Alma Tadema en sexy aardewerk

Het is een hele reis naar Leeuwarden, maar als je daar eenmaal aangekomen bent, dan heb je ook wat. Tenminste, als je bestemming het Fries Museum is en daar een Alma-Tadematentoonstelling is.

Wij waren daar (uiteraard) met een groepje studievrienden heen, vroeg genoeg gearriveerd om niet te lang in de rij te hoeven staan en nog uitgebreid te kunnen lunchen, shoppen, borrelen, dineren én de tentoonstelling Sexy Ceramics te kunnen bezoeken. Uit de aanbeveling voor deze laatste expositie:

A dirty mind is a joy forever! Kom naar Keramiekmuseum Princessehof en ontdek een wereld vol verleiding. Hier loopt u aan de hand van femmes fatales en ondeugende herders door alle fases van het liefdesspel. Van de eerste aanraking en voorzichtige hofmakerij tot expliciete seks. Klassieke Griekse vazen, verfijnd Aziatisch porselein en moderne kunst prikkelen de zintuigen en laten u met een heel ander blik naar keramiek kijken. U komt verborgen symbolen, suggestieve vormen en erotische objecten tegen, maar maakt ook kennis met de sensualiteit van het materiaal klei zelf.

Niet dat wij zo'n dirty mind hebben, maar het was een grappige combinatie met de beroemde schilder uit de 19e eeuw. Mooie afsluiting van de vakantie.

Trailer Alma-Tadematentoonstelling:



Trailer Sexy Ceramics:

Muziem

Musea in je eigen stad, bezoek jij die vaak? Ik niet.

Deze vakantie heb ik daar voor de verandering eens verandering in gebracht: heb er al twee bezocht. Het Valkhofmuseum (waar ik al vaker geweest was) voor de gladiatorententoonstelling en het Muziem (dat ik nog nooit bezocht had). Beide zijn aan te raden.

Ik dacht dat er in het Muziem niet zo veel te zien was. Dat is ook zo, maar er is des te meer te BELEVEN. Wij hebben de zogenaamde donkerbeleving gedaan: een uur lang onder begeleiding van een blinde in zijn wereld. Hoe vindt hij zijn weg in zijn appartement? Hoe doet hij dat met computeren? Hoe beleeft hij een park en steekt hij de straat over? Hoe is het voor hem om in een supermarkt z'n boodschappen te doen? Ehm, vrij kansloze missie, dat laatste, zoals ook wij ervoeren.

Gelukkig voor hem had 'onze' blinde een vrouw die de boodschappen voor hem doet. Wanneer hij haar ontmoet heeft? Nadat hij op z'n twintigste blind was geworden ('ik ben dus met mijn vrouw getrouwd zonder haar ooit gezien te hebben, weet ook niet of ze knap is, lief sowieso wel.').

Als klap op de vuurpijl mochten we een drankje gaan bestellen in een bar. Daar konden we nog even napraten met onze blinde begeleider, die uit Olst bleek te komen. Grappig hoe snel hij onze namen (aan de hand van onze stemmen) kende en onze leeftijd wist te schatten. Er ging wel een wereld voor ons open, in dat donker. Toen hij ons weer naar het licht bracht, nam hij ons mee in zijn smartphonegebruik; hij had een iPhone en was heel blij met nieuwe ontwikkelingen als Siri, waardoor het voor hem zelfs mogelijk was een Facebookaccount te onderhouden - de ultieme emancipatie van de blinde medemens!

'Prettig uiteinde en pas op met vuurwerk, tenzij jullie mijn baan willen overnemen als ik met pensioen ben', riep hij onze pubers nog vriendelijk na....

De volgende keer gaan we de Ribbelroute doen, om gewapend met een taststok en Virtual Realitybril de stad in te gaan en 'live' vijf oogziekten (zoals kokervisus en staar) te ervaren.
Leuk bedacht!

Fijne kerstdagen

Fijne kerstdagen allemaal en @muze: bezing mij de man, die zeer veel rondzwierf....

Plaatje: van de facebookpagina van klassieke talen Leiden

Winteruur

Leuk programma op Canvas: Winteruur.

Aan bekende personen wordt door Wim Helsen gevraagd om bij hem en hond Boris op de bank te komen zitten en een passage uit een boek of gedichtbundel voor te lezen die ze zeer aan het hart ligt. Uiteraard moeten ze uitleggen waarom deze passage zo belangrijk voor ze is. En daarna volgt er een gesprekje van een minuut of tien over het thema van de tekst.

Heerlijke televisie voor deze tijd van het jaar.

Ik beveel in ieder geval aan:

Het gesprek met Bart van Loo (francofiel over 'vaderschap in vriendschap', Mauro Pawlowski (gitarist van dEUS over het niet onzinnig zijn van kunst), David van Reybrouck (schrijver, dichter en archeoloog over rouw) en Ann de Craemer (taal- en iranofiel over het belang van de roman).

Enfin, je kunt zelf je eigen helden er ook wel tussen vinden....

Geen Marokko

Eigenlijk zou ik deze week naar Marokko gaan met mijn tante. Maar de reis ging niet door: te weinig aanmeldingen. Tant pis, dan proberen we het in maart nog een keer.

Gevolg is wel dat ik nu maar liefst tweeëneenhalve week vrij heb. Dat voelt als een enorme luxe. Laat de wereld maar even doordraaien, ik ben er even niet. Of eigenlijk: juist wel. Voor lieve vrienden waar ik anders nooit tijd voor heb. Voor de museumjaarkaart (wordt-ie eindelijk weer eens intensief gebruikt). Voor boeken. Voor films (mijn dochter moet voor Engels het boek One flew over the Cuckoo's nest lezen en wilde daar natuurlijk (ook?) de film van zien - alle tijd om mee te kijken).

Ik zou ook nog wat tijd voor opruimen over moeten hebben. Maar helaas, daar heb ik geen tijd voor. Tant pis. De wereld is er te mooi voor.

Kleine kerstboom

'Mam, we hebben ieder jaar een kleinere kerstboom'.
'Klopt, we hebben ook ieder jaar meer spullen in huis, dus minder plaats voor de boom'.

Half miljoen views

Blogmijlpaal: een half miljoen views. Ik moest daar toch even van slikken. De top vijf van de meest bekeken blogstukjes van mijn hand is nog bijna dezelfde als die van vijf jaar geleden, ware het niet dat er twee nieuwe bij zijn gekomen: statistieken en dikke kont is dom. Maar dat zijn dan ook epische titels voor verhaaltjes....

Over de bezoekers kan ik niet veel zeggen, omdat ik 'get clicky' niet meer geïnstalleerd krijg. Dat is wel jammer natuurlijk. Gereageerd wordt er ook niet meer zo veel als in de begindagen. Concurrentie van Facebook en Twitter. Is dat erg? Nee, ik blijf plezier beleven aan het schrijven van stukjes. En aan jullie, my darlings.