Potje(slatijn) uit Lent

Toch wel spectaculair, een potje uit Lent dat de landelijke pers haalt. Maar het is dan ook een spectaculair potje: eentje uit de zevende eeuw voor Christus met inscriptie. De letters van het opschrift zijn weliswaar onleesbaar, maar een kniesoor die daar op let, want het schrift was eigenlijk nog helemaal niet aangeland in onze streken in deze tijd.

Dat het potje hier gemaakt is, kan men zien aan de klei die gebruikt is. Het waarschijnlijk dat de (nep)letters er op gekrast zijn door iemand die op een van z'n (handels)reizen wel eens schrifttekens had gezien en ze uit z'n hoofd heeft nagetekend. Of door iemand die vanuit meer ontwikkelde gebieden naar het noorden verhuisd is. Daar kan men slechts naar gissen, en dat is wat archeologie zo leuk maakt: die raadsels!

Het lijkt een beetje alsof een kleuter de letters van z'n grote broer of zus probeert na te krassen: 'kijk, ik kan ook schrijven!'

Een bijzonder dorp toch, waar we in wonen. Vooruitstrevend ook.

Peitho

Zoals jullie ongetwijfeld allemaal weten, is Peitho de godin van de overtuiging(skracht). Een mooie naam voor het nieuwe retoricacentrum dat gisteren op de Radboud Universiteit geopend is. En hoe!

Een programma met maar liefst 12 sprekers van formaat, van burgemeester tot jurist tot rapduo tot ritueel begeleider. Allemaal doen ze iets met retorica, allemaal maken ze gebruik van logos, pathos en ethos in hun beroep. En allemaal bezitten ze de eigenschappen van een aap, hond en poes, de drie attributen van Peitho die in het logo van het nieuwe centrum verwerkt zijn: nieuwsgierigheid, betrouwbaarheid en alertheid.

Logisch toch dat er op de universiteit een retoricacentrum is? Een universiteit is toch dé plek waar debat gevoerd wordt/ moet worden? Maar ja, het was er dus nog niet. En nu is het er wel, onder de bezielende leiding van Bé Breij.

En het is hard nodig, ten tijde van polarisatie en fake news.

Leuk dat Özcan Akyol er ook was, iemand die goed kan spreken én schrijven en altijd voor vuurwerk weet te zorgen. In dit geval zat ik daar middenin, want ik was de enige uit het publiek die geen krantenabonnement had (net opgezegd, want we hadden geen zin meer in het papier en de scooterboy die de ons elke ochtend rond half zes wakker maakte met zijn ronkende motor; bovendien hadden we weer een papieren abonnement genomen voor onze dochter die er nooit een blik op geworpen heeft). De rest had natuurlijk gewoon de NRC en Volkskrant en sommigen de Gelderlander.
Akyol ('mensen hebben geen feiten meer nodig om een mening te vormen') schrijft zelf voor het AD, dat hij geen beste krant vindt, maar er tóch voor schrijft om het volkse publiek te bereiken (een miljoen lezers buiten mijn eigen bubbel tegenover iets van de honderdduizend lezers van bijvoorbeeld de NRC die ik anders zou hebben en niet overtuigd hoeven te worden van dingen die ze zelf ook wel weten en snappen).

En burgemeester Bruls, die enkele dagen daarvoor in de Gelderlander door Breij terecht al overladen was met complimenten om zijn retorisch talent.

Aan elk van de sprekers was gevraagd zijn of haar speech in de prachtige nieuwe theaterzaal C af te sluiten met een slogan/ sententia/ lumen. Aan het eind konden wij als publiek stemmen op de beste of meest pakkende. Dat werd Aandacht maakt alles mooier van Rita Vruggink, waar ik het op zich wel mee eens ben.

Maar natuurlijk vond ik de Festina Lente van Bruls het treffendst.

Verslag door de Vox

RU Hack-proof?

Supertrots zijn we, dat-ie eindelijk af is: onze zogenaamde privacymodule. RU Hack-proof is de officiële naam, met verwijzing naar de Radboud Universiteit, dat vonden wij wel een leuk grapje.

In deze e-learningmodule leren studenten hoe ze hun eigen persoonsgegevens (en die van anderen) zo goed mogelijk kunnen beschermen tegen de grote boze internetwereld, die vol zit met sneaky bedrijfjes en personen die het op hun persoonlijke data gemunt hebben en er - als ze niet oppassen - mee kunnen doen wat ze willen. En dat laatste willen zij dan waarschijnlijk weer niet!

Mocht het leuk vinden om 'm te zien, en wie weet nog wat van opsteken, dan kun je hem hier bekijken.

Memories

Het was weer een gedenkwaardig Limburgweekend, dit keer helaas ook letterlijk. Want we konden er natuurlijk niet omheen om onze Limburgse vriend Philip te herdenken. Het was voor het eerst dat hij er niet bij kon zijn, en ook nooit meer bij zal zijn. Dat was confronterend en moeilijk; de laatste keer vorig jaar was ook echt zijn laatste keer, al wisten we dat natuurlijk eigenlijk al wel (maar konden we het gewoonweg niet geloven). Ter ere van hem hebben we op zaterdagavond een wensballon opgelaten, iets wat hij vorig jaar zelf had willen doen, maar door de vermoeidheid niet aan toegekomen was. We hopen dat hij hem bereikt heeft. En Philip, vanaf deze plek, je was er op deze manier dus toch bij!

Verder hebben we weer veel gewandeld (het Geuldal blijft mooi) en Vaals (geocaching) en Kerkrade bezocht. Kerkrade de laatste dag, voor glowgolf en Happy Italy, twee nova voor ons classici. We moeten immers met onze tijd mee. Met behoud van het goede, hopelijk.

Smartphoneverbod op de campus?

Het maakte de tongen lekker los, de mededeling van de rector magnificus dat het college van de Radboud Universiteit overweegt om een smartphoneverbod op de campus in te stellen.

Ook bij ons thuis - we hadden de kinderen toevallig bij ons op het eten. 'Je kunt WhatsApp en Instagram toch ook gewoon op je laptop checken? Gaat niets uithalen en alleen maar irritatie opwekken. En hoe willen ze dat gaan controleren dan? We zijn toch geen middelbare scholieren meer?' Ik vrees dat het vrij valide argumenten zijn. Ze (en ook de docenten) zullen er vooral mee om moeten leren gaan. Je mag toch hopen op énig zelfreinigend vermogen.

Toen ik het bericht las, dacht ik overigens dat het een late 1 aprilgrap was. Want hoe wil men dit bijvoorbeeld rijmen met de door het college goedgekeurde aanschaf van Mentimeter, de studentactiveringsapp? Om maar eens iets te noemen.

Het laatste woord zal er nog niet over gezegd (of getwitterd) zijn.