 |
| coronawandeldrukte op de waalbrug |
Nu ik niet meer (zo veel) mag wandelen van de fysiotherapeut in verband met mijn heupartrose, maar wel moet proberen zo veel mogelijk te fietsen, heb ik mijn tactiek qua wandelgroep De slakkengang, waar ik nog steeds lid van ben, gewijzigd.
Zij spreken voor hun wandelingen namelijk altijd af bij góede en mooi gelegen horeca, waar góede koffie en góede erwtensoep (to go) te verkrijgen is. Dus wat ik op zondag tegenwoordig altijd doe, is fietsen naar het afspreekpunt (vaak ligt dat rond de 15 kilometer van mijn huis af) en zorgen dat ik daar aankom op het moment dat ik verwacht dat zij binnenkomen na hun wandeling. Dan drink ik een kopje koffie of erwtensoep met ze en aanvaard ik na een half uurtje de terugreis weer. Zo kom ik toch nog buiten af en toe. En kom ik tegelijk toe aan mijn 'cafébezoek'.
Maar wat is het drúk zeg, op zondag op de wandelpaden en de wegen daar naar toe. Vandaag hadden we in Groesbeek afgesproken en moest ik dus over de Waalbrug. Het leek daar wel alsof de Vierdaagse spontaan was losgebarsten. Wat een volk! Zie je daar maar eens doorheen te laveren.
Want niet iederéén houdt zich netjes aan de wandel-etiquette natuurlijk. Ze lopen namelijk ook nogal eens op de fietspaden, die vlerken. het liefst als ze een hond hebben. En daar is het sowieso al oppassen geblazen voor die modderige mountainbikers, die het liefst toch in groepjes van drie of vier opereren.
En óf je die koffie achteraf verdiend hebt, zeg! Of het uiteindelijk ook ontstressend is, weet ik eigenlijk niet. Het is in ieder geval weer eens WAT ANDERS.
En dat is al heel wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten