Eigenlijk had ik er nooit zo bij stilgestaan waar dat woord vandaan kwam: serendipiteit. Maar nu werd het me zomaar in de schoot geworpen door een collega, die ik gevraagd had mij te helpen zoeken naar de betekenis van iets anders, namelijk Xerte. Hij kwam aan met een blogpost waarin een zoektocht van iemand anders naar de betekenis van dat programma uit de doeken werd gedaan: Xerte betekent 'weet' (of: 'vreugdevol' dat is nog niet duidelijk, onze zoektocht is nog niet ten einde) in het Nieuw-Grieks, hoewel de naam eigenlijk gewoon gekozen is om de afkorting: Xml Editor and Run-Time Engine.
In dat stukje kwam ook het woord serendipiteit voor - de schrijver van de blogpost was eigenlijk op zoek naar de exacte UITSPRAAK van Xerte in het Engels (die is overigens Zertie, ofschoon daar ook varianten op bestaan).
En dat is precies ook hoe serendipiteit werkt: je bent op zoek naar iets en stuit zo maar op iets anders, dat eigenlijk nog veel interessanter is. Want - wie verwacht nou zoiets, mijn collega wees mij erop - serendipiteit komt oorspronkelijk van de Perzische naam van Sri Lanka: Serendip.
De Engelsman Horace Walpole bracht het woord de Britse taal binnen op grond van de gebeurtenissen in het Perzische sprookje De drie prinsen van Serendip; de helden van dat verhaal deden namelijk altijd ontdekkingen van dingen waar ze niet naar op zoek waren. Walpole noemde dat soort ontdekkingen sindsdien serendipity.
Kijk dat vind ik nou mooi. En ondertussen werk ik nog even door aan Xerte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten