Hoe dat zo kwam? Het Franse weer was natuurlijk een cadeautje, maar de kaartjes voor het concert waren wel degelijk een half jaar geleden al gereserveerd. Want de première van de tour door Nederland van Bart en zijn vedettes, daar moést ik natuurlijk heen. Eerste rij, bam!
Bart van Loo ken je waarschijnlijk wel van z'n smakelijke optredens bij DWDD en misschien herinner je je wel dat ik ook ooit een college van hem gevolgd heb. Dat college destijds, dat vond ik al een wervelende show, maar nu was-ie nog verder vervolmaakt door toevoeging van de band Eddy et les Vedettes. Très, très, très romantique.
Dit keer was ik trouwens niet samen met belle Hélène, maar met de altijd charmante Katharina. En Bart bleek nogal gecharmeerd van haar rode jurk. Hij meende ook een twinkeling in haar ogen te zien bij de klanken van je t'aime moi non plus. En hij wist zeker dat zij op haar twintigste de liefde had bedreven op de achterbank van een oude Peugeot met betreffende muziek op de achtergrond. Over zwoel gesproken! En hij gebruikte haar ook om de vrouw te spelen die de pen geschonken zou hebben aan Trenet, toen die in de trein naar het zuiden het liedje La mer schreef.
Aan het eind van het concert moest iedereen in actie komen; eerst gezamenlijk wat armbewegingen op de muziek en al gauw ook staand, dansend, dansend op de muziek van alle mooie chansons door de jaren heen, vanaf het begin van de vorige eeuw tot aan nu: Stromae, laat maar stromen.
Alors, on danse....
En daarvoor en daarna zwierden we door zonovergoten Parijs.
Pardon, zei ik Parijs? Ik bedoel natuurlijk Leiden, dat voor even de rol van de hoofdstad van Frankrijk had overgenomen. Mes excuses.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten