Baetulo

Pas een paar dagen voor ons vertrek kwam ik er achter dat er in Badalona (zie vorige bericht) een Romeins museum is. Sterker nog, dat Badalona vroeger een Romeinse stad was: Baetulo.

Natuurlijk kon ik het niet laten een bezoek aan het museum te brengen. En voorwaar, het museum viel niet tegen. In opzet deed het een beetje denken aan de Basilica Cisterne in Istanbul waar ik twee jaar geleden was; dat komt waarschijnlijk door de bruggen die over de resten heenlopen.

Ik was de enige bezoeker in het museum, maar toch voelde ik me niet alleen. Dat kwam door de geluidsbeleving die men had toegevoegd. Verschillende geluiden in verschillende delen van het museum: geluid van water op de brug over de resten van de thermen, marktgeluiden bij de winkeltjes, dierengeluiden bij de veemarkt etc. De dialogen waren in het Latijn.

Wel jammer dat de bijbehorende tuin van Quintus Licinius en het huis van de dolfijnen net verbouwd werden. Want die had ik natuurlijk graag willen zien. Dat ze gesloten waren had ik overigens wel begrepen van de meneer aan de balie, maar waarom en hoe lang kon hij mij niet duidelijk maken omdat hij geen Engels sprak en ik geen Spaans.

Gelukkig had de receptionist van ons appartementencomplex het met mij te doen (en wilde hij de informatie ontfutselen voor de rest van zijn klanten). Hij belde de baliemedewerker van het museum en die vertelde hem in vloeiend Spaans (en de receptionist mij weer in gebrekkig Engels), dat de tuin en het huis momenteel gerenoveerd werden en in september pas weer opengingen. Als ik mijn toegangskaartje voor het museum zou bewaren, zou ik er gratis in mogen, ook over een jaar nog.

Tja, nu moet ik dus volgend jaar terug.