Eigenlijk vond ik het wel veel geld, 18 euro voor een livestream van een eenmalig soloconcert van Nick Cave. Twee keer de prijs van een film in de bioscoop op groot doek. Dus mijn eerste afweging was om 'm maar niet live mee te maken; het concert zou one way or the other toch wel online komen. En bovendien is Cave ook niet armlastig of zo. De livestream had hij best wat goedkoper kunnen aanbieden aan de trouwe fans, waar hij altijd zo hoog over opgeeft. Maar ja, exclusiviteit, die moet wat kosten hè? Anders lijkt het zo goedkoop. En hij had zelf natuurlijk ook kosten: een mooi pak, het afhuren van het Alexandra Palace in Londen en de beroemde cinematograaf Robbie Ryan, om maar eens wat te noemen.
En ineens had ik die donderdagmiddag 23 juli een 'ach wat, fuck it' moment. Ik had toch niets te doen die avond, en zou bovendien alleen zijn, dus dan is een beetje stijlvol vermaak uitgevoerd door je favoriete artiest nooit weg. Alleen dat streamen, dat zou via een app moeten gebeuren en het was nogal een bureaucratische exercitie om je (via DICE) te registreren voor het eenmalige concert. Maar goed, ik had vakantie en wat is dan een half uur van je tijd? En uiteindelijk, ach wat attent, zelfs een persoonlijk SMS'je van the black boss. Wie wil dat nou niet ontvangen?
Nu heb ik 45 minuten van tevoren helemaal geen e-mail gekregen, maar dat de code werd gelukkig ook nog per sms door DICE gestuurd, en ik had de app al op de iPad gedownload, dus dat was easy peasy. Via de laptop zou het een ramp geworden zijn, want dat liep helemaal vast, las ik later bij sommige andere fans. Tja, en dan voel je je helemaal bekocht. Zelf had ik een heerlijke avond met het beluisteren van oude en nieuwe songs in een nieuw akoestisch jasje plus nog een splinternieuw nummer: Euthanasia.
Kortom mensen, ik was er bij! Een magische anderhalf uur exclusiviteit en stijl. Prachtige opnames van de maestro achter zijn vleugel in het fantastisch (natuurlijk) verlichte Alexandra Palace. Heel even opgetild uit de corona-ellende door de Zwarte, maar toch warme God.
Nu jij nog! En je hoeft er niet eens voor te betalen, want het is uiteraard al online te bekijken - zie hieronder. Ik zou zeggen: reserveer lekker een avond voor jezelf en laat je meevoeren door de magische stem en poëtische teksten van de man achter de piano in de fraai verlichte enorme coronaruimte:100 meter koele afstand in een zaal waarin het normaal krioelt van de mensen - en toch vol warmte en intimiteit door het camerawerk, wat een prestatie!
Nu jij nog! En je hoeft er niet eens voor te betalen, want het is uiteraard al online te bekijken - zie hieronder. Ik zou zeggen: reserveer lekker een avond voor jezelf en laat je meevoeren door de magische stem en poëtische teksten van de man achter de piano in de fraai verlichte enorme coronaruimte:100 meter koele afstand in een zaal waarin het normaal krioelt van de mensen - en toch vol warmte en intimiteit door het camerawerk, wat een prestatie!
Euthanasia I look for you underneath the damp earth
I look for you in the night sky
I look for you underneath the thorn bush
I look for you in the old city
And in looking for you I lost myself
Lost myself in time
Lost myself under the damp earth
Lost myself in the night sky
Lost myself underneath the thorn bush
Lost myself in the old city
And in losing myself I found myself
I found myself in time
Found myself in time
Oh when you stepped out of the vehicle
And attached yourself to my heart
It was a kind of dying
Kind of dying of time
Dying of time
And I fled from the old city
Fled underneath the thorn bush
Fled into the night sky
Fled underneath the damp earth
Where I passed through a doorway
And found you, sitting at the kitchen table
And smiling
That smile, that smile that smiles
That smile, that smile that smiles
That smile that smiles that smiles
Smiles just in time
Geen opmerkingen:
Een reactie posten