Iran - bakermat van de beschaving

Eigenlijk hadden we de tentoonstelling bestaande uit voorwerpen die bij wijze van uitzondering door het national museum in Teheran aan Europa waren uitgeleend al in Bonn gezien vorig jaar, maar we vonden het geen enkel bezwaar om 'm nog een keer te bekijken, maar dan met vrienden en in een andere opstelling. En het Iraanse concert door Mohammed Motamedi, begeleid door het Rembrandt Frerichs Trio in de Statenzaal deed ons helemaal vergeten dat hier géén Perzische tuin bij was gemaakt, zoals in Bonn.

Mohammed Motamedi

Dus togen we afgelopen weekend naar Assen ('van stof tot stof, van Assen tot assen', aldus Lévi Weemoedt over deze stad). En wat een prachtige tentoonstelling hadden ze ervan gemaakt: je waande je direct in oosterse sferen door de bazaaruitstalling van de eeuwenoude, interessante en vooral mooie voorwerpen, veelal van goud. Alle vitrines omkleed met Perzische tapijten, warm en sfeervol.

Deze sprookjesachtige tentoonstelling, daar moet je gewoon heen (dat kan nog tot 19 november). En het concert? Dat was helaas eenmalig. Maar om je toch wat van de sfeer mee te geven, plaats ik hier de opname van een optreden van het Rembrandt Frerichs Trio bij De Wereld Draait Door de dag erna met een andere Iraanse zanger(es): Masha Vahdat.



Of anders bij Podium Witteman met Kayhan Kalhor:


Overtuigd?

Reünie

Het moest er een keer van komen: een reünie van onze lagere school, ofwel preciezer: van onze lagere schoolklas. En wat mij betreft nog verder gepreciseerd: mijn éérste lagere school, want ik ben halverwege de derde klas verhuisd.

Voor dat heuglijke gebeuren moest ik helemaal afreizen naar het plaatsje met de weinig verheffende naam Stompwijk. Want daar heb ik het eerste deel van mijn jeugd doorgebracht: het tuindersdorp in de schaduw van Leiden. Wat als ik daar was blijven wonen? Zou ik dan in Leiden gestudeerd hebben? En dan ook klassieke talen? Of toch de hogere tuinbouwschool, zoals een aantal van mijn klasgenootjes? Joost mag het weten, en Joost zat niet in mijn klas.

Wel een heleboel andere kinderen, want de klas was eigenlijk een dubbele klas, een babyboomklas, aangezien er veel nieuwbouw was in die tijd in Stompwijk. En ook een aantal grote gezinnen; dat waren met name de boerengezinnen. Een van de kinderen uit zo'n boerengezin heeft de ouderlijke boerderij omgetoverd tot hotelboerderij, daar heb ik overnacht, voor het echte Stompwijkgevoel.

Natuurlijk heb ik ook mijn ouderlijk huis van destijds bezocht, samen met mijn toenmalige buurmeisje, bij wie ik heb gegeten. Zij is altijd in Stompwijk blijven wonen, net als haar ouders.

En ik moet zeggen, misschien is dat helemaal zo gek nog niet, want Stompwijk ligt midden in het Groene Hart, dicht bij de grote steden en - niet onbelangrijk - dicht bij het strand. Onnodig om te zeggen dat we daar de volgende dag gretig gebruik van hebben gemaakt; om tien uur lagen we al te bakken op een strandstoel in Katwijk. Half oktober? Juist, half oktober: 25 graden!

Daarna hebben we, net als de dag ervoor, nog heerlijk door Leiden gezworven en genoten van de stad en de bootjescultuur aldaar.

Memory lanes zijn prachtig!

Papieren tijger: onze heterdaadsessie

Afgelopen dinsdag hadden we bij onze UB bezoek van de zogenaamde papieren tijgers: de netwerkorganisatie van de digitale spinnen in het web van Nederland, met als oppertijger Simon Been, die ons (of eigenlijk onze directeur Natalia Grygierczyk) gestrikt had iets over onze organisatie te vertellen.Want er gebeuren blijkbaar best veel mooie dingen binnen onze universiteitsbibliotheek waar andere organisaties iets van kunnen leren.

Simon leidde de lezingenmiddag, heterdaadsessie in de terminologie van de papieren tijgers, in door de UB te kenmerken als het hart van de campus, iets wat wij natuurlijk graag horen, en sterker nog: als de pomp van kennis. Want kennis heeft de neiging om, net als kikkers, ongrijpbaar te zijn en wij proberen die als bibliotheek tenminste enigszins te kanaliseren.

Wat wij dan zoal doen? We zijn in ieder geval niet alleen een gebouw met boeken die we inkopen en uitlenen, benadrukte Natalia, maar we doen veel en veel meer. Als voorbeeld noemde ze hulp bij en stimuleren van research data management, open access en text and data mining. Van dat laatste wist ik overigens niet eens dat we er iets mee deden of van plan waren te doen: zo steek je nog eens iets op!

De volgende spreekster, Mijke Jetten, vertelde ons alles over research data management; daarna was er thee en koffie plus een rondleiding door het gebouw en na de pauze was het mijn beurt om iets te vertellen over ons e-learningprogramma. Aansluitend konden de bezoekers kiezen uit verschillende parallelsessies over het KDC en de zorg voor de katholieke archieven, het LCC-project, de wereld van licenties van elektronische bronnen, ons kostbare oude drukkenbezit, en natuurlijk onze Open Accessactiviteiten.

Een interessante middag waar ik verder niet eens een verslag over hoef te schrijven, want dat hebben de organisatoren van de heterdaadsessie in Nijmegen al voortreffelijk gedaan.

Lees vooral hun verslag en bekijk de foto's van de middag, en je hebt een beetje een beeld van wat wij zoal doen en in huis hebben. Dat bespaart je het lezen van ons jaarverslag ;)

Stoere vrouw, sterk verhaal

Marjolein Hordijk, werkzaam in de openbare bibliotheek van Nijmegen, valt óp. En niet alleen door haar verschijning - geen typische ssst-mevrouw met grijs haar, mantelpakje, knotje en bril, maar met tatoeages en soms paarse, soms rode en soms blauwe haren en vrolijke, of juist zwarte kleren met een twist, een beetje punky.

Het enthousiasme spat van haar persoon af. Zij is binnen de bibliotheek verantwoordelijk voor de literaire en culturele programmering en de samenwerking met het voortgezet onderwijs en ze verzint iedere keer weer iets leuks. Bijvoorbeeld stoere mannen, sterke verhalen: altijd een toppertje tijdens de vierdaagsefeesten. Of de jaarlijks terugkerende night at the library. Kijk, dat vinden de mensen cool: een beetje buiten de lijntjes van de traditionele bibliotheek kleuren.En ze daardoor enthousiast te maken voor diezelfde bibliotheek.

Als je dat ook vindt, raad ik je aan om hier op haar te stemmen; ze is namelijk dit jaar met nog twee andere bibliothecarissen genomineerd voor beste bibliothecaris van Nederland.

Mijn stem heeft ze al!