Het publiek bestond vrijwel uitsluitend uit Iraniërs, wat natuurlijk te verwachten was. De Iraniërs zijn zelf ook een bezienswaardigheid: de vrouwen voor dit soort gelegenheden stuk voor stuk uitermate sjiek gekleed (hoge hakken, glitters en veel make-up) en de mannen keurig in pak (zonder colbert, want het was héét). Naast onze kinderen waren en nog 2 kinderen: ook die keurig in pak.
Eigenlijk vielen we dus een beetje uit de toon, hoewel, ik had voor de gelegenheid een lange rok aangedaan. Maar geen glitterbloes of hoge hakken.
Naast mij zat een jonge vrouw, die meteen met enig medelijden naar mijn kinderen keek. Ja, ik moest vroeger ook altijd mee met mijn ouders naar concerten, zei ze; eigenlijk vond ik daar niet zo veel aan. Maar nu vind ik het prachtig en ik ben blij dat mijn ouders dat aan mij meegegeven hebben. Zij vertaalde de teksten een beetje voor ons; met name als er bij de zang geklapt werd. 'Hij zingt nu: waarom mogen wij niet van de wijn genieten als er wijn is, en waarom niet van het graan als er graan is.' Dit soort teksten zijn veel Iraniërs natuurlijk uit het hart gegrepen. En zodoende werd het absoluut niet saai voor de kinderen en zeker niet voor ons en mijn mans ouders.
De concertfoto is wat wazig, want er was op de een of andere manier veel rook in de zaal; om ons dorst te laten krijgen?
3 opmerkingen:
Ah, je hebt genoten. Dat is het belangrijkste. Veel in concertzalen is geen ongewoon verschijnsel, was pas naar twee concerten in Amsterdam geweest. En dan is er die onvermijdelijke rook. Alsof er veel gerookt wordt.
Ja, wat is die rook toch? Weet jij dat?
Die rook spuiten ze express de zaal in voor de sfeer. Tenminste dat heb ik vaak bij optredens gezien.
Een reactie posten