Utile et dulce

Story of my life: als het even kan probeer ik het nuttige met het aangename te verenigen. En gisteren en eergisteren is dat weer eens uitstekend gelukt. Maar hoe kan het ook anders, met die zee aan gastvrijheid in Middelburg.

De nuttige aanleiding was een overleg vakspecialisten in de Zeeuwse Bibliotheek. En die is best ver van Nijmegen. 'Maar jullie mogen allemaal blijven slapen, hoor', zei de organiserende vakspecialist, in de veronderstelling dat er anders misschien niemand zou afreizen naar het pittoreske plaatsje. Een dagje Zeeland, dat bleek echter niemand zich te willen laten ontnemen, maar gaan logeren bij een collega, dat ging eenieder te ver; mij, aanhanger van het dulce, niet.

Hoewel het eigenlijk best spannend is - dat geef ik toe - om te blijven slapen bij een collega, die je eigenlijk niet eens zo goed kent, vond ik het wél leuk om die persoon beter te leren kennen. En zeker omdat hij net zo gefascineerd is door de Perzen als ik. Hij bood aan om voor mij, verwende donder die ik ben, een Iraanse maaltijd te bereiden. En wat bleek (dit soort dingen ontdek je meestal niet bij vergaderingen): hij is een uitstekende kok. En een ECHTE intellectueel. Ik bedoel: wie zit er tegenwoordig nou gewoon voor z'n plezier Proust in het origineel te lezen (A l'ombre des jenes filles en fleurs lag achteloos op tafel), spreekt vloeiend Perzisch, Hebreeuws, Russisch, Arabisch, Grieks, Italiaans, en dan natuurlijk 'gewoon' Nederlands, Frans, Duits, Engels en Latijn. Daar word je toch wel een beetje stil van....

Omdat Middelburg voor de meeste mensen een lange reistijd vergt, begon de vergadering pas om half twaalf. Bon, dan kon ik van tevoren mooi nog even koffiedrinken met een andere ster van de Zeeuwse Bibliotheek: Fabiola. Hoe die afspraak tot stand is gekomen, heeft zij smakelijk beschreven in haar weblog; de aanleiding was een tweet met foto van witte chocolade met gevriesdroogde frambozen van het befaamde Zeeuws Ministerie van Chocolade & Culinaire Zaken die zij op Twitter had geplaatst en mij aanbood met haar te komen eten. Tja, dat laat ik me geen twee keer zeggen!

Via Fabiola leerde ik Alinda, de hartelijke en goedlachse informatiespecialist en mediacoach, kennen. Zij vond het tof om na afloop van de vergadering mee een biertje te komen drinken samen met Edwin (die heeft toch geen introductie nodig?), met wie ik om 4 uur een afspraak ik zijn stamkroeg had. En omdat dat zo gezellig was, ben ik daar uiteindelijk véél langer gebleven dan mijn bedoeling was en dat lijkt me geen slecht teken, toch? Want ook daar werd ik letterlijk overspoeld door gastvrijheid en leerde ik onder andere de minister van het Zeeuwse Ministerie van Chocolade kennen; geen slecht contact!

Mijn conclusie van de dag: collega's zouden veel vaker met elkaar moeten eten, drinken en logeren. En naar Zeeland gaan.

Edwin onderwijst Alinda in het gebruik van Snapseed