Zoals jullie ongetwijfeld allemaal weten, is Peitho de godin van de overtuiging(skracht). Een mooie naam voor het nieuwe retoricacentrum dat gisteren op de Radboud Universiteit geopend is. En hoe!
Een programma met maar liefst 12 sprekers van formaat, van burgemeester tot jurist tot rapduo tot ritueel begeleider. Allemaal doen ze iets met retorica, allemaal maken ze gebruik van logos, pathos en ethos in hun beroep. En allemaal bezitten ze de eigenschappen van een aap, hond en poes, de drie attributen van Peitho die in het logo van het nieuwe centrum verwerkt zijn: nieuwsgierigheid, betrouwbaarheid en alertheid.
Logisch toch dat er op de universiteit een retoricacentrum is? Een universiteit is toch dé plek waar debat gevoerd wordt/ moet worden? Maar ja, het was er dus nog niet. En nu is het er wel, onder de bezielende leiding van Bé Breij.
En het is hard nodig, ten tijde van polarisatie en fake news.
Leuk dat Özcan Akyol er ook was, iemand die goed kan spreken én schrijven en altijd voor vuurwerk weet te zorgen. In dit geval zat ik daar middenin, want ik was de enige uit het publiek die geen krantenabonnement had (net opgezegd, want we hadden geen zin meer in het papier en de scooterboy die de ons elke ochtend rond half zes wakker maakte met zijn ronkende motor; bovendien hadden we weer een papieren abonnement genomen voor onze dochter die er nooit een blik op geworpen heeft). De rest had natuurlijk gewoon de NRC en Volkskrant en sommigen de Gelderlander.
Akyol ('mensen hebben geen feiten meer nodig om een mening te vormen') schrijft zelf voor het AD, dat hij geen beste krant vindt, maar er tóch voor schrijft om het volkse publiek te bereiken (een miljoen lezers buiten mijn eigen bubbel tegenover iets van de honderdduizend lezers van bijvoorbeeld de NRC die ik anders zou hebben en niet overtuigd hoeven te worden van dingen die ze zelf ook wel weten en snappen).
En burgemeester Bruls, die enkele dagen daarvoor in de Gelderlander door Breij terecht al overladen was met complimenten om zijn retorisch talent.
Aan elk van de sprekers was gevraagd zijn of haar speech in de prachtige nieuwe theaterzaal C af te sluiten met een slogan/ sententia/ lumen. Aan het eind konden wij als publiek stemmen op de beste of meest pakkende. Dat werd Aandacht maakt alles mooier van Rita Vruggink, waar ik het op zich wel mee eens ben.
Maar natuurlijk vond ik de Festina Lente van Bruls het treffendst.
Verslag door de Vox
Geen opmerkingen:
Een reactie posten