Toch maar weer gewoon een Nokia?

Met al die verhalen over smartphoneverslaving en Cambridge Analytica is het nog niet eens zo'n gek idee: de smartphone inleveren en weer gewoon aan de Nokia. Pieter Derks stelt het zich al helemaal voor:



Maar zouden ze er ook een van iPadformaat hebben?

Goede training

Je hebt het pas door als je het ziet. Dat overkwam me regelmatig bij de training systemisch denken die we op ons werk hadden. De driehoeksrelaties (triades) en het wel of niet in evenwicht zijn daarvan in de organisatie. De boven- en onderstroom en niet in bolletjes, maar in relaties denken. Hoe relaties in bepaalde patronen (groeven) vast kunnen zitten en hoe je daar weer uit kunt komen.

Hoe een zender paradoxen ('je moet nu spontaan zijn', 'je moet proactief zijn en ik kom dat elke week controleren') kan uitzenden en hoe de ontvanger daar last van heeft. Hoe je dat het beste kunt benoemen. Hoe louterend dat werkt.

Maar ook: hoe (al dan niet heldere) doelen, (al dan niet heldere) regels en relaties elkaar beïnvloeden, versterken en/of vertroebelen. Duidelijkheid naar elkaar toe helpt. Soms een andere plaat opzetten ook. Iemand de schuld geven niet.

Het systemisch denken komt oorspronkelijk uit de psychologische hulpverlening en wordt gebruikt bij familieopstellingen. De training had (dus?) zo maar zweverig kunnen worden. Maar dat werd-ie niet en dat was mijns inziens voor een groot deel te danken aan de uitstekende trainer: Peter Berkhout van CruxCreaties, die tevens theatermaker is. En omdat hij acteur is, kan hij op commando een lastige klant, vervelende baas of verveelde medewerker spelen. Hilarisch!

Well done, en ik hoop dat we een vervolg krijgen.

Luxe wasserette

'Kom je mee, dan gaan we de dekbedden wassen; daar is het echt mooi weer voor,' zei mijn buurvrouw deze zondag tegen mij. 'Dat kun je doen bij de wasserette in de Hertogstraat, en als we 's ochtends gaan, hebben we ook geen parkeerkosten. Maar wel goede koffie en donuts, want er zit een café bij.'

'Ok, ze kunnen wel een opfrisbeurt gebruiken ja, en ik heb best zin in een goede bak koffie'.

Dus wij naar de De Wit wasserij. Die leek in geen enkel opzicht op de doorsnee wasserette die je in films ziet: ongezellige goedkoop betegelde hokken verlicht door te veel TL-buizen. Nee, een en al knusheid hier! Heerlijke zondagochtendcappuccino drinken terwijl de wasjes draaien. Wat een goed idee van de eigenaar: de baas van het hotel ernaast, die er ook z'n eigen hotelwasgoed wast en droogt. En deze in principe ongezellige bezigheid op een gezellige manier wil delen met particulieren.

Natuurlijk liet hij ook even z'n gezicht zien, deze sociale ondernemer, toen wij er waren.

Helaas was er één wasmachine die het niet deed. Die werd echter meteen gefixt door de jonge Eritreeër die er werkte. Heel behendig klom hij op de machine, draaide er aan wat knoppen en het apparaat was weer startklaar. 'Moet jij niet meelopen met de Stevensloop vandaag?', vroeg een collega aan hem. 'Nee, ik heb andere dingen te doen', antwoordde hij, en stopte de tennisballen in de droger waar onze dekbedden aan het draaien gingen.

Wat een warme gezelligheid op deze koude zondagochtend...

Crash course mediawijsheid

Als je veel van de (sociale) media gebruik maakt, is het goed om er ook wat van te weten, nietwaar?

Gelukkig is er  nu een crash course, zodat je in een mum van tijd op de hoogte bent van de wie, wat, waar en hoes.

Het begint met een confronterende vraag...

Voor wie het leuk vond; uit dezelfde serie ook de geschiedenis van de media in twee delen, beginnend bij het begin: het antieke Griekenland en dan door naar Gutenberg:



En verder:


  via

Week zonder vlees

Vorige week hebben we in één week zeven maanden douchen bespaard. Niet door niet te douchen, nee, stel je voor! Gewoon door een week geen vlees te eten.

Nu moet ik er eerlijk bij zeggen dat het niet helemaal ons idee was en we vooral aangemoedigd waren door onze dochter, maar goed, we hebben het maar mooi gered met z'n drietjes: een week zonder vlees. Met name door de kookkunsten van mijn man - wat een zegening is dat toch - hebben we prima gegeten afgelopen week: veel groente, ovenschotels, salades met kaas, maaltijdsoepen en falafel.

Maar toch voelden we ons toch een beetje week zonder vlees. Hoe het verder gaat met onze vegetarische experimenten? Ik denk dat we richting flexitariër gaan. En zonnepanelen nemen. Of niet meer douchen. Enfin, ik houd jullie op de hoogte. Dan horen of ruiken jullie het vanzelf.

Bommen

Ik gok dat ik het in mijn studententijd voor het laatst heb gedaan: bommen. En van de week zo maar ineens weer. Aanleiding: de spinningles ging niet door.

In eerste instantie had ik moeite met het vinden van de zaal. Maar gelukkig was er een vrouw die me op weg hielp. 'O, moet je ook naar bommen? Ik ook.'
'Voor mij is het al dertig jaar geleden dat ik gebomd heb.'
'O, ik doe het juist al meer dertig jaar. Sinds 1986, het begin van mijn studietijd.' Dat kon ik me wel voorstellen, ze zag er afgetraind uit.
'Ah, toen begon ik ook met studeren, maar ik heb het toen maar drie keer gedaan of zo; er kwam iedere keer iets tussen.' Voornamelijk smoesjes natuurlijk, maar dat zei ik er maar niet bij.
'Ik ga helemaal achteraan staan.'
'Ik helemaal vooraan. Lekker.'

Nou, daar gingen we dan: rondjes rennen, spring- en dansoefeningen - na een kwartier was ik uitgeput, en we moesten nog drie kwartier. Ehm, waar is hier de nooduitgang?
Beetje temporiseren dan maar, zoals ik wat meer (oudere) mensen in mijn omgeving zag doen: stapjes in plaats van springen. Dat hielp.

Na twintig minuten de buikspieroefeningen. Enige rust dus. Hoewel: die waren ook pittig. En we moesten ze op de kale grond doen: bij de yoga doen we die altijd - heel lux, besef ik nu - op een matje. Daarna nog meer rennen, springen en dansbewegingen. Squats en opdrukken ter afwisseling.
En weer springen op de opzwepende muziek.
Daarna eindelijk de cooling down. Mijn onderdeel: daar ben ik goed in.

En nu? Ja, spierpijn natuurlijk! Hopelijk volgende week weer gewoon spinningles....