Eigenlijk zou ik deze week naar Marokko gaan met mijn tante. Maar de reis ging niet door: te weinig aanmeldingen. Tant pis, dan proberen we het in maart nog een keer.
Gevolg is wel dat ik nu maar liefst tweeëneenhalve week vrij heb. Dat voelt als een enorme luxe. Laat de wereld maar even doordraaien, ik ben er even niet. Of eigenlijk: juist wel. Voor lieve vrienden waar ik anders nooit tijd voor heb. Voor de museumjaarkaart (wordt-ie eindelijk weer eens intensief gebruikt). Voor boeken. Voor films (mijn dochter moet voor Engels het boek One flew over the Cuckoo's nest lezen en wilde daar natuurlijk (ook?) de film van zien - alle tijd om mee te kijken).
Ik zou ook nog wat tijd voor opruimen over moeten hebben. Maar helaas, daar heb ik geen tijd voor. Tant pis. De wereld is er te mooi voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten