Calamus perambulans

Door mijn ex-collega Harrie, die op z'n 65ste opnieuw aan het studeren is geslagen, en wel klassieke talen, was ik voorgedragen om een column te schrijven voor de studievereniging van klassieke talen, het Sodalicium Classicum. Zelf had hij er ook een mogen schrijven, en hij had besloten het stokje aan mij door te geven.

Ik was natuurlijk vereerd, maar vond het ook een beetje eng, want waar moet je het over hebben? Nou ja, boeken en bibliotheken natuurlijk, dat is wat ons uiteindelijk verbindt. Ik zal jullie ook mee laten genieten:

Classici en bibliotheken

Classici en bibliotheken, dat is een logische combinatie, want in bibliotheken staan boeken en classici houden van boeken.

Toen ik nog studeerde, kocht ik  nogal eens boeken, met name bij antiquariaten. Als zo´n antiquair doorhad wat ik studeerde, kreeg ik vaak te horen dat classici zo´n beetje de enige studenten waren, die er een eigen bibliotheekje op nahielden. De rest van de studenten deed vooral goede zaken bij de copyshops. Boeken kopen? Niet nodig, we kopiëren ze wel! Close reading doen we toch niet aan. Voor je het weet is het weer verouderd.

Tegenwoordig staan er ook veel teksten online, maar die halen het niet bij de echte boeken. Toch? Dat is de vraag die ik me tegenwoordig, nu ik in de bibliotheek werk, moet stellen.  Kopen we het werk online of in print? Beide versies kopen of behouden is vaak te duur, maar voor sommige werken maken we een uitzondering; toen de Loeb Classical Library online beschikbaar kwam, konden we die niet niet kopen; het is soms ook wel handig om snel te kunnen zoeken en de tekst altijd bij de hand te hebben, ook als je thuis bent. Maar wat doen we dan met de LCL printboeken? Bij het oud papier zetten? Lijkt ons niet, want classici hebben weliswaar laptops en tablets, zo ver zijn ze toch maar meegeëvolueerd, maar willen toch ook graag de papieren versie erbij hebben. Die boeken nemen echter wel plaats in de bibliotheek in. Plaats waar ook studenten met hun laptop kunnen studeren. Of andere boeken kunnen staan, boeken die niet online zijn.

Boeken weggooien, dat doen we ook bij de bibliotheek niet graag. Sowieso gooien we nooit wat weg; wij deselecteren – dan weet tenminste niemand wat we ermee bedoelen. Tijdschriften waar we een online abonnement op hebben deselecteren, daar heb ik geen moeite mee. Maar boeken, dat is een ander verhaal, vooral als het unica zijn. Daar kan ik geen afstand van doen. En de bibliotheek gelukkig ook niet, want die heeft een officiële bewaarfunctie.

Door de collega’s wordt daar wel eens meewarig naar gekeken. ‘Oude meuk’, zie je ze denken. Maar goed, hoe waardevol  oude meuk kan zijn, daar weten classici alles van. Ook als ze in een bibliotheek werken. Of misschien wel: juist als ze in een bibliotheek werken.

Lees ook: lustrum