Echo en de nostalgie

Gisteravond was de ene helft van de bezoekers van Tilburg van boven de 40 zich alvast luidruchtig aan het voorbereiden op het komende carnaval, de andere helft vermaakte zich nostalgisch in trance met Echo and the Bunnymen.

Jij mag raden tot welke groep ik behoorde.

Het was een mooi, uitgebalanceerd carnaval concert in 013 met veel klassiekers als The Killing Moon, Seven Seas en Lips like Sugar. Plus wat covers (The Doors, Lou Reed). Zanger Ian McCulloch was wat hees op het eind, maar dat droeg alleen maar bij aan zijn stoere, sexy uitstraling, een uitstraling die het publiek gedeeltelijk verloren was in de loop van de tijd (bierbuikjes en kale hoofden in plaats van zwart, perfect getoupeerd haar en ruige zwarte kleding, lange en leren jassen et cetera). Rook kwam alleen uit de rookmachines op het podium, dat er daardoor overigens heerlijk mysterieus uitzag. En zo hoort dat bij zo'n band.

Het leuke van de tegenwoordige tijd is dat er meteen een setlist beschikbaar is en er beelden van het optreden online staan. Kom, en geniet mee:

Verspilling

Terwijl er vaak wordt gezegd dat de universiteiten hun programma's moeten aanpassen aan de eisen van de moderne tijd en 'de markt', zou je het eigenlijk moeten omdraaien, zouden werkgevers meer gebruik moeten maken van de talenten van universitair geschoolden.

Deze moeten nu vaak vooral opdrachten uitvoeren en in strakke hiërarchische structuren werken, terwijl ze opgeleid zijn om dat nou juist niet volgzaam te doen en breder en analytischer (mee) te denken om de organisatie/ het bedrijf beter te maken. Managers vinden dat echter eng.

Dat beweert overigens niet zomaar iemand, maar een vooraanstaand LSE-econoom. Interessante kost, ook gezien de voorgenomen onderwijshervormingen in ons land.

Hence, the real skills gap resides in the types of employment available to workers created by the structural conditions under which work occurs. Much work that is currently available for college graduates is rather mundane and requires few skills beyond those delivered in elementary school or those that can be easily obtained on the job—“move that here,” “punch these buttons,” “fill out this form,” etc. The true gap here is not one of skills, which are in abundance, but one of underutilization of talent or underemployment.In other words, the skills gap actually runs the other way. It is employers who have not kept up with the improved skills and knowledge of university graduates over the decades. The managerially imposed hierarchy of jobs, the shrinking of the public sphere and the draconian features of a fast style of capitalism that disposes of workers at will means that workers in most places are not able to adequately utilize their knowledge for the betterment of the organisation they work for or society as a whole. They are merely hands to move and manipulate and minds to take and follow orders. They can be easily replaced as things shift about and can then be forced to join the precariat reserve labor force “making do” and waiting for a never arriving well-paying and stable job to come down the pike.

Gooi maar lekker weg, dat talent...

via

Agressieve beleefdheid

Al zo lang als ik me kan heugen, zijn we geabonneerd op de VPRO-gids. Onlangs kwam ik erachter dat de stukken die erin staan ook gratis online te vinden zijn, maar we willen de VPRO zo veel mogelijk steunen. Daarom ben ik ook nog extra steunlid.

Een van de eerste dingen die ik doe als de VPRO-gids op de mat is gevallen, is de columns van respectievelijk Esther Gerritsen, Arnon Grunberg en A.L. Snijders lezen. Dat zijn meestal fijne cadeautjes, zo vlak voor het weekend (de gids komt meestal op donderdag).

Pas was ik wat achter met lezen en had ik dus nog wat juweeltjes tegoed. Een column van vorige week van A.L. Snijders vond ik bijzonder charmant. Hij ging over Adriaan van Dis en met name de term die hij verzonnen had: agressieve beleefdheid. Net als Snijders vind ik dat een mooie vondst.Het is eigenlijk een oxymoron; de woorden spreken elkaar zo'n beetje tegen. Maar dat maakt de uitdrukking des te sterker.

Enfin, dit is wat A.L. Snijders er over zegt in z'n column:

In het 5 jaar later-gesprek met Jeroen Pauw komt Adriaan van Dis met een opmerking die mij doet denken aan Monte Carlo en het incident op het landelijke stationnetje: ‘Ik ben soms aardig, maar in mij zit ook een boze man, die ik niet toon, omdat ik geloof in aanvallende beleefdheid.’Aanvallende beleefdheid, daar heb ik nog nooit van gehoord. Hij legt het gelukkig uit. Als er weer eens gezeik is met vreemdelingen, vluchtelingen, jihadisten, en hij ziet bij de bushalte een vrouw met een lap over haar hoofd, dan groet hij haar nadrukkelijk, als teken dat hij niet wil dat zij apart gezet wordt. Hij ziet dat zo’n vrouw schrikt van zoveel vriendelijkheid, daarom noemt hij het aanvallende beleefdheid. De achterliggende idee is dat de kinderen en kleinkinderen van deze mensen in ons type maatschappij ‘vanzelf’ zullen losraken van de scherpe kanten van hun geloof, zoals dat ook met ons eigen christendom gebeurd is.Het is duidelijk, Adriaan van Dis is een vooruitgangsdenker. Mijn aard is pessimistischer, maar ‘aanvallende beleefdheid’ is een prachtige vondst, die ik misschien ook op het menu moet zetten.

Heerlijk, en zo veel malen te verkiezen boven het tegendeel (passieve agressiviteit). Nu nog even oefenen op het geaffecteerde stemmetje van de heer Van Dis....

Don't mention Macbeth

Hoe we er op kwamen, weet ik niet meer, maar op een gegeven moment hadden we het bij de Engelse les over bijgeloof bij theatermensen. En een van de stukken die acteurs in Engeland blijkbaar niet moeten noemen, is Macbeth, want dat brengt ongeluk.

Waarom dat is, daar verschillen de meningen over, maar waarschijnlijk is het omdat er zoveel tovenarij en geweld in het stuk voorkomt. Je kunt ze beter iets in de trant van een gebroken been toewensen.

Enfin, de Engelse lerares vond het wel een mooie gelegenheid om ons te trakteren op een stukje Blackadder, een hilarisch weerzien wat mij betreft:

Spectaculaire tentoonstelling hellenistische beeldhouwkunst

In de beeldhouwkunst kun je naar mijn mening pas echt goed zien hoe mensgericht de Grieken eigenlijk waren en tevens hoe de mensgerichtheid ze zich in samenhang met de technische mogelijkheden hebben ontwikkeld.

Kijk maar eens naar de vroegste Griekse beeldhouwkunst: een stijf, robotachtig poppetje:

Hierna, in de klassieke periode, kwam er steeds meer leven in de beelden, al waren het nog voornamelijk (schitterende) ideaalbeelden:

Maar in de Hellenistische (zeg maar laat-Griekse) tijd ging men pas echt los en kwam er ook emotie bij, en werden er ook onderwerpen als oude mannen, kinderen en dronken vrouwen bij de kop genomen:

Van deze beelden hebben we er niet veel over, want ze werden voornamelijk in brons gemaakt en dat kon in latere tijden goed gebruikt worden voor wapens.
Daarom is het behoorlijk spectaculair dat er nu een tentoonstelling is van de originele bronzen kopstukken uit de Hellenistische tijd die we - normaliter verspreid over behoorlijk wat musea - nog over hebben.

Jammer dat deze tentoonstelling niet in Nederland, maar in Washington is.

Maar gelukkig hebben we de video (inclusief mooie beelden van Griekenland) bij de tentoonstelling:

via

Studiobrugklas

Zou dat nou echt wat toevoegen, zo'n studiobrugklas? Een VWO-klas waarbij de nadruk weliswaar ligt op kennis vergaren, maar waarbij er extra aandacht komt voor het aanleren van bredere vaardigheden: presenteren, communiceren, computeronderwijs en de samenhang zien tussen de verschillende leervakken.

Tja, een excellente school heeft het 'uitgevonden', dus het zal wel een goed idee zijn.

Snipverkouden

He bah, ben ik me sinds woensdag toch snipverkouden. En ik vermoed dat ik dat die verkoudheid in de dagen ervoor heb opgelopen en wel tijdens de nieuwjaarswensen.

Moet ik niet meer doen dus: mensen een gelukkig nieuwjaar wensen. Want daar word ik blijkbaar heel verkouden van. Wat voortaan wel zou kunnen: dat we bij het wensen van een gelukkig nieuwjaar allemaal mondkapjes voordoen en plastic handschoenen aantrekken. Dat zal me pas een zalig nieuwjaar zonder loopneus en genies voor iedereen worden....

* het gaat inmiddels gelukkig al beter