woensdag 21 oktober 2009
Echt Latijn
Altijd al een keerte ECHT Latijn willen horen? Dan is hier je kans. Het is een stukje uit de Pro Caelio van Cicero, de eindexamenauteur van dit jaar voor Latijn. De Pro Caelio is een verdedigingsrede van Cicero in de functie van advocaat voor Caelius (voluit: Marcus Caelius Rufus), die van nogal wat misdaden werd beschuldigd: moord, medeplichtigheid aan en aanstichting van poging tot vergiftiging van zijn ex-minnares Clodia en diefstal. De aanklager was de broer van de alom als aantrekkelijke (en losbandige en overspelige) vrouw bekend staande Clodia; deze broer was de aartsvijand van Cicero, dus hij heeft zich heerlijk kunnen uitleven in deze pleitrede.
Het lukte Cicero tegen ieders verwachting in om Caelius met een stortvloed aan retorische middelen vrij te spreken. De sensatie die het proces ongetwijfeld was, wordt in dit filmpje natuurlijk niet geëvenaard bij gebrek aan het opgewonden publiek, maar is toch aardig om eens te zien.
Hierbij de gehele tekst uit the Latin Library.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Bij je eerste regel (het filmpje heb ik nog niet gezien) moest ik ineens denken aan een toneelstuk waar ik ooit geweest ben, toen ik op de avondschool Latijn & Grieks deed (3 maanden volgehouden, toen werd ik zwanger en was daarvan aanvankelijk te ziek om naar school te gaan, daarna kwam het er niet meer van), het was in Theater Zuidplein (dat toen nog anders heette) en het was geheel in het Grieks. Uiteraard verstond ik er geen woord van (m.u.v. enkele woorden van die we al geleerd hadden), maar het was toch fascinerend. We waren (uiteraard) o.l.v. de leraar Grieks, die ons ook nog eens heeft meegnomen naar het Museum voor Oudheden in Leiden en daar een boeiende rondleiding gaf.
Het kind dat ik plm. 9 maanden later kreeg heeft klassieke talen & oude geschiedenis gestudeerd.
Ik bedoel maar.
Juist; toeval bestaat niet! Prachtig verhaal trouwens!
Mijn leraar Nederlands zou daar anders over gedacht hebben. 'Taal is geen algebra!' zei hij altijd, daarmee bedoelend dat je geen haakjes in je tekst mocht opnemen. Ik ben dat altijd toch een beetje blijven doen, maar pas met overtuiging en zonder schuldgevoel sinds ik ontdekte dat Vestdijk het ook deed. Maar misschien ben ik er wel een beetje in doorgeslagen. Tja, dat krijg je van verbieden...
Ja, van verbieden word je maar recalcitrant. (Hoewel de opmerking van je leraar Nederlands toch grappig was):)
Op het Haags Montessorilyceum werden jarenlang Homeros-voorstellingen in het Grieks gegeven. Ik vond het maar een lange zit, maar mijn leerlingen hadden nog lang plezier om het begin van de voorstelling. Toen bad de leraar die het allemaal organiseerd had met bezwerende stem tot de godin Pallas Athene.
O ja, die voorstellingen, daar heb ik wel eens van gehoord, maar ben ik uiteindelijk nooit naar toegegaan. Zijn ze daar mee gestopt dus?
Een reactie posten