Game of thrones

Ik ben vaak een beetje laat met hypes. Zo ook met Game of Thrones. Heeft de rest van de wereld deze al helemaal uitgekeken, gesnikt omdat het de laatste aflevering bekeken heeft, en teleurgesteld omdat het zijn dochter Khaleesi heeft genoemd en het karakter in de loop van de serie steeds slechter wordt, moest ik er nog aan beginnen.

Maar daarvoor moest ik wel een HBO-abonnement hebben, dacht ik. En dan kan Netflix er wel even een tijdje af; we hebben toch zo'n beetje alles wat ons de moeite waard leek voorlopig wel gezien. Maar dat kan dus helemaal niet, een HBO-abonnement nemen in Nederland. Alleen via Ziggo. En we zitten al bij KPN. Wat nu? Illegaal downloaden dus? Net als mijn kinderen? *

Nee, dat gaat te ver. Voor goede content moet betaald worden. Anders wordt er nooit meer goede content gemaakt.

Een dvd-box dan, opperde iemand. Een dvd-box. Dat klinkt als iets uit een ver verleden. En daar heb je een dvd-speler voor nodig. Even op zolder kijken. Ja, we hadden er nog een. Dus de dvd-box gekocht. Seizoen 1 tot en met 7. Als je iets doet, moet je het goed doen.

Afstoffen die dvd-speler en gaan met die fantasybanaan.

Het was even wennen met die antieke techniek, en het piepte en kraakte een beetje, maar warempel, het lukte! Een week later hadden we het eerste seizoen gezien. We horen er weer bij! Nog maar 7 seizoenen. Voor als de winter gaat komen...

* Om misverstanden te voorkomen: mijn kinderen heb ik niet illegaal gedownload, maar eerlijk gekregen en het is nog goede content ook. Voordat u rare dingen gaat denken.

LILAC: de lezingen die ik zelf (mede) gaf

En last but not least heb ik zelf ook twee lezingen/ workshops gegeven: een samen met mijn collega Saskia over de geboorte van onze online cursus over het beschermen van persoonsgegevens, ook wel kortweg de privacymodule genoemd. We hebben veel plezier beleefd aan het maken ervan (samen met nog vier andere collega's); hopelijk straalde dat van de presentatie af - vermoedelijk wel, want dat was wat we achteraf te horen kregen.

En de tweede over de online module over het gebruik van open data in het onderwijs (samen met Harrie en mijn Noorse collega's, je weet wel, van die uitwisseling). Gelukkig was deze net op tijd af, evenals de video met het interview met de Nijmeegse wetenschapper Simon van Heeringen over dit onderwerp, die z'n première beleefde op deze conferentie.

Hard werken, maar dan heb je ook wat....

credits foto: Daniela Hesmer

Andere interessante lezingen op de LILAC

Maar natuurlijk waren er ook nog andere interessante lezingen op de LILAC. Wat daarbij vooral opviel, was dat informatievaardigheden inmiddels al lang niet meer alleen gaat over informatie zoeken, vinden en evalueren, maar dat er - onder andere geholpen door het ACRL-Framework - steeds meer aandacht komt voor (liefst open access) publiceren, datavaardigheden, en de nieuwste loot aan de boom: codeervaardigheden.

Wat dat laatste betreft was de lezing van MathildePanes uit Zwitserland een eyeopener: in Lausanne geven de informatiespecialisten 'gewoon' les in Python, Bash, Git, R en MySQL. Of ze daar een opleiding in gehad hebben. Nee hoor, gewoon zichzelf aangeleerd. En ze geven uitdrukkelijk alleen maar de basis: de gevorderden dienen zich bij de programmeurs te melden. Maar de basiscursus (Software Carpentry) is POPULAIR.

Tevens waren er goede workshops over het ARCL-Framework, waaronder een van onze 'new-kid-on-the-block' Nederlandse collega's Jaro Pichel, die voor z'n workshop gebruik maakte van de jigsaw-methode.

