Eén van de lezingen waar ik naar uitzag op de ECIL in Tallinn, was die over de opleiding tot bibliotheekdocent. In Keulen. Maar helaas viel de lezing (door Prof. Dr. Ursula Georgy) nogal tegen. Want de opleiding leek me nogal....saai. En/ want de presentatie was nogal....saai. Maar wel goed dat er zoiets opgezet is.
Of niet, want een vraag uit de zaal was heel gerechtvaardigd: is het niet beter dat wij als bibliotheekmensen ons mengen met andere professionals die hun basiskwalificatie onderwijs moeten halen? Leren we daar niet meer van?
In Duitsland is dat blijkbaar minder gewenst, omdat leraar daar echt een beschermd beroep is; je kunt je na een paar lesjes didactiek niet zomaar even docent noemen. Waar ook wel weer wat inzit.
Aan de andere kant: what's in a name? dan noem je jezelf toch gewoon bibliotheekinstructeur?
In ieder geval is deze discussie interessant in het licht van wat men in Nederland eventueel van plan is met het leraarschap te doen: het afschaffen van de (universitaire) lerarenopleidingen voor afgestudeerde academici en vervangen door zogenaamde in-service opleidingen en intensieve begeleiding door oudere collega's in het begin.
Maar of de kwaliteit dáár per se beter van wordt? En de oudere docent daar tijd voor heeft? Het opleiden van een jongere collega lijkt me ook geen sinecure....
In Duitsland zou het in ieder geval ondenkbaar zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten