Als je de beste collega's ter wereld hebt, weten ze waar je van houdt. 'Logisch', zul je misschien zeggen, 'je zit de hele dag met ze op een kamer.'
Dat is misschien waar, maar het is geen enkele garantie natuurlijk. De collega's hadden aan kunnen komen met bloemen (houd ik van), plantjes (houd ik ook van), boeken en boekjes, daar houd ik zeker van. En dat weten ze. Maar het gaat om het specifieke, het scherpe, het precíes in de roos schieten.
Dinsdag kwamen ze op bezoek en dinsdag verscheen ook de nieuwste roman van Ilja Leonard Pfeijffer. Mijn collega's zouden mijn collega's niet zijn als ze niet precies dáár mee aankwamen. En ze moesten moeite doen; toen de eerste collega op het station aankwam, was de zending nog niet binnen. Meteen appte ze de tweede collega (de meeste van de collega's van mijn team komen met de trein), dat hij het boek moest proberen te bemachtigen; deze collega is van de iets latere shift, ook dat soort dingen weten we van elkaar. En ja, het was gelukt. Maar daar bleef het niet bij; ze hadden ook nog bier (Oedipus natuurlijk), nootjes en chocolade voor onder het lezen meegenomen.
Ik verlang ernaar weer aan het werk te gaan. Met zulke collega's heb je geen ziektereces nodig. Dat is gewoon familie, daar wil je je de hele dag mee omringen.
Maar goed, eerst nog even het boek lezen. De eerste zin beloofde al veel goeds: die besloeg meteen al een alinea met een stuk of tien bijzinnen. Heerlijk! Collega's bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten