Klassieke bijeenkomst in Nijmegen

overleg klassieke vakreferenten met zwoegende notulist

Gisteren mocht ik gastvrouw zijn voor het landelijk overleg vakreferenten klassieke talen en cultuur in onze UB. Helaas had ik me voor de oorspronkelijk geplande bijeenkomst in januari moeten ziekmelden, zodat we de vergadering hadden moeten verzetten, en uit wraak hadden zich voor deze bijeenkomst ook een paar mensen afgemeld. Nou ja, wraak, het is gewoon griepseizoen...

En zo zaten we dus met een select gezelschap bijeen om over het wel en wee van de klassieke collecties te praten. Ik heb het niet geturfd, maar durf er toch gif op in te nemen, dat het woord reorganisatie bij dit overleg het vaakst viel, op de voet gevolgd door digitalisering en deselectie, overplaatsing, natuurlijk verloop en ontdubbeling. Barre tijden met veel mogelijkheden en nog veel méér beperkingen.

En natuurlijk heb ik de klassieke vakspecialisten, nadat we heerlijke Groningse koeken verorberd hadden, rondgeleid in onze UB. Het is grappig om met andermans ogen door de verschillende ruimtes te lopen. Eén van de deelnemers merkte bijvoorbeeld op dat het leek dat het lekte in onze onvolprezen Learning Zone; hij doelde op het getik op de computers; ik weet nu al dat ik nooit meer in deze ruimte zal komen zonder daar met een glimlach aan te denken. En nooit zal ik ook vergeten dat een der deelnemers dacht dat de servetten met in het logo van de universiteit de Latijnse woorden 'in dei nomine feliciter' in de refter daar speciaal voor ons neergelegd waren. Dát zou trouwens pas attent geweest zijn!

De volgende keer, op 9-10-12 (classici houden nu eenmaal van mooie reeksen), spreken we af in de VU, alwaar we tevens afscheid zullen nemen van de oudste deelnemer aan dit overleg, die er dan 42 dienstjaren op heeft zitten.

Tekenend is dat hij niet vervangen zal worden; hij is dan ook onvervangbaar.