Hadestown

Eigenlijk ben ik niet zo'n fan van musicals, maar gezien de lovende recensies, het klassieke thema én de chique locatie waarin- ie werd opgevoerd kon ik Hadestown niet laten schieten. 

En wát een spektakel was het! Een combinatie van twee aloude mythen in een modern jasje gestoken. Alles prachtig gezongen, inclusief de voice over. In ons geval was dat Claudia de Breij, die ik als caberetière al heel goed en stoer vond, maar nu nog meer waardeer: wat een multitalent! Zelf heeft ze dit over het stuk te zeggen:

 

De voorstelling speelt zich voor het grootste deel van de tijd af in een jazzcafé en later in de onderwereld. Mensen komen op en verdwijnen door de beweegbare ronde 'middenstip' in het café. Voor de danspartijen zit daar ook nog een in eerste instantie onzichtbare schijf omheen, die concentrisch om die middenstip draait. 

De fantastische band blijft gedurende het hele stuk gewoon op het podium, evenals de Fates, die net als de band bij de originele Britse cast horen:

 

En dan heb je natuurlijk nog de (Nederlandse) protagonisten: Orpheus (Jeangu Macrooy) en Eurydice (Sara Afiba), en natuurlijk Hades (Edwin Jonker) en Persephone (Joy Wielkens). Die laatste twee sprongen er echt uit qua zang (ach, dat prachtige en actuele Why we build the wall, hier in het origineel door Patrick Page) en dans.

Uiteraard moest het stuk wel eindigen met het dramatische omkijken en jammerlijk weer naar de onderwereld verdwijnen door respectievelijk Orpheus en Persephone. Of eigenlijk kwam er bij wijze van troost nog een tragische lofzang op de moedige en überromantische Orpheus achteraan. Kippenvel!

Een klein beetje van de sfeer kun je proeven bij Eva Jinek, waar een deel van de cast was en zong en speelde. En als je nou denkt 'hé wat doet die Maarten Heijmans daar'? Dan is dat omdat Claudia de Breij en hij de rol van verteller/ Hermes om de beurt vertolken. Echt waar! En de keren dat Claudia speelt, is ze Missus Hermes, wat een vondst. Eigenlijk zou ik nog een keer moeten gaan om te vergelijken met de versie met Heijmans. Gelukkig maar dat de voorstelling met nog twee weken verlengd is....

 

Gezonde chinees

We bestellen niet vaak friet of chinees, maar als we het doen, is het wel echt genieten geblazen. Zo ook gisteren. Maar wat echt plezier gaf, want onverwacht, was de vraag van de Chinees die het eten bracht. Hij vroeg namelijk of hij wat takjes van de moerbeiboom die voor ons huis staat mocht hebben.

Ik dacht dat hij die wilde stekken, maar nee, hij wilde thee zetten van de blaadjes. Thee van de moerbeiboomblaadjes? 'Ja, dat is gezond voor, eh...', hij wreef over zijn buik. 'Wacht, als ik thuis ben, bel ik jullie' en wees naar de bon.

Hij heeft niet meer gebeld, maar ik heb het zelf even opgezocht: de thee van de blaadjes is goed voor tal van zaken, waaronder een betere stofwisseling en bloedsuikerspiegel: Moerbeibladeren: eigenschappen, voordelen en nadelen, recepten

Gezond hoor, die chinees!

Les nuits en botanique en Michelle Gurevich

Eigenlijk wilden we twee jaar geleden al naar een optreden van Michelle Gurevich, maar dat werd helaas afgeblazen: de Russisch-Canadese zangeres was tegen een burn-out aangelopen.

Dus we waren blij toen we hoorden dat ze in mei in Brussel zou optreden. Wel vonden we het tijdstip raar: het zou om 12 uur 's middags beginnen. Nou ja, een lunchconcert, misschien omdat ze avondoptredens nog te zwaar vindt, dachten we. 

Maar gaandeweg bleek dat ze zou optreden op een festival (les nuits botanique); dat was niet echt duidelijk op de site, totdat we er vlak van tevoren op keken voor de adresgegevens. We zouden dus een heel festival gaan bezoeken, wat een feest! En het was een mooi, ingetogen festival, midden in Brussel in de botanische tuin. Er waren strandstoelen, bistrotafeltjes met stoelen om een drankje te drinken, hangmatten en hangstoelen.

Voor de optredens waren er een buitenpodium en twee binnenzaaltjes; je kon rustig heen en weer lopen, zonder dat het ergens heel druk was (behalve bij onze heldin, daar waren wel veel mensen op afgekomen). 

Of we nu verzadigd zijn? Nee hoor, ze komt in oktober weer naar België, De Roma in Antwerpen om precies te zijn. Het ziet er naar uit dat dat geen festival zal zijn. Maar ja, je weet het maar nooit hè, met die zuiderburen!

Heraclescement

Gelukkig zijn er nog genoeg Grieken die hun eigen cultuur waarderen, bijvoorbeeld door merknamen te geven aan producten of gebouwen die aan hun eigen mythologie herinneren, bijvoorbeeld Heraclescement (zie plaatje hierboven).

Soms kiezen ze voor iets minder voor de hand liggende namen, ook leuk. Zo heb ik een auto gehuurd bij verhuurbedrijf Centauro, gegeten bij restaurant Antigone en boodschappen gedaan in supermarktketen Dionysos.

De boot huren bij bootverhuurbedrijf Medusa ging me echter wat te ver.

Heerlijk weekje Griekenland

Het was een heerlijk weekje Griekenland afgelopen week; ik was er te lang niet geweest (ja, vorig jaar naar Cyprus, maar dat telt niet echt). Eigenlijk wilden we gewoon vrienden in hun tweede huis in Griekenland bezoeken, omdat ze daar altijd zo enthousiast over vertelden, maar zij konden niet in de periode waarin wij verlof hadden. 'Maar maak gewoon gebruik van ons huisje, dan maken we daarna gauw een afspraak voor als we er wél zijn', want na een week zullen jullie net als wij verslaafd zijn aan Nikiti en dan zien we jullie lekker vaak daarna'.

Nou, die proef op de som wilden we best nemen.

En hun snode plannetje bleek gelukt; we hebben ons hart verloren aan Nikiti (en Chalkidiki). En eigenlijk waren ze er gewoon bij; ze belden zeker twee keer per dag om te vragen hoe het was en om ons nog wat extra tips te geven. Soms liepen we al facetimend door de supermarkt of op de markt, zodat ze ons persoonlijk konden begeleiden en zeggen bij welke kraam we wat moesten kopen. 

Handig, zo'n persoonlijke reisgids; misschien wel een gat in de markt en zeker vertrouwder dan een AI!

Moederdag 2.0

 

Kijk, dat is nou eens een leuke moederdagverrassing: een kaartje van zoon, schoondochter én kleinkinderen.

On strike

 

Na de landelijke staking in Den Haag vorig jaar november waren er deze week weer stakingen tegen de ondoordachte monsterbezuinigingen op het onderwijs en wel in estafettevorm: iedere dag een andere studentenstad. Donderdag was Nijmegen aan de beurt. En ik was erbij (zoals je links op de foto bij het pijltje ziet, in een - jawel! - rode jurk).

Natuurlijk was ik erbij! De sloop van het onderwijs door dit onzalige kabinet is niet te verteren. Ze willen alles oplossen met innovatie, maar zijn voor het gemak even vergeten waar die innovatie ook alweer vandaan komt. Van de wetenschap, de kip met de goeden eieren die ze maar even de nek om willen draaien. Want studenten en docenten zijn weke, woke vogels die aan waarheidsvinding doen en hun leugens doorprikken en daar zijn ze niet van gediend. Boeten zullen ze voor die kritische houding!

De dag begon 'gezellig' met het volgen van lezingen over de geschiedenis van protest en het maken van protestborden en de vakbonden hadden gezorgd voor een heuse frietkraam op het protestplein. Ook Marcel van Roosmalen was present, maar die nam genoegen met een lullig krentenbolletje in de hand.

En natuurlijk was de altijd parmantige Alexandra van Huffelen, onze nieuwe collegevoorzitter, present. Met witte jas, maar daarna in een rode jurk op de zeepkist. Langzaam stroomde het plein vol.

En begonnen de toespraken. Van de vakbonden, studentenverenigingen, collegevoorzitters en andere prominenten, waaronder Bas Bloem. Daarna togen we in een lange, indrukwekkende mars naar de stad.

Met Alexandra, Willem Halffman en Sijbrand de Jong in de frontlinie:

En ook daar weer toespraken, van onder andere Jimmy Dijk en Paul van Meenen. Tja, als je het doet, moet je het goed doen!

En natuurlijk waren er ook wat bibliotheekcollega's present; noblesse oblige!

Of ik de volgende keer weer mee zou doen? Jazeker, en dan nog feller, langer en luider. Maandag wordt Amsterdam op z'n kop gezet. Zet 'm op daar, jongens en meiden!