Aan goede leerlingen mag je eisen stellen. Vond ik al toen ik nog lesgaf en vind ik nog steeds. Uiteindelijk zijn de leerlingen daar alleen maar hartstikke blij mee; sommige leerlingen vroegen/ vragen zelf om extra stof; die moet je al helemaal tegemoet komen. En zwakkere, maar gemotiveerde leerlingen moet je natuurlijk helpen, zoveel als je kunt, tot ze weer op niveau zijn. Of bij een andere afdeling zetten, als het van beide zijden te veel moeite gaat kosten: helaas zit daar een grens aan.
Maar het lijkt wel alsof eisen stellen in de Nederlandse samenleving zo langzamerhand een vies woord is geworden. Natuurlijk mag je van een leerling die op het gymnasium zit verwachten dat hij/ zij een stuk authentiek Latijn of Grieks kan vertalen. Als hij of zij al van tevoren weet dat hij/ zij daar geen zin in heeft, dan moet die persoon niet voor het gymnasium kiezen. Maar wat wil nou de Verkenningscommissie Klassieke Talen blijkens haar tussenrapport over de toekomst van de klassieke talen en het gymnasium? Tegemoet komen aan de leerlingen die 'er niet zo'n zin meer in hebben', 'liever lekker achterover willen leunen' of alleen voor het gymnasium gekozen hebben voor de status door het vertalen in de bovenbouw maar helemaal af te schaffen of te vervangen door een cultuurvak met een vertaling naast de klassieke tekst. Dat lijkt me ten eerste saai en weinig uitdagend voor de leerlingen en en tweede een enorme inflatie van het gymnasium betekenen. Als gymnasiasten al geen zin meer hebben om iets moeilijks te leren, wie dan nog wel in Nederland? Gaan we ons nestelen in de zesjescultuur?
Bah. Slappe hap! Per aspera ad astra!
De les van Daedalus aan Icarus (niet te hoog, maar ook niet te laag vliegen) lijken ze niet helemaal begrepen te hebben...
De onlangs weer begonnen met lesgeven bloggende classicus (Centaur) heeft er een flink aantal stukken aan gewijd:
Zie deel 1 (met de link naar het rapport), deel 2 (over het nut van vertalen en vertalingen), deel 3 (over het verschil met athenea met Latijn), deel 4 (voorstel: beperk het aantal gymnasia) en deel 5 (met mooie links naar stukken van prominenten uit de klassieke wetenschappers).
Lezen!
4 opmerkingen:
Ik geef het door aan de classica in de familie. Zelf houd ik me erbuiten... Maar dat je gelijk hebt lijkt me nu al duidelijk.
De classici zelf schijnen tot op het bot verdeeld te zijn, wat ik onbegrijpelijk vind.
En nu maar hopen dat ze stevige botten hebben, die classici...
Ha, ha, inderdaad!
Een reactie posten