Kunst in de klas

Ja hoor, weer een televisietip van mij! Het programma De klas deze keer. Een uur lang krijgen de leerlingen van een klas een uurtje les van een BN'er. Matthijsje van Nieuwkerk mocht voor deze eerste aflevering van het jaar een klas middelbare scholieren (van het Montessori College in Nijmegen) een uur lang vertellen en laten discussiëren over kunst. Hij vertelde over schilder-, foto- en beeldhouwkunst en liet de kinderen kiezen welke van de afbeeldingen die hij bij zich had nou kunst waren en welke niet. Dat leverde mooie discussies van voor- en tegenstanders op.

Daarna ging het over literatuur en muziek. Vooral de muziek deed het goed uiteraard. Muziek is zeer belangrijk in een scholierenleven; veel belangrijker dan literatuur. In muziek vinden ze troost en afleiding en met het bespreken van de liedjes en zinnen daaruit kwamen de verhalen van de leerlingen los. Van het meisje dat anorexia overwonnen had, het meisje dat vroeger gepest was en de jongen die een arm met een stomp aan zijn arm.

Matthijs van Nieuwkerk deed het goed als leraar. En Özcan Alyol en Erben Wennemars waarschijnlijk ook, maar die afleveringen moet ik nog bekijken, die zijn vorig jaar uitgezonden.

Wat me wel opviel, is dat de klas uit slechts zestien leerlingen bestond. Ik weet niet of dat dat voor het programma was, of dat men in het Montessori College standaard kleine klassen heeft; ik vrees dat dat laatste niet het geval is. En dat valt me wel vaker op als er programma's of series zijn met schoolklassen. In werkelijkheid zitten er namelijk meestal 30 of 32 kinderen in een klas en dat geeft natuurlijk een heel ander beeld van de praktijk van het leraarschap dan dit geïdealiseerde plaatje....(hoewel ik als docent klassieke talen ook niet altijd te klagen had :-)

Samenvatting op YouTube:

Data's

Ik heb er al een keer eerder over geblogd: mijn ergernis (en die van meer mensen) over het gebruik van een enkelvoudig werkwoord bij het woord data. Data is namelijk het meervoud van datum, dus behoeft een derde persoon meervoud, geen enkelvoud.
Okay, in het Engels denken ze daar anders over; daar zeggen ze 'the data is...', maar daar zeggen ze ook the police are. Die moet je dus gewoon in hun eilandsop laten gaar koken.

Het kwalijke van het koppelen van data aan een enkelvoudig werkwoord is dat men denkt dat data een enkelvoudig woord is: 'de data is verzameld' waar het behoort te zijn 'de data zijn verzameld'. Taalverloedering!
Waar dat toe leidt kon men vrijdag bij DWDD waarnemen. Daar had Matthijs het over data's. Die dacht natuurlijk ook dat data een enkelvoudig woord was. Door die mensen die die rare Engelsen naäpen.

Zouden daar ook data over te verzamelen zijn?

Voor Matthijs' data('s) zie hieronder (op 1:46):

Moby Dick

Zo heet nieuwe boekenprogramma van Matthijs van Nieuwkerk. En het is leuk en ontspannend. Per aflevering worden twee mensen, natuurlijk vooral BN'ners, maar ook een enkele niet-BN'ner, uitgenodigd om te komen vertellen over vier boeken die hun leven veranderd hebben, of in ieder geval grote indruk op hen hebben gemaakt. Aan het eind mogen de gasten een boek dat de andere gast heeft besproken uitkiezen om te gaan lezen.

In de eerste aflevering waren dat Dieuwertje Blok en Ben Feringa, in de tweede zuster Holkje van der Veer en Diederik van Vleuten en in de derde Henny Vrienten en Jolande Withuis. Simone Weimans en Bas van Putten mogen morgen nog (kijktip).

De bij het programma behorende website lijkt erg op die van DWDD, dus lekker overzichtelijk en informatief. Je kunt er ook een leuke quiz doen over het decor en bij wijze van lezersservice staan alle besproken boeken op een rijtje, zodat je niet hoeft mee te pennen tijdens de uitzending.

En natuurlijk deed het Matthijs deugd dat zijn lievelingsboek, Kees de jongen, door een van de gasten was uitgekozen. Zelf kan Matthijs ook smakelijk over boeken vertellen, zoals onder andere tijdens de aankondiging van Moby Dick bij Laat op één (hij mocht daar een kwartier lang als laatste gast reclame maken voor zijn nieuwe programma) blijkt, maar dat wisten we natuurlijk allang. Wel verrassend vond ik de presentatrice van datzelfde Laat op één: Nadia Moussaid. Met een beetje geluk heeft hij door dat gesprek een nieuwe zomervervangster voor DWDD gescoord.

Laat maar lekker aan twee kanten snijden, dat mes.

Okay, een klein puntje van kritiek nog op Moby Dick: aan het eind ervan roept Matthijs op om meteen naar de boekhandel te rennen om het boek dat je aansprak te gaan kopen, alsof iedereen zich dat kan veroorloven. Het zou hem sieren als hij aan dat kopen zou toevoegen 'of lenen bij de bibliotheek'. Foei, grachtengordelmannetje!