'What do you think, should we worry about the future?'
Dat was één van de vragen op het mondeling examen Engels dat ik vandaag moest afleggen. Een lastige vraag, die ik in het Nederlands ook niet zo een-twee-drie zou kunnen beantwoorden. En dat was waarschijnlijk precies de bedoeling.
Ik moest mijn examen samen met een Italiaanse doen. Ze was heel zenuwachtig. En als ze zenuwachtig was, ging ze altijd heel hard en snel praten zei ze van tevoren. Ze kreeg dan ook meteen een waarschuwing dat ze te hard praatte in de wachtruimte. Ze overtrof de pubers die in de wachtruimte in groten getale aanwezig waren. Best knap. Maar ze zou zich proberen in te houden tijdens het examen, zei ze. Gelukkig maar.
En eerlijk is eerlijk, ze hield woord en een en ander kabbelde lekker voort tijdens ons mondeling. Slechts heel spordadisch kwam haar temperament even boven - vooral toen ze over haar familie begon - maar dat was wel grappig eigenlijk.
Ik heb me dus best vermaakt en toen door een van de examinatoren gevraagd werd wat mijn favoriete vakantieland was, heb ik volmondig Italië geantwoord.
We will see if that brought luck. I'm going to need it. Just like our future does....
2 opmerkingen:
E alora, hai parlato in italiano o inglesi?
Hoe gaat dar eigenlijk: mondeling engels? Is dat een gesprekje over je voorliefde van Italie waarover je in het engels een gesprek hebt?
Bv hoeveel je van Rome houdt en hoevaak je er was en in welke hoedanigheid?
Er zijn een paar vaste onderdelen bij het examen, namelijk plaatjes waar je individueel over moet praten (ik had er een over een kok en een paar leerlingkoks)en een gezamenlijk plaatje, of eigenlijk liever gezegd plaatjes, in ons geval de toekomst. Daar worden aanvullende vragen bij gesteld; dat is het moment waarop je een beetje zelf kunt sturen/ het onderwerp naar je toe kunt trekken. Ik vond het wel passend het onderwerp naar Italië (en Rome)te trekken, dan werd het gesprek tenminste sfeervol ;-)
Een reactie posten