Hij loopt al een tijdje bij ons op de universiteit rond, en toch had ik nog nooit van hem gehoord. Logisch misschien, want hij doceert bij de faculteit der Managementwetenschappen en daar heb ik over het algemeen niet zo veel mee te maken.
Aan de andere kant geeft hij wel eens lezingen voor Radboud Reflects omdat hij filosoof is. En de lezingen van die club bezoek ik met enige regelmaat.
Over wie ik het heb?
René ten Bos, hoogleraar filosofie van de Managementwetenschappen en de komende twee jaar Denker des Vaderlands. Een rasechte Twentenaar zónder kapsones en mét tattoos. Lekker recht voor z'n raap. Zoon van een textielarbeider. Studeerde eerst filosofie en liet zich daarna omscholen tot bedrijfskundige. Als bedrijfskundige verdiepte hij zich in managementgoeroes, waaronder Donald Trump: 'het is heel zinvol om te lezen hoe deze idioten denken dat deze wereld in elkaar zit.'
Hoe hij op mijn netvlies gekomen is?
Door twee interviews, een getiteld Management is een vorm van verborgen werkloosheid in de Intermediair en een andere 'de universiteit, dat heurt toch niet bie oe' op Voxweb.
Tja, want als je denker des vaderland wordt, dan zul je dat weten ook en word je geïnterviewd, ook als je geen bekende Nederlander wilt worden.
Ben benieuwd wat hij ons nog gaat brengen, deze denker. Hij wil het in ieder geval over transparantie gaan hebben. Dat is tegenwoordig wel een dingetje ja, transparantie. Hoe ver moet je daar in gaan? Zelf haalt hij in dat verband graag een uitspraak van zijn collega Paul Frissen aan, die daar over zegt: 'vrijheid is het recht van iedereen om bepaalde geheimen te hebben'. Hoewel ik zelf een groot voorstander van open ben, zit daar toch ook wel wat in. Niet alles hoeft in de openbaarheid.
Over bureaucratie heeft hij ook een duidelijke mening. Hij vergelijkt deze met een inktvis: een plakkerig en ongrijpbaar fenomeen, dat ook voordelen heeft (bijvoorbeeld als buffer). Luister zelf maar eens naar zijn lezing hierover. Interessant kantoorvoer!
Zelf had ik daar nog nooit zo over nagedacht; ik ervaar bureaucratie toch vooral en alleen als iets negatiefs en tijdrovends.
Grappig om te bedenken dat mijn dochter hem volgend schooljaar als docent krijgt, tenminste als ze haar plan gaat doorzetten om bedrijfskunde te gaan studeren.
Ik ben bijna jaloers op haar.
Zie ook hier voor nóg een interview met René ten Bos over o.a. zijn hobby's en muzieksmaak (Gelderlander)
