Onze Martin overleden. De oude Grieken zeiden het al: degene die de goden liefhebben, halen ze liefst vroeg. Naar de hemel mag ik hopen!
Het was een bijzondere man en dat was-ie. Je merkt dat aan de enorme media-aandacht die zijn overlijden krijgt. Ook het condoleanceregister van de Volkskrant was al heel gauw heel goed gevuld. Eén reactie vond ik toch wel heel hartverwarmend:
Lieve mevrouw Bril
Mijn man tweede kerstdag met een gediagnosticeerde hersentumor overleden en ik lagen samen op de bank naar uw man te kijken bij de wereld draait door. Wij houden van uw man en schrokken zeer van zijn toen veranderde uiterlijk. U en uw kinderen die ik niet ken zijn vaak in mijn hoofd omdat de dood van uw man eraan kwam. Na het nieuws vandaag ben ik uit mijn gewone doen en sta nu vooru met lege handen. Straks in het leven van alledag kan ik u, indien u dit wenst, een verblijf met uw gezin in mijn huis in Griekenland aanbieden. Schroom niet om dan contact op te nemen. Wij hadden uw man zeer lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten