantwoordelijk: de E, de C, de I en de L. Vaste lezers van dit blog herkennen hier natuurlijk meteen de ECIL (European Conference on Information Literacy) in, die ik vorig jaar ook al bezocht en toen in een andere charmant stadje in Oost-Europa, namelijk Dubrovnik was.

Ook dit jaar weer een mix van interessante (en helaas ook oninteressante) lezingen en presentaties, waarvan een van mijn hand. Bij congressen moet je immers niet alleen halen, maar ook brengen, nietwaar?

En ook dit jaar heb ik weer veel geweldige contacten opgedaan, zowel uit het binnen- als buitenland. Met anderen, die ik nog van vorig jaar kende, heb ik de contacten weer aangehaald. Het voelde alles bij elkaar als een warme familie. Vooral de karaokebar deed wonderen in het vrienden-voor-het-leven gevoel.

Een verschil met vorig jaar was dat er een dag gereserveerd was voor een excursie buiten de stad: goed om het land echt wat beter te leren kennen. Wij gingen voor de trip naar het nationale park van Estland met als topattractie een ritje met de paardenkoets door een van de vele mooie buitenverblijven aldaar.

Waar de conferentie volgend jaar is? Praag! Getsie toch.

Escape room

Gisteren mocht ik een bibliotheekinstructie aan de eerstejaars klassieke talen geven. Inclusief rondleiding (normaal doen mijn collega's dat, maar op woensdag werken er nu eenmaal een stuk minder collega's).

Rondleidingen zijn altijd leuk om te doen, vooral nu de bibliotheek pas verbouwd is en je kunt wijzen op leuke nieuwe features als de coffeecorner en de massagestoel. Maar ook een blikje achter de schermen wordt altijd zeer gewaardeerd door de bezoekers, dus ik dacht 'laten we die classici de boekentoren eens van binnen laten zien'.

Alleen kom ik niet zo vaak in de magazijncontreien en ook niet in de lift. Binnen de kortste keren zaten we dus zo ongeveer met z'n tienen vast in de lift. Ik redde me er maar een beetje uit door te doen alsof het een intelligentietest was en de studenten moesten raden hoe we omhoog konden komen. Maar eigenlijk brak het zweet me uit, want daar sta je dan met z'n allen in de lift ('kan die lift eigenlijk wel zoveel mensen dragen?' vroeg iemand zich terecht bezorgd af) en de juf weet niet hoe nu verder. 'Doet u uw pasje er nog eens voor, en druk dan tegelijk op de verdieping waar we heen moeten'. Gelukkig, dat werkte. En ik liet ze de rest van de rondleiding (we moesten nog een keer met de lift, en stapten er onder leiding van mij natuurlijk aan de verkeerde kant uit) maar in de waan dat we in een escape room waren geweest. Dat vonden ze echt heel tof.

Ik denk dat ik dit spel er maar inhoud de volgende keer. Het was een succes. Studenten houden nu eenmaal meer van spannende dan duffe en voor de hand liggende bibliotheekinstructies. En gelijk hebben ze....

De zalmen uit de pap

Soms is de band tussen jou en degene voor wie je de collectiespecialist bent zo goed dat je samen met een collega wordt uitgenodigd bij een lunch voor de ex-mede-wetenschappelijke collega's van de faculteit omdat ze met pensioen gaat.

Gewoon, op een zaterdag bij kasteel Doorwerth, in kasteelcafé De Zalmen, heel toepasselijk in middeleeuwse stijl.

Wat een prachtige baan hebben we toch.....!*


* overigens waren de ICT-er en de portier ook uitgenodigd, maar die konden niet