Ontkerst

Het is weer zo ver. We zijn ontkerst.

De boom is leeggehaald en in de tuin gezet om eenzaam op ophaling te wachten; als groente-fruit-en tuinafval zal hij worden gedeporteerd naar duistere, onaangename plekken. Ik hoop dat hij nog een beetje kwaliteit van leven zal hebben doordat hij nog vrienden van vroeger ontmoet.

De ster is van het raam, de sierverlichting in de kast opgeborgen.

De kerst- en nieuwjaarskaarten hangen er nog als stille getuigen van de sfeervolle tijden. Sommige kaarten zijn ook uitdrukkelijk gestuurd als nieuwjaarskaarten en het is pas 3 januari, dus zonde om ze nu al weg te doen.

Überhaupt zonde om ze weg te doen. Het zijn de leuke, kleine kadootjes rond kerst en oud en nieuw. De eerste kwam dit jaar al voor Sinterklaas. Hij was van een Chinees meisje uit de klas van mijn kinderen. En al snel daarna volgden nog meer kaartjes. Grote, kleine, met glitter, zonder glitter. De voorpret begint al bij het openen van de enveloppe; die lijkt een beetje op blanco inpakpapier. Anders dan bij een kadootje weet je alleen nog niet wie de gever is. Het is een vermakelijk spel om te raden van wie het kadootje zal zijn. Van tevoren weet je al dat er ook dit jaar weer een stuk of 5 bij zijn die zelfgemaakt zijn. Van creatieve vrienden.

De origineelste was ook dit jaar weer van onze (niet voor niets) beste Lentse vrienden.

De kaart was blanco, in de vorm van een vrouwelijke engel die door een mannelijke engel bevrijd wordt van een slang met een muis in z'n bek. Er zat een gouden strik omheen. We probeerden 'm open te maken, maar dat lukte niet meteen; de gouden strik bleek van ijzerdraad. Gelukkig was de kaart zo ontworpen, dat je 'm er ook omheen kon buigen. Ik weet niet of dat de bedoeling was, maar in ieder geval opende de kaart zich.

De tekst luidde als volgt:

Een Talmoedische spreuk zegt over onze gehechtheden en gewoonten: "Passie begint als spinnendraad, maar eindigt als dikste kabel".
Ben jij een Ariadne (zorgvuldig ontrafelen) of meer een Alexander (doorhakken)?
En dat gevolgd door de nieuwjaarswens, waarbij de lezers inzicht en besluitvaardigheid wordt toegewenst bij alles wat hij/ zij in 2009 moet ontwaren, uitpluizen of ontbinden.


En de kaart van Enig, die is ook altijd een feest. Met name omdat er altijd een uitgebreide handgeschreven brief bij zit. In de brief van dit jaar reageerde ze onder andere op het pakketje uitgeprint materiaal van dit blog met betrekking tot haar verjaardag(http://theeheeftzoveelcharme.blogspot.com/2008/11/enigs-verjaardag.html).

Ze voelt zich zeer vereerd om een plekje in de cyberspace in te nemen en toont zich tevreden met de nickname. Bovendien blijkt ze wel degelijk onze mailwisseling te hebben gevolgd en zelfs af ten toe te dammen op het internet. Ze is namelijk vastberaden om mijn kinderen te verslaan in september, als ze weer naar Nederland komt. Yo, nooit gedacht!

Verder schreef ze dat ze nog steeds niet van automatisering houdt en blij is dat er tegenwoordig een student informatica bij haar en haar collega's in de biblotheek aanwezig is om de meer technische vragen van de studenten op te lossen. Een prima oplossing, lijkt me zo.


En verder zaten er dit jaar ook kaarten bij in de vorm van een kerstbal, die je zo in de boom kon hangen (erg praktisch!) en natuurlijk kaarten van mensen die je niet zo vaak ziet en bijvoorbeeld al langdurig ziek blijken te zijn of juist hele leuke dingen meegemaakt hebben, of gezamenlijke herinneringen ophalen aan het vorige jaar.

Kaartenschrijvers, bedankt!