En over escaperooms, waarvan ik er helaas een heb moeten missen omdat ik zelf een presentatie moest geven.


Vermeldenswaardig was ook nog de keynotelezing van Carrol Littlejohn, hoofd van de vakgroep learning and teaching van de faculteit Sociale Wetenschappen in Glasgow, die ons bibliotheekmensen de keystone species within the universities noemde. Kijk, dan weet je waar je het over hebt!

Ze was ook een van de trekkers van het LLIDA-project, dat de basis heeft gelegd voor het Building digital capability project van Jisc. Geen onbelangrijke dame dus.
Ze heeft ook veel onderzoek gedaan naar MOOCs en hoe studenten daar hun eigen pad in kiezen, hoe zelfsturend ze daar in zijn en waar ze hun motivatie vandaan halen.

Verder vertelde ze ons hoe enthousiast ze was over het kironproject voor vluchtelingen in Duitsland waar ze aan mee heeft gewerkt ('we really have to emphasize literacy more than ever') en de Wikipediaschrijfsessies (ediathons) in Glasgow ('as people engage in tasks, you see a growing awareness of new responsitilities').

Daarnaast betoogde ze naar aanleiding van scholingsprogramma's in Afrika met betrekking tot voorlichting over het gevaar van bacterieresistentie voor antibiotica dat alleen cursussen niet genoeg zijn: je moet achteraf meten of er ook werkelijk gedragsverandering op de werkvloer heeft plaatsgevonden. Dat laatste lijkt me een hele nuttige tip.

Op het laatst kon ze het niet laten ons nog een keer extra een hart onder de riem te steken: 'Librarians have so much to offer and are being unutilized'. Kijk, nu hoor je het ook eens van een ander!

Enfin, haar laatste dia was wat mij betreft de klapper van de dag (let op de rode letters aan het begin van de opsomming telkens na de cijfers):

hier uitgebreider verslag van haar lezing

De leukste lezing op de LILAC

De leukste lezing op de LILAC vond ik die van Jane Secker over Open Access en Informatievaardigheden: Information Literacy and Open Access: two movements - one aim?

De zaal zat dan ook, tegen haar eigen verwachting in, bomvol. Open Access (ze spreekt zelf liever eigenlijk van Open Science) is natuurlijk ook een hot topic in de bibliotheekwereld. En Jane had ook een behoorlijk sterk panel bij elkaar gezocht: Chris Morrison (copyright specialist), Claire Sewall (research support skills coordinator in Cambridge)  Stephen Wyber (beleidsmedewerker bij IFLA), Stuart Taylor (publishing director bij de Royal Society) en Elizabeth Gadd (research policy manager).

De aankondiging luidde als volgt:

This symposium explores the relationship between information literacy and scholarly
communication and how they both relate to the concept of openness. One important
aspect of that relationship is how to square open access with developing the literacies that both researchers and citizens need. It considers whether the open access movement has been more successful in highlighting its cause than those who champion for IL and the reasons for any differences. The panel will discuss whether open access without information literacy is helpful, or if information literacy without full access to publicly funded research is realistic. It will also consider the role that copyright education plays in both movements in light of the recent Statement on Copyright Literacy from IFLA.

Het was mooi dat het onderwerp van zo veel kanten belicht werd, en zeker ook van de kant van de uitgevers, in de persoon van Stuart Taylor. Hij benadrukte dat hij ook groot voorstander was van Open Access, en dat de uitgevers zeker niet als vijanden gezien moeten worden.

Evenwel verstrakte zijn gezicht behoorlijk toen Jane bij wijze van afsluiting van de discussie het laatste stukje uit P@ywall, the movie liet zien, waarin behoorlijk de vloer wordt aangeveegd met Elsevier (voor de vertoning hiervan zei ze trouwens nog netjes tegen Taylor dat hij dit waarschijnlijk niet zo'n fijn fragment zou vinden - dat was dus te zien, alleen voor dat gezicht was het al de moeite waard om aanwezig geweest te zijn!). Beetje een Robin Hoodstreek dus van haar, en dus zeer op z'n plek in Nottingham.

Verder waren er sterke dia's: wat vind je bijvoorbeeld van deze?

En een leuke werkvorm: discussie door middel van een world café. Daarbij had ik trouwens nog een moment of fame, toen Jane mijn opmerking als beste van de dag aanprees, namelijk dat als alle informatie Open Access beschikbaar zou zijn, maar de wereld niet informatievaardig, dat het dan net zou zijn alsof er een product geleverd zou zijn zonder handleiding.

Natuurlijk heb ik er meteen patent op aangevraagd :-)

Hier de hele presentatie (alle afbeeldingen zijn daar ook uit afkomstig)

Maar er waren zeker nog andere lezingen die de moeite waard waren. Zie daarvoor de volgende blogpost(s).

Janes eigen blogpost over deze workshop

De LILAC-conferentie

Eindelijk heb ik de LILAC-conferentie dus een keer bezocht. Dit is een jaarlijkse conferentie met betrekking tot informatievaardigheden in Engeland. Het lijkt een beetje op de ECIL-conferentie die ik normaliter bezoek, maar is iets minder internationaal. Wel heel blank. Dat laatste viel vooral op  toen we het congresdiner hadden en wij blanken bediend werden door toevallig uitsluitend Indiërs. Ik vond dat zelf een beetje ongemakkelijk, maar de rest van de goegemeente leek er niet zo veel last van te hebben. 'Zij verzorgen gewoon de catering.'

De kwaliteit van de lezingen is over het algemeen wel beter dan bij de ECIL, maar dat komt voornamelijk omdat iedereen het Engels hier goed beheerst. Een voordeeltje van een Engels congres. Naast de Britten waren er voornamelijk Amerikanen, Scandinaviërs en .... Nederlanders.En die spreken allemaal (misschien op mij na) behoorlijk goed Engels. Tevens is de selectie van de papers behoorlijk veel strenger en duurt het congres korter (drie in plaats van vier dagen).

Verder hebben de LILAC-ers een leuke traditie die de ECIL-ers niet hebben: op het congresdiner worden boeken verloot en wel op de volgende wijze: onder sommige borden is een lotnummer geplakt. Degene die een nummertje heeft 'getrokken', mag naar voren komen en een boek ophalen. Dat maakt het nét nog iets meer een bibliotheekcongres.

Jammer is wel dat ze geen georganiseerde gezamenlijke excursiedag ná het congres hebben zoals bij de ECIL, zodat je in het gezelschap van je internationale collega's iets van de omgeving kunt zien. Want eigenlijk zijn dat - zo is mij opgevallen - bij uitstek de dagen waarop je lekker informeel kunt netwerken en de inhoud van het congres nog eens kunt doorspreken.

Maar natuurlijk hebben we er zelf met een paar man een dagje aan vastgeplakt. Want het is zonde om in Nottingham een congres te hebben en niets van de stad te zien behalve de overigens prachtige campus. Nee, we hebben ondanks het wat gure weer mooi een dagje sightseeing kunnen doen. Pitcher & Piano (een kerk omgebouwd tot kroeg, zo krijg je de mensen wel weer de kerk in!), de Robin Hood tour door outlaw Ezekial Bone die je absoluut moet doen mocht je toevallig in Nottingham verzeild raken, de absolutely scary Ghost Walk, beginnend bij een van de leukste en oudste herbergen van Engeland en de dag erna een rondleiding in de city of caves.

En dat kasteel dan, zeg maar de grootste attractie? Ach, dat werd verbouwd en dat hebben we niet eens gemerkt. We hadden het sowieso al kei-leuk.

Ja, hierna komt eindelijk het inhoudelijk verslag, en het verhaal van de terugreis. En nee, dat was geen ghost tour, noch heb ik me als een Robin Hood gedragen. Nou ja, een beetje dan...