Droeve dag

Het was een droeve dag, maar ook een mooie dag. Sowieso een dag met botsende emoties, want mijn zoon was jarig en tegelijkertijd had ik een begrafenis, de vader van een dierbare vriend was namelijk overleden. De dierbare vriend (en zijn zus) hielden een indrukwekkend praatje over hun vader, evenals zijn dochtertje (zijn zoontje durfde bij nader inzien niet, iets wat ik me heel goed kan voorstellen).

Eigenlijk kende ik zijn vader alleen van een afstand, wel eens bij verjaardagen ontmoet en zo, maar door de woorden van mijn vriend en zijn zus kwam hij prachtig tot leven. En natuurlijk moest ik huilen. En natuurlijk was ik vergeten zakdoeken mee te nemen, had niet verwacht dat het zo heftig zou worden. Waarschijnlijk komt het de hele dag ook niet meer goed.

En de verjaardag van onze zoon dan? Ach, die hadden we gisteren al uitgebreid gevierd met opa en oma; vandaag gaat hij met vriendjes naar de film en morgen en zondag krijgt hij nog meer bezoek.

Maar toch zal de avond waarschijnlijk ook nog een droef staartje krijgen, want de jeugdleider bij het dammen heeft plotseling zijn functie neergelegd. En jeugddamleiders zijn......onvervangbaar!