Het was even spannend of ik het heuptechnisch al zou kunnen redden toen ik de kaartjes voor de happening bestelde, maar het leek me dat ik de kaartjes makkelijk kwijt zou kunnen als ik NIET zou gaan. Maar dankzij mijn allerliefste Cavemate Karen is het allemaal gelukt.
We hadden niet het onderste uit de kan gehaald door 's ochtends ook nog naar de signeersessie van beide heren in de Atheneum Boekhandel te gaan, maar zonder was ook mooi. Na afloop hebben we nog wel even de droneshow ter ere van het 150-jarig bestaan van het Van Goghmuseum meegepikt.
Maar eerst dé (talk)show dus.
Die bestond uit een interview van Seán O'Hagan met Nick Cave naar aanleiding van het boek Faith, hope and carnage. En Cave zou Cave niet zijn als hij niet meteen een grap had gemaakt bij binnenkomst: 'Are these the good seats or the bad seeds?' tegen het publiek dat achter hem op het podium zat. En ook ons, die voor hem zaten begroette hij hartelijk: 'you're all that smart dressed up!' De man heeft het vermogen om het te doen lijken alsof hij ons allemaal persoonlijk aankeek, zelfs de mensen op het balkon, waar wij niet zaten, nee, wij zaten op de derde rij in het midden, de best denkbare plaatsen.
Later bleek dat wij zo'n beetje tussen de fanclub (de Vortex, naar de song) zaten. Die hadden logischerwijs op net zulke topplaatsen gemikt als wij. En in tegenstelling tot ons waren zij wel naar de signeersessie geweest, zoals ze breed uitgemeten hebben op Instagram; daar herkenden we zo ook van, hoewel sommigen ook Vortex-tshirts hadden. Wat een feestje! Eerst een mooi interview door Seán, die niet altijd goed te verstaan was (Iers accent en neiging tot mompelen) en daarna was het publiek aan de beurt om vragen te stellen.
Ik weet niet wat er in mij gevaren was, maar ik was de eerste die een vraag stelde, namelijk waarom hij niet af en toe stukjes in het Latijn zong; ik vond dat wel bij hem en zijn (bijbelse) teksten passen namelijk. 'In het Latijn zei je? Een taal die niemand verstaat? Ik heb wel eens in het Frans gezongen, maar beheers die taal niet, dus dat was fonetisch. Bovendien zou ik dan net een Italiaan lijken waarschijnlijk'. 'Je zou de vertaling erbij kunnen leveren of ik zou het voor je kunnen vertalen', probeerde ik nog, maar hij wou er niets van weten. Misschien heb ik echter wel een zaadje bij hem geplant en komt hij binnenkort met een Ave Susia. Na mij waren er nog een stuk of twintig mensen die een vraag stelden, de een interessanter dan de ander. Degenen die meer een verhaal wilden vertellen dan een vraag stellen werden handig door hem afgekapt: 'one sentence question please'.
Behalve één vrouw. Ze zat op het balkon en wilde, zo zei ze, écht een goed verhaal vertellen. Hij liet haar half geamuseerd maar even. En daar kwam het verhaal hoor. Ze was vier jaar oud en was voor het eerst in de kerk. Ze had echter geen idee wat ze zich bij God moest voorstellen en op een of andere manier bedacht ze dat hij wellicht in de orgelpijpen zat en daar als het ware uitkringelde. Wat hij daarvan vond. 'God is voor iedereen anders, dus als jij denkt dat hij uit de orgelpijpen komt, dan is dat oké'. Zelf had hij al meerdere keren uitgelegd dat hij zowel wél als niet in een God gelooft. Dus ja, een god uit een oorgolpijp behoort dan ook tot de mogelijkheden.
Een man uit het midden van de zaal wilde ook een vraag stellen, maar voordat hij daar aan toekwam, zei Nick dat hij hem herkende van de signeersessie en dat hij zich herinnerde dat hij een hele leuke vrouw had. Luid gelach natuurlijk. Een andere vragenstelster vroeg hij rechtop te gaan staan. 'Maar ik sta al rechtop, ik ben alleen wat klein!' Tja, daar moest hij zich even charmant voor verontschuldigen. Wat de vraag precies was weet ik niet meer, maar het was in ieder geval 'a big question for such a little person'.
Wat mij betreft had Nick Cave de voorstelling mogen afmaken door nog wat te spelen - hij was immers toch in het Concertgebouw - maar dat zat er helaas niet in. Dan maar wachten op de volgende CD, die volgens hem in niets lijkt op zijn vorige werk en dat was ook het enige wat hij erover kwijt wilde.
Verslag van de signeersessie door het Parool (zie ook hier)
Foto-impressie door de organisatie (Brainwash)
Been to Nick Cave’s talk yesterday in Amsterdam about his book / interview ‘Faith, Hope & Carnage’ with Seán O’Hagan. Change & loss was the constant in his talk. Honest & true. It reflected a lot with me. @nickcave #nickcave pic.twitter.com/n5QktiM7L7
— Jeroen (@whepper) June 3, 2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten