Bijles

Voor de eerste keer weer na jaren heb ik gisteravond bijles Latijn gegeven. Aan een meisje van de eerste klas van het gymnasium. Het was geweldig om weer eens te doen. Ze kende er alleen niet veel van. En bovendien was ze vergeten dat ik zou komen.

Maar we hebben toch een dolle avond gehad. Ik heb haar vooral het plezier in het Latijn proberen bij te brengen; dat lijkt me toch wel de basis. De grammatica was iets moeilijker; ik kan niet in 2 uur een heel jaar goed maken natuurlijk. Maar ik heb uiteraard mijn best gedaan.

Tja, en toen de woordjes. Vreemd genoeg bleek dat eigenlijk het grootste struikelblok. De lerares had de woorden ook niet tot leven gebracht, er verhalen bij verteld, en voorbeelden uit andere talen bijgehaald, zodat ze zouden beklijven. Dat heb ik wel gedaan uiteraard. Want dat is het mooiste wat er is.

Maar, vroeg ik, zit er geen woordoverhoorprogramma bij de methode? Ja, die was er wel, maar met hele flauwe spelletjes (niveau groep 3). Intussen was vader binnengekomen. Die googlede de naam van de methode. Het was niet de officiële site van de methode zelf, maar er zat een uitstekend woordoverhoorprogramma bij. Waarschijnlijk door een ijverige leraar of leerling in elkaar geknutseld.

Het meisje wilde er eerst niet aan (het was namelijk een idee van haar vader en dus bij voorbaat afkeurenswaardig; de juf had toch de naam van de officiële site doorgegeven), maar toen ze merkte dat ik er ook enthousiast over was, is ze toch maar begonnen met de woorden via het programma tot zich te nemen. En binnen een minuut was ze om.

Vandaag had ze proefwerk. Ik ben zo benieuwd of het haar nu wel gelukt is om een voldoende te halen!