Bezoek van de EUR: gave projecten

Hoe véél mensen met puur enthousiasme, gedegen vakkennis en weten waar studenten écht behoefte aan hebben, kunnen bereiken, werd me gisteren weer eens duidelijk in de persoon van Farshida Zafar (en haar collega´s).

Farshida zag ik voor het eerst op Dé onderwijsdagen in november vorig jaar, toen ze de SURF onderwijsaward gewonnen had. Omdat haar energie en enthousiasme me meteen aanspraken, ben ik eens gaan googelen op haar naam en zag dat ze onder andere een battle app had ontwikkeld, of beter gezegd had laten ontwikkelen, om haar studenten te laten oefenen met de (juridische - ze is van huis uit juriste) lesstof. Goh, dacht ik, dat zou ook een goed middel zijn om in te zetten tijdens onze bibliotheekinstructies!

En dus trok ik de stoute schoenen aan en stuurde haar een mail om te vragen of de app ook voor onze UB beschikbaar of bruikbaar te maken was. Ik kreeg meteen (enthousiast) antwoord. Met een paar aanpassingen zou het waarschijnlijk zo kunnen, schreef ze. Zullen we naar jullie toekomen om het te demonstreren?

Wow, we hoefden niet eens naar Rotterdam te reizen, ze zouden naar ons toekomen; wat een luxe!

De afspraak was snel gemaakt; de uitwerking liet iets langer op zich wachten, maar gisteren was het dan zo ver. Van tevoren hadden we al voor ons aansprekende vragen (over ons nieuwe bibliotheeksysteem) mogen inleveren, die de projectleider (Tamar van Heyningen, ook al zo'n star) in de app geladen had.

Een dag voor de bijeenkomst konden we al tegen elkaar spelen met behulp van deze vragen - en reken maar dat de collega's fanatiek waren! Voor de dag zelf had ze ook al een quiz over Nijmegen en de Radboud Universiteit voor ons gemaakt. Zo attent!

Overigens was dat niet het enige wat ze kwamen demonstreren; de EUR is ook een project all you can read, een soort spotify voor verplichte studieboeken, gestart. Dit project is nu in handen van Maarten Steenhuis, de adjunctdirecteur van de UB van de EUR, die ook mee was, maar is uiteraard gestart bij de faculteit Rechtsgeleerdheid, van - juist - Farshida.

Het model werkt als volgt: studenten betalen een vast bedrag, 20 euro per maand, aan de uitgevers, die alle verplichte studieboeken voor hen openzetten gedurende de abonnementsperiode. In deze periode kunnen de studenten de boeken downloaden en voor zichzelf (ook offline) bewerken (markeringen en aantekeningen maken).

Een prima dienst voor de studenten, lijkt me!

Al met al een mooie lunchbijeenkomst, perfect georganiseerd door collega Norma.

En ja, zeggen wij onze collega's uit Rotterdam na: digitaal is normaal. (En mag ook best leuk zijn :).

Collegetour

Belofte maakt schuld, dus hierbij nog een klein verslagje van de Collegetour die ik bezocht heb in het kader van de Career Week van de RU.

Gasten waren weervrouw Margot Ribberink, directeur Arbeidsmarkt Randstad Marjolein ten Hoonte en ex-politica Agnes Kant, allen alumnae van de Radboud Universiteit, allen vrouw, inclusief de interviewster. Keken we hier naar de elite van de toekomst? Het zou - gezien de prestaties van de meisjes op de universiteit - zo maar kunnen.

Maar daar ging het niet over tijdens de collegetour. Veeleer over de carrières van de dames en hoe ze die aangepakt hadden. Over een paar dingen waren ze het eens: je moet je hart volgen, een beetje lef hebben, goed beseffen waar je goed in bent, je breed ontwikkelen.

Alle drie gaven ze toe dat ze in hun jeugd best verlegen, en niet echt uitgesproken waren. Dat dit in de loop der tijd (bij de een wat eerder dan bij de ander) bijgetrokken was, ze meer zelfvertrouwen kregen en zichzelf meer durfden te laten zien.

Ribberink (ze noemde zichzelf de eerste klimaatvluchteling), studeerde aanvankelijk in Leiden (biologie), waar ze zich totaal verloren voelde, en is toen naar Nijmegen verhuisd, waar alles eigenlijk meteen op rolletjes liep en ze zich helemaal in haar element voelde. Na haar studie meldde ze zich met een beetje bluf als uitstekende kandidate voor het presenteren van het weer bij het net opgerichte bedrijf MeteoConsult en de rest is geschiedenis. Dat ze er een paar jaar geleden bij RTL4 uitgekickt werd vanwege haar leeftijd, deed haar niets; ze heeft het bij Omroep MAX ook naar haar zin....

Marjolein te Hoonte is een wat minder bekende alumna. Je had haar onder andere kunnen kennen van de Tegenlichtaflevering over de toekomst van werk, maar er zijn natuurlijk weken dat je, net als ik, niet naar Tegenlicht kijkt. Ze heeft ooit aan de RU rechten gestudeerd, en zegt dat ze daar nog elke dag profijt van heeft - inzake arbeid zijn er altijd wel juridische kwesties uit te zoeken en die bagage heeft ze toch maar mooi. Ze maakte een heel open en toegankelijke indruk. Geen probleem als alle aanwezigen (en dat waren er toch gauw een stuk of vijftig) contact met haar zouden zoeken via haar LinkedInprofiel, vond ze. Maar ze moesten wel duidelijk kunnen omschrijven wat ze te bieden hadden.

En dan Agnes Kant, tegenwoordig directeur van Labreb, maar toch vooral bekend als SP-voorvrouw. Ze vertelde dat veel dingen bij haar niet gepland waren, maar haar overkwamen. Zoals het kamerlidmaatschap van de SP. Jan Marijnissen kwam haar gewoon hálen bij de Radboud Universiteit, waar ze als wetenschappelijk medewerker epidemologie aan het werk was. Ze moest voor de SP de kamer in, en snel ook! Jarenlang heeft ze daar gewerkt als woordvoerder gezondheid en toen Marijnissen ziek werd, 'moest' ze ook aan de bak als fractievoorzitter, wat niet haar eerste keus geweest zou zijn.

Achteraf was ze trouwens liever arts geworden. Maar ze is nu tevreden met haar directeurschap en gaat alleen de politiek pas weer in als ze minister van gezondheid mag worden. Ze kwam trouwens heel redelijk en minder bitcherig over dan op televisie. De bitcherige indruk weet ze aan met name een discussie met Geert Wilders, waarbij de geluidsinstallatie heel slecht was en ze dus een beetje moest schreeuwen om een enigszins verstaanbaar te zijn.

Haar politieke activisme was ze overigens nog niet kwijt; we moesten allemaal vooral maar op de SP stemmen en niet op Groen Links of D66, want die waren vóór het leenstelsel.

Leuke middag, met drie mooie en totaal verschillende carrières van boeiende vrouwen.

Legocarrière

Deze week is het Career Week bij de Radboud Universiteit. Dat betekent de hele week allerlei activiteiten rondom de arbeidsmarkt en loopbaan(oriëntatie), niet alleen van studenten, maar ook van werknemers en alumni.

Maandag was er bijvoorbeeld een Lego Serious Play - sessie, waarin het de bedoeling was te ontdekken wie je bent en wat je aspireert in je werk. Aangezien het aangekondigd werd als een innovatieve methode voor ontwikkeling van visie, strategie en innovaties op het niveau van zowel team als organisatie, had ik me ervoor opgegeven.

We begonnen met het bouwen van een toren met jezelf 'on top'. Hoewel we allemaal hetzelfde setje blokjes hadden, zagen onze torens er behoorlijk verschillend uit. De ene toren was hoog, de andere laag, de een massief, de andere met veel lucht tussen de blokjes. Je gemaakte bouwkeuzes mocht je toelichten in je groepje. Hierna mochten we een model van papier nabouwen en er eigen elementen aan toevoegen. Natuurlijk met toelichting waarom je juist voor deze toevoegingen had gekozen.

Daarna mochten we een vervelende baas die je ooit gehad had bouwen. Hierop werd, hoewel we maar weinig blokjes hadden, natuurlijk flink losgegaan. Het resultaat van mijn nachtmerriebaasje:

Een toezicht- en controlehouder met cycloopoog en een alarmknop op het hoofd die het mooie en weerloze (de roze bloem) probeert kapot te slaan. De baas heeft zichzelf op een sokkel gezet. De verbinding is vooral met boven; daar is de aandachtsantenne op gericht.

Daarna mochten we gaan bouwen met de grote bakken Lego, die nog veel meer mogelijkheden boden dan onze kleine opwarmpakketjes. De opdracht was een model van je eigen kwaliteit(en) te maken. Dat viel nog niet mee. En die daarna was nog moeilijker: een visualisatie van de mogelijke resultaten van het inzetten van je kwaliteit(en) over een paar jaar. Dit is die van mij - en jullie weten allemaal hoe creatief ik ben, right? - een open raam met een schotelantenne die in verbinding staat met meer open ramen met als resultaat een open schatkist met zichtbare rijkdom (open online leermaterialen) voor iedereen.

Andere mensen hadden uiteraard weer heel andere dingen gemaakt, zoals een brug met aan weerszijden een hond en een kat, met onder de brug een haai. Verder was er een huis van kennis met meerdere verdiepingen, waarin alles en iedereen met elkaar in verbinding stond en de koning zich op de onderste verdieping verbond. Een ander had weer een rots gefabriceerd: hij hoopte voor anderen een rots in de branding te zijn en zelf ook een vaste baan te krijgen.

Door het bouwen met Lego kwamen we op een prettige manier met elkaar in gesprek, hoewel we elkaar van tevoren helemaal niet kenden en ook behoorlijk in leeftijd verschilden, want studenten en medewerkers zaten door elkaar.

Echt innovatief zou ik het niet willen noemen, want volgens mij wordt het gebruik van dit soort materialen al veel langer bij allerhande therapieën en groepssessies gebruikt, maar het was wel fun.

Na deze workshop ben ik ook naar naar een soort Collegetour met onder andere Agnes Kant en Margot Ribberink geweest, maar daarover later meer.

Van proza poëzie maken

Hoe je van proza poëzie maakt? Nou, eenvoudig zat.
Men neme het boek Made in Europe van Pieter Steinz en make er een serie van op televisie met Dimitri Verhulst als presentator.
Mooie muziek en prachtige beelden en montages erbij, goed, poëtisch en persoonlijk aan elkaar gepraat door de artistieke schrijver. En voilà, een meesterwerk!

Logisch dat tv-criticus Hans Beerekamp het programma als het beste van de afgelopen maanden bestempelde.
Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik deel 1 en 2 tot nu toe het mooist vond.
Maar we hebben er nog vier te gaan.