Muziem

Musea in je eigen stad, bezoek jij die vaak? Ik niet.

Deze vakantie heb ik daar voor de verandering eens verandering in gebracht: heb er al twee bezocht. Het Valkhofmuseum (waar ik al vaker geweest was) voor de gladiatorententoonstelling en het Muziem (dat ik nog nooit bezocht had). Beide zijn aan te raden.

Ik dacht dat er in het Muziem niet zo veel te zien was. Dat is ook zo, maar er is des te meer te BELEVEN. Wij hebben de zogenaamde donkerbeleving gedaan: een uur lang onder begeleiding van een blinde in zijn wereld. Hoe vindt hij zijn weg in zijn appartement? Hoe doet hij dat met computeren? Hoe beleeft hij een park en steekt hij de straat over? Hoe is het voor hem om in een supermarkt z'n boodschappen te doen? Ehm, vrij kansloze missie, dat laatste, zoals ook wij ervoeren.

Gelukkig voor hem had 'onze' blinde een vrouw die de boodschappen voor hem doet. Wanneer hij haar ontmoet heeft? Nadat hij op z'n twintigste blind was geworden ('ik ben dus met mijn vrouw getrouwd zonder haar ooit gezien te hebben, weet ook niet of ze knap is, lief sowieso wel.').

Als klap op de vuurpijl mochten we een drankje gaan bestellen in een bar. Daar konden we nog even napraten met onze blinde begeleider, die uit Olst bleek te komen. Grappig hoe snel hij onze namen (aan de hand van onze stemmen) kende en onze leeftijd wist te schatten. Er ging wel een wereld voor ons open, in dat donker. Toen hij ons weer naar het licht bracht, nam hij ons mee in zijn smartphonegebruik; hij had een iPhone en was heel blij met nieuwe ontwikkelingen als Siri, waardoor het voor hem zelfs mogelijk was een Facebookaccount te onderhouden - de ultieme emancipatie van de blinde medemens!

'Prettig uiteinde en pas op met vuurwerk, tenzij jullie mijn baan willen overnemen als ik met pensioen ben', riep hij onze pubers nog vriendelijk na....

De volgende keer gaan we de Ribbelroute doen, om gewapend met een taststok en Virtual Realitybril de stad in te gaan en 'live' vijf oogziekten (zoals kokervisus en staar) te ervaren.
Leuk bedacht!