Niet dat er regelmatig berichten zijn over corona-uitbraken bij yogascholen, maar toch moet er sinds een paar weken ook bij onze yogales op QR-codes gecontroleerd worden. We beginnen daardoor standaard 5 minuten later, want het heeft nogal wat voeten in de aarde, dat scannen van die codes. Niet iedereen heeft dit felbegeerde doolhofje namelijk op de telefoon en de smartphone van de yogajuf is niet in staat de papieren codes te lezen.
'Nou ja, vooruit maar', klinkt het dan ook meestal na zo'n mislukte poging, 'zo'n vaart zal het niet lopen met die controles. Maar probeer de volgende keer toch maar een code op je telefoon te hebben, want áls ik een boete krijg, dan moet ik twee jaar voor niets werken'. En dat willen we haar natuurlijk niet aandoen; bij de yoga zijn we namelijk altijd lief voor elkaar.
Van stilte tijdens de les is sindsdien echter geen sprake meer; om het kwartier gaat er wel een telefoon af. De vliegtuigmodus op je telefoon vinden is toch altijd nog moeilijker dan in de hondhouding staan.
Besmettingen zijn er evenwel nog niet gemeld. Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gekregen. De ruis (nou ja ruis) nemen we voor lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten