Op 20 maart is het eindelijk zover, dan hebben we weer een supermarkt in Lent. Nou ja, supermarkt. Noodsupermarkt.
Nét voordat de lente begint.
Het wordt een soort zwevende supermarkt, want hij wordt over het water heen gebouwd Crisis noopt toch maar mooi tot innovatie. Zo vlak naast het kerkhof.
In ieder geval hoeven we als het goed is straks geen kopjes suiker meer bij de buren te schuimen.
Door mijn ex-collega Harrie, die op z'n 65ste opnieuw aan het studeren is geslagen, en wel klassieke talen, was ik voorgedragen om een column te schrijven voor de studievereniging van klassieke talen, het Sodalicium Classicum. Zelf had hij er ook een mogen schrijven, en hij had besloten het stokje aan mij door te geven.
Ik was natuurlijk vereerd, maar vond het ook een beetje eng, want waar moet je het over hebben? Nou ja, boeken en bibliotheken natuurlijk, dat is wat ons uiteindelijk verbindt. Ik zal jullie ook mee laten genieten:
Classici en bibliotheken
Classici en bibliotheken, dat is een logische combinatie,
want in bibliotheken staan boeken en classici houden van boeken.
Toen ik nog studeerde, kocht ik nogal eens boeken, met name bij
antiquariaten. Als zo´n antiquair doorhad wat ik studeerde, kreeg ik vaak te
horen dat classici zo´n beetje de enige studenten waren, die er een eigen
bibliotheekje op nahielden. De rest van de studenten deed vooral goede zaken bij
de copyshops. Boeken kopen? Niet nodig, we kopiëren ze wel! Close reading doen
we toch niet aan. Voor je het weet is het weer verouderd.
Tegenwoordig staan er ook veel teksten online, maar die
halen het niet bij de echte boeken. Toch? Dat is de vraag die ik me
tegenwoordig, nu ik in de bibliotheek werk, moet stellen. Kopen we het werk online of in print? Beide versies kopen of behouden is vaak te duur, maar voor sommige werken maken we een
uitzondering; toen de Loeb Classical Library online beschikbaar kwam, konden we
die niet niet kopen; het is soms ook wel handig om snel te kunnen zoeken en de
tekst altijd bij de hand te hebben, ook als je thuis bent. Maar wat doen we dan
met de LCL printboeken? Bij het oud papier zetten? Lijkt ons niet, want
classici hebben weliswaar laptops en tablets, zo ver zijn ze toch maar
meegeëvolueerd, maar willen toch ook graag de papieren versie erbij hebben. Die
boeken nemen echter wel plaats in de bibliotheek in. Plaats waar ook studenten
met hun laptop kunnen studeren. Of andere boeken kunnen staan, boeken die niet
online zijn.
Boeken weggooien, dat doen we ook bij de bibliotheek niet
graag. Sowieso gooien we nooit wat weg; wij deselecteren
– dan weet tenminste niemand wat we ermee bedoelen. Tijdschriften waar we een
online abonnement op hebben deselecteren, daar heb ik geen moeite mee. Maar
boeken, dat is een ander verhaal, vooral als het unica zijn. Daar kan ik geen
afstand van doen. En de bibliotheek gelukkig ook niet, want die heeft een
officiële bewaarfunctie.
Door de collega’s wordt daar wel eens meewarig naar gekeken.
‘Oude meuk’, zie je ze denken. Maar goed, hoe waardevol oude meuk kan zijn, daar weten classici alles
van. Ook als ze in een bibliotheek werken. Of misschien wel: juist als ze in
een bibliotheek werken.
Bibliotheek, lezen, onderwijs en ICT, allemaal zaken die mij na aan het hart liggen, dus ik hoefde er ook geen seconde over na te denken om me op te geven voor de (samen met het iXperium georganiseerde) inspiratiesessie over de eventuele inzet van robots in het onderwijs in de Openbare Bibliotheek te Nijmegen.
En ik heb er geen spijt van dat ik erheen ben gegaan.
Ik had al wel gehoord en gelezen over de biebrobotjes Robin en Bibi, maar om ze in het echt te zien is toch even een andere beleving. Want wat zijn ze schattig!
En wat kunnen ze al veel! Als je ze een plaatje voor hun ogen houdt met emoties van verdriet of verliefdheid, voeren ze daar een hele act over uit.
Aangezien het Valentijnsdag was, was het plaatje met het hartje natuurlijk het populairst.
Zie ter illustratie onderstaand filmpje, gemaakt door Wilfred Rubens, toen ik even met een van de robotjes aan het spelen was:
Tevens kunnen ze met je meelopen (hand in hand), tangodansen en een dansje op Gangnamstyle uitvoeren.
Wat ze in de bieb doen? Leven in de brouwerij brengen, de bibliotheek aantrekkelijker maken voor kinderen en jongeren, zodat ze überhaupt komen, wat langer blijven en wie weet ook nog een boekje meepakken; dit laatste effect heeft het gelukkig ook. Tijdens het formele gedeelte werd duidelijk dat er ook nog gezocht wordt naar andere mogelijkheden om samen met de robotjes aan leesbevordering te doen. Wij werden er als (onderwijs)publiek van harte toe uitgenodigd om daar ideeën voor aan te dragen. Want laaggeletterdheid, dat is wel echt een groot probleem in Nederland. Bijna twintig procent van de jongeren in Nederland is laaggeletterd, dat is toch schandalig!
Na het eten - jawel, warm eten in de bieb, altijd een geweldige ervaring, vooral omdat het eigenlijk niet mag natuurlijk - kwam er nog een aantal boeiende sprekers aan bod:
Pim Hasselager (associate professor cognitieve neurowetenschap en kunstmatige intelligentie aan de Radboud Universiteit), die ons er voor waarschuwde dat we robots niet moeten overschatten; ze lijken veel te kunnen, maar missen essentiële vaardigheden als het boerenverstand.
Mike Ligthart (promovendus aan de TU Delft), die iets (jonger en dus?) positiever was en goede resultaten boekte met het inzetten van sociale robots bij kinderen met autisme en kinderen met kanker (robots kunnen als maatje optreden bij voor kinderen traumatische behandelingen waar de ouders - bijvoorbeeld in verband met stralingsgevaar - niet bij mogen zijn)
Dianne Weersink (directeur Bibliotheek Gelderland Zuid), die inging op de bibliotheek als moderne lees- en kennisbevorderende ontmoetingsplek en het belang van het vinden van goede partners hierbij, bijvoorbeeld uit het onderwijs!
Het idee voor de inzet van social robots in de bieb kwam bijvoorbeeld van een student van de HAN.
Verder ging ze in op de zware reorganisatie die de bibliotheek heeft moeten doormaken. Tegelijkertijd bezuinigingen doorvoeren (ze heeft behoorlijk in de locaties en managementlagen gesneden) én vernieuwen, een ander soort personeel in dienst willen/ moeten nemen: innovatievere en initiatiefrijkere mensen. Een zware tijd was het, vindt ze ook zelf, maar ze is het einddoel voor ogen blijven houden en vindt dat ze er in geslaagd is de bibliotheek weer toekomstbestendig te maken; helaas gaat ze de bibliotheek nu alweer verlaten.
Het geheel werd afgesloten door storyteller Will van Geel, gewezen pastoor en docent religieuze en levensbeschouwelijke vorming aan de PABO.
Boeiende avond en veel stof (o nee, daar wilde de bibliotheek nou juist van af...) om over na te denken!
Zie hier ook het (uitgebreidere) verslag van Wilfred Rubens
Heb jij er al in je kennnissenkring ontmoet: brexitvluchtelingen?
Ik wel, en het waren landgenoten, witte Nederlanders nota bene. Ze woonden in Engeland, en zijn gevlucht voor de pesterijen (stenen door de ruiten en zo). Ik vind dat schokkend.
Mijn broer woont ook in Engeland; ik zou het gezellig vinden als hij terug naar Nederland zou komen, maar hij, zijn vrouw en kinderen zijn zo verengelst, dat ze misschien niet eens weten dat het Nederlanders zijn.